Het blijft actueel! Afgelopen weekend werd ik er nog op aangesproken: op 4 november schreef ik dat als Nederland net zo met de aargasbaten was omgegaan met de Noren met hun oliefonds, we nu op papier een potje van 860 miljard euro hadden gehad.
Met Den Groningsche Gasch Opstand ende Twisten op de schermen gooi ik het op herhaling. Resumerend: met 68 jaar bijna ongebreidelde economische groei op de teller, jaarlijks gratis aardgasgeld en torenhoge belastingen krijgt de overheid het voor elkaar om bij de eerste beste tegenslag (kredietcrisis) financieel in de touwen te hangen.
Dat antwoord van Van Tongeren zegt mij genoeg. Politici, waarvan de meesten nog nooit een bedrijf van binnen hebben gezien, laat staan ooit omzet-targets hebben gehad, of zijn afgrekend op wanprestaties, denken dat uitgeven het primaire werkwoord is dat bij geld hoort, waar wij verdienen hanteren. En dat verklaart alles.
Hieronder mijn originele tekst van november.
Hé, een bedrag. Daarvoor haal ik de sigarendoos van stal. Lees mee met wat Corné van Zeijl vrijdag in zijn wekelijkse FD-column schreef:
"In Noorwegen worden de gas- en olieopbrengsten voor een flink deel in een beleggingspot voor later gestopt. Dat potje is een van ’s werelds grootste beleggers, met een belegd vermogen van €571 mrd. 1,2% van alle wereldwijde beursgenoteerde aandelen is in de handen van dit fonds."
"In Nederland worden de gasopbrengsten vooral gebruikt om het begrotingstekort te dempen. Ondanks deze jaarlijkse meevaller hebben we een flink tekort. Sinds 1960 hebben de gasverkopen €211 mrd opgeleverd. Daarvan is een kwart aan sociale zekerheid opgegaan."
Dat Noorse oliefonds heeft ook mijn grote belangstelling. Misschien nog wel meer de Noorse politiek, die de moed en het verstand heeft om niet al het geld over de balk te smijten, zoals wij deden, doen en blijven doen. Met die 211 miljard euro ga ik rekenen, wat dat gat in ons hand ons ongeveer heeft gekost.
860 miljard euro
Dit is mijn sommetje, schiet maar als u het er niet mee eens bent:
- Ik neem de helft van het bedrag. Dat was mooi geweest, toch? Als we al die jaren de helft van de aardagasbaten hadden uitgegeven en de andere helft hadden belegd. Dat is dus 105,5 miljard euro gedeeld door 43 jaar is gemiddeld 2,45 miljard euro per jaar
- Wie zo'n gigantische portefeuille beheert doet dat natuurlijk in vele assets, een hedgje hier en daar et cetera. Ik beperk me voor het gemak tot 50% aandelen (1,225 miljard euro per jaar) en 50% staatsobligaties
- Lastig rekenen, maar ik neem gemiddeld maar voorzichtig 4% per jaar. Tegen dit rendement was de obligatieportfolio nu 135 miljard euro waard geweest
- Tegen 10% per jaar - dat deden wereldwijd aandelen ongeveer sinds 1960 inclusief dividend - was de aandelenportefeuille nu 725 miljard waard geweest
- Als er nooit één cent uit was gehaald, had Nederland nu dus een 860 miljard euro groot reservepotje gehad
Het gaat niet om de rekensom an sich - daar valt een hoop op af te dingen en aan te merken - maar om idee dat wij honderden miljarden hebben laten liggen. Conclusies mag u trekken... Want nog zo 30 jaar beleggen en Nederland had nooit meer hoeven werken. Dividend en coupons trekken in plaats van op de pof leven.
Met name jonge lezers: dit geldt ook voor jullie. Je kan ieder jaar een nieuwe iPhone kopen of alles benauwd sparen, maar je kan ook nu al vast gaan beleggen met een horizon van dik 40 jaar. Het moet gek lopen in de wereld, wil je tegen die tijd niet iedereen uitlachen. Had ik het zelf verd... maar gedaan...
The greatest force in the universe is compound interest, zei ene Albert Einstein ooit. Mijn sigarendoos maakt dat eens te meer, maar in dit geval wel pijnlijk duidelijk.