Het was een ongekend toeval. Ik was vanochtend bij de Europese Centrale Bank (ECB) in Frankfurt en kuierde wat door de wandelgangen. De Raad van Bestuur had zijn tweewekelijkse vergadering en ik hoor graag als eerste de rentebesluiten van de bank.
Als uit het niets stond hij ineens voor mij: Mario Draghi. Even weggelopen uit de vergadering. Vanzelfsprekend nam de ECB president deze unieke gelegenheid te baat om mij een paar vragen te stellen.
“Goedemorgen, meneer Tak. Wat fijn dat ik u tref. Mag ik u …”
“Mario, laten we elkaar tutoyeren.”
“Ah, juist. Je schrijft op IEX.nl vaak over Griekenland, de EU en natuurlijk over het beleid van mijn bank. Wat vind jij nou van die langetermijnsteun aan de banken? Je hebt daar nog niets over geschreven.”
“Ho, ho Mario, dan lees jij niet al mijn columns. Ik schreef eind vorig jaar dat ik die steun een uiterst slimme zet van je vindt. Je slaat veel vliegen in één klap. De banken zijn voor enkele jaren van hun financieringsprobleem af en de staatsschuld van de probleemlanden wordt zo indirect door de ECB gefinancierd. Bovendien krijgen de banken weer vet op de botten. Goed werk dus.”
“Toch krijg ik ook veel kritische opmerking over de Long Term Refinancing Operation, zoals wij dat noemen. De bankenhulp zou voorsorteren op hyperinflatie betekenen, de balans van de ECB wordt opgeblazen en daarmee riskant, en bovenal worden de werkelijke problemen niet opgelost.”
“Mario, jouw probleem is de slechte marketing. Neem een voorbeeld aan een bedrijf als Apple. Alvorens je nieuw beleid maakt, moet je de spanning opvoeren. Vervolgens geef je een gelikte presentatie voor de pers. Het best doe je dat in een zwarte trui. Dan spreek je natuurlijk niet over de Long Term Refinancing Operations. Voortaan noem je het iSteun. De eerste en tweede versie hebben we gehad. Maak de markt klaar voor iSteun 3. Moet je zien hoe populair jij en je bank worden. Niet alleen bij de banken, maar bij het gehele volk.”
“Het is een idee. Maar eigenlijk ben ik nu niet in voor een luchtige presentatie van mijn beleid. Ik heb voor tientallen miljarden euro aan Griekse staatsleningen op mijn balans. Vanavond moeten de banken beslissen of ze vrijwillig meedoen aan de herstructureringsoperatie. Doen ze dat niet dan kan ik fluiten naar mijn Griekse centen.”
“Kom op Mario, doe niet zo angstig en onderdanig. Je hebt die gasten net ruim 1000 miljard euro geleend tegen 1%. Ze zijn voor drie jaar uit de brand. Ga straks even met die banken praten en wijs ze fijntjes hoe afhankelijk ze van je zijn. En passent meld je dat als ze niet meedoen met de Griekse deal, ze hun iSteun 3 wel kunnen vergeten. Zo vrijwillig hoeft het nu ook allemaal niet.”
“Top, je hebt gelijk ook. Ik ga het na afloop van onze vergadering regelen. Maar ik heb nog een ander probleem. Jullie tekort dreigt op te lopen maar 4,5%. Als dat zo doorgaat moet ik ook Nederlandse schuld opkopen.”
“Niet doen Mario! Dat gaat je een hele hoop geld kosten. Niet omdat Nederland in de toekomst ook zijn staatsleningen moet herstructureren. Maar vanwege mijn verwachting dat de lage rente niet te handhaven is. Dinsdag werd een twintigjarige lening uitgegeven tegen een rendement van 2,74%. Als ik 73 ben, wordt dat ding afgelost en gedurende de gehele looptijd krijg ik gemiddeld deze ultralage rente. Dat kan niet zo voortduren. Stel dat door het economische herstel (dankzij jou, Mario!) en de (iets) oplopende inflatie (toegegeven, ook dankzij jou), de rente zomaar met 1,5% gaat stijgen. De koers van deze lening zal dan met een kleine 20% dalen. Zonder dat daar een faillissement voor nodig is!”
“Dank voor deze uitleg. Het is een echte iOpener. Hoewel, heb jij laatst ook niet flink op je Griekse obligaties verloren? Zo goed ziet jij het ook niet altijd. Maar goed, ik voel me nu toch een stuk beter en blijf van die kwaliteitsobligaties af. Ik moet weer terug naar de vergadering. Waar ging deze ook al weer over? Oh ja, het rentebesluit. Nou vooruit, ik mag natuurlijk niet uit de school klappen. Maar voor deze ene keer doe ik het. Tenminste, als je het niet verder vertelt.”
“My lips are sealed.”
“We laten het tarief onveranderd op 1% staan.”
“Dank Mario, ik houd het natuurlijk voor mij.”
“Ik heb nog een laatste vraag aan je. Ik begrijp dat een politieke partij in Nederland onderzoek heeft gedaan naar een terugkeer naar de gulden. Volgens het rapport zou dat de Nederlander miljarden opleveren. Klopt die berekening? Ik ben benieuwd wat jij…”
“Sorry Mario, ik moet nu echt gaan. IEX wacht op mijn column. Ik spreek je graag weer over twee weken.”