Trendbreuk China, leiders passief

Juist op het moment dat de Chinese economie een fundamentele omwenteling nodig heeft zit het land in een historische machtswisseling. Een politiek proces dat jaren kan duren en waarin niemand pijnlijke maar noodzakelijke maatregelen durft te nemen. Nu de groei in China afneemt komen er fundamentele problemen aan het licht. En juist nu vertonen de beleidsmakers onvermogen om in te grijpen. Gordon G. Chang, columnist voor Forbes, vraagt zich op Kitco af of de Chinese beleidsmakers de economie kunnen redden. Het ergste is dat ze het niet eens proberen.

Vorig jaar dachten analisten nog dat China de VS voorbij zou streven als grootste economie ter wereld. Ondertussen komen er steeds meer signalen dat de economie hapert. Er wordt teveel geïnvesteerd in infrastructuur, schulden van lokale overheden lopen op, het bankensysteem kampt met ongezonde leningen, een bubble op de huizenmarkt. En de economische groei vertraagt. Daarnaast wordt buitenlands geld uit het land weggesluisd. Sommige analisten denken dat het tijdelijke problemen zijn, maar Kitco ziet een keerpunt in een trend.

Jarenlang kon China profiteren van een supercyclus. Drie decennia van groei, aangejaagd door de hervormingspolitiek van Deng Xiaoping en het verlagen van de barrières voor internationale handel. Verder profiteerde het land van een zeer gunstige demografische trend. Stimulansen die allen aan het  wegvallen zijn, meent Chang. Hervormingen vinden niet meer plaats, de tendens is nu dat de Communistische partij de economie is. Vanaf volgende jaar keert de demografische trend en neemt de beroepsbevolking af.

Kitco wijst erop dat China nu in een neerwaartse supercyclus terecht komt. Chinese leiders moeten handelen. Zij worden niet langer geholpen door opwaartse trends, maar moeten het tij zien te keren. De Chinese economie moet omgevormd worden richting binnenlandse consumptie. De lage consumptie is onderdeel van het huidige groeimodel. Omvorming gaat gepaard met risicovolle stappen.