z0n0p schreef op 31 januari 2015 11:23:
[...]
Dat zijn dan vooral de inzichten van Keynes en zijn adepten. Maar 20 jaar geleden dacht iedereen dat het neo-liberalisme de heilige graal was (met dank aan Reagan en Thatcher). In crisistijd de overheid het investeringstokje laten overnemen is net zo goed (nog) oude(re) economie. Dat leidt onherroepelijk tot oplopende tekorten die een keer moeten worden afbetaald. Nu is de rente laag, maar 5 jaar geleden was dat andere koek. Hoe is het dan weer over 5 jaar? En heeft NL dan zo'n onstuimige verdiencapaciteit om de schuld wel even af te lossen? Dacht het niet.
Economische groei is het asperientje van de politiek. Huilverhalen als de groei onder de 2% zit. Wen er maar aan, die groei gaan we niet meer terug zien in de Westerse wereld. Langzaamaan moet toch het besef groeien dat het huidige financieel-economische model dat onder de westerse samenleving ligt, onbetaalbaar is geworden. Hebben we zelf zo gemaakt, door alles te "monetariseren". Door alles uit te drukken in geld worden zaken vanzelf onbetaalbaar (schaarste), wordt je gevoelig voor verstoringen door manipulatie en ontstaat bizarre prijsprikkels (bijv. smerige kolencentrales ipv schone gascentrales). Ik heb het idee dat de mensheid niet meer uit dit spoor te tillen is. Geopolitieke concentraties van macht, religieuze doctrines zijn inmiddels zo uitgezaaid dat alternatieven kansloos zijn. Kan cynisch doemdenken zijn, maar dat ontkennen en hopen op een nieuwe messias lijkt me gevaarlijk naief.
Syriza met zijn Robin Hood-politiek (geld van rijk naar arm) is ook achterhaald en binnen de huidige kader onbetaalbaar. Rimpelingetjes dat het systeem barstjes vertoont, kun je zien aan bijvoorbeeld de bitcoin. Ik weet het, imperfect in zijn huidige vorm, maar een signaal. Ik vraag me af of wij wel in staat zijn om een ingrijpende wijziging in ons maatschappelijke bestaan te accepteren. De mens blijft in de kern toch "een rupsje nooit genoeg". Hebzucht en afgunst zijn dominante menselijke trekken die door de laatste 20 eeuwen heen een spoor van financiele crises hebben getrokken en zelfs samenlevingen ten gronde hebben gericht. Onze westerse samenleving is daar niet ongevoelig voor als je de eerste jaren van dit millenium nog een de revue laat passeren.