Sommige uitdrukkingen vanuit het Engels laten zich lastig vertalen, terwijl tegelijk de betekenis toch helder is. Dat kan bijvoorbeeld gezegd worden van de uitdrukking Icarus trade.
Voor wie tijdens geschiedenis altijd zat te slapen: Icarus was volgens de Griekse overlevering de zoon van vermaard uitvinder Deadalus. Hij vloog op door zijn vader uitgevonden vleugels van veren en kwam te dicht bij de zon, waardoor Icarus in zee stortte.
Vertaald naar de huidige Wall Street uitdrukking Icarus trade komt dit neer op te risicovol beleggen op een gevaarlijk moment. Beleggers lijken op dit moment over-optimistisch en de geschiedenis leert dat dit vaak kantelpunten in de markt zijn.
Vaak, maar niet altijd: voorspellen is en blijft een onmogelijkheid. Maar dat wil nog niet zeggen dat het niet kan lonen om alert te zijn.
Bullish
Hoewel er van echte euforie, ook vaak een kantelmoment, niet echt sprake lijkt, ogen beleggers wel tamelijk zorgeloos. Wellicht in slaap gesust door het idee dat centrale banken in geval van nood toch wel ingrijpen.
Zo blijkt uit de jongste cijfers van Bank of America dat particuliere beleggers nog nooit zo weinig cash aanhielden als nu (10,4%). Een deel van het kapitaal blijkt naar actief beheerde beleggingsfondsen te vloeien: stockpickers dus. Nog een signaal van optimisme.
Professionele beleggers blijken er dezelfde strategie op na te houden. Citigroup verzamelde wat gegevens over het investeringsgedrag van professionals en constateerde dat ook daar de cash positie op het laagste niveau sinds 2009 ligt. Daarmee kan de theorie van de particuliere belegger als kanarie in de kolenmijn alvast de prullenmand in.
Krappe cashpositie
Particuliere beleggers en professionele partijen zetten dus vrijwel hun gehele beschikbare vermogen aan het werk, op zoek naar rendement. Dat op een moment dat Wall Street vrijwel dagelijks koersrecords breekt. Ook dat feit geldt als een alarmsignaal.
Recordstanden op beurzen trekken vaak juist in de eindfase nieuw, speculatief geld aan. Het zijn stijgende koersen die juist geld naar de markt lokken, daar waar in het dagelijks leven aanbiedingen extra vraag creëren.
Dat fenomeen blijkt hardnekkig: willen kopen als financiële markten al flinke koersstijgingen hebben laten zien.
Omkeersignalen
Wellicht is het de tijdsgeest, of nog steeds een uitvloeisel van “de meest gehate koersrally aller tijden” of toch de wens de top in de markt te willen voorspellen, maar velen zijn op zoek naar omkeersignalen. Informatie die aanwijzingen geeft dat het koersfeestje voorbij is.
De lage cash positie bij particulieren en professie wijst in ieder geval op een laag absorptieniveau: er is weinig ruimte meer over om bij te kopen bij eventuele koersdalingen. Tegelijk impliceert dat feit dus ook dat er (te) weinig geld is om de markten nog veel hoger te zetten, al gaat die laatste stelling in de huidige tijd nog steeds niet geheel op.
Er zijn echter nog altijd partijen, met onbeperkte middelen zelfs, die nog wel kunnen (bij) kopen: centrale banken. Voor wie het is ontgaan: zo heeft de Zwitserse Centrale Bank (SNB) voor meer dan 100 miljard euro aandelen gekocht in onder andere Apple en Facebook.
Ook de Japanse Centrale Bank (BoJ) laat zich niet onbetuigd en is inmiddels de grootste aandeelhouder in een vijftigtal in de Nikkei genoteerde bedrijven. Het opkopen van bedrijfsleningen door de ECB valt overigens ook onder de noemer bizar.
Wat moet u nu?
De financiële markten zijn kwetsbaar, zoveel is duidelijk, al stijgt vooral Wall Street nog vrolijk door. De top voorspellen, een correctie aan zien komen: ondoenlijk. Of beleggers met een volle aandelenportefeuille zich in een Icarus trade bevinden, dat valt pas achteraf vast te stellen.
Verstandig beleggen wil wel zeggen dat enige cash achter de hand houden geen kwaad kan. Dat gaat uiteraard ten koste van het rendement, maar dat wordt normaliter ruimschoots goedgemaakt als er geshopt kan worden na een daling.
Disclaimer: niet van toepassing.