Alle oud Europese leiders zijn gearriveerd. Daar zien we Jacques Delors, de gewezen Europese Commissie voorzitter. Hij stond aan de wieg van de euro. Ruud Lubbers, Wim Kok en Gerrit Zalm zijn er ook. Zonder hen is dit hele project zinloos. De voorgangers van onze huidige leiders lopen de gigantische tunnel binnen en nemen plaats op de zachtleren stoelen.
De riemen gaan om en het aftellen begint. De CERN-projectmanager verifieert nog eens tijd en reisdoel: 9 december 1991, Maastricht. Daarna, op de terugweg, wordt nog ergens in 2001 gestopt, toen over de Griekse toetreding werd besloten. Goede reis en behouden terugkeer!
Drie, twee één… met een onvoorstelbare kracht worden de (ex) regeringsleiders rechtstreeks naar de Limburgse hoofdstad geschoten. Een afstand van precies 518 kilometer. Dat duurt al gauw een paar nanoseconden.
Reizen in de tijd
Hoe gemakkelijk zouden de Europese problemen zo opgelost kunnen worden. Het verdrag van Maastricht legt de basis voor de Europese eenheidsmunt. Ik ben pro-euro, maar (achteraf) gezien bevatte de overeenkomst toch een paar weeffoutjes. Met grote negatieve gevolgen.
Wat zou het mooi zijn als we, dankzij de CERN-ontdekking, teruggaan in de tijd en het Verdrag kunnen aanvullen met het Neutrino Akkoord. Hoe ziet de wijziging van het Verdrag eruit? Het Neutrino Akkoord van 1991 zal bepalen dat de schuld van alle landen niet meer dan 50% van het bruto nationaal product mag bedragen.
Dat is scherper dan de 60% grens die in de onvoltooide verleden tijd van 2011 geldt. Belangrijker: in het Neutrino Akkoord wordt opgenomen dat de EU Eurobonds zal uitgeven waarvoor de gehele unie garant staat. Individuele landen lenen alleen nog zelfstandig voor het bedrag dat hoger ligt dan de 50% schuldengrens.
Het werkt
Begrotingstekorten moeten snel worden teruggebracht als deze boven de 3% uitkomen. Een automatisch mechanisme treedt in werking dat bij overschrijding boetes en bezuinigingen oplegt. Tot slot zal er een onafhankelijke toezichthouder zijn die de financiële situatie in elk afzonderlijk land controleert en de mogelijkheid krijgt in te grijpen.
Op de terugweg naar 2011 maken onze Neutrinopolitici een tussenstop in 2001. Gerrit Zalm dreigt dat Nederland niet tot de euro toetreedt als Griekenland wordt toegelaten. Uiteraard krijgt de minister nu wél zijn zin en het euro-experiment blijft voorlopig beperkt tot 11 deelnemende landen.
Op de terugreis naar 2011 zien de politici 2003 en 2004 voorbijschieten. Tevreden stellen zij vast dat Duitsland en Frankrijk zware sancties krijgen opgelegd voor het overschrijden van de grens van het 3% overheidstekort. Het Neutrino Akkoord werkt!
Meest liquide markt ter wereld
Na hun tijdreis ziet de krant van vandaag er veel beter uit dan de nieuwsbladen uit onvoltooid 2011. Jan-Kees de Jager heeft een gemakkelijk baantje. Dit jaar is er voor tientallen miljarden aan Eurobonds uitgegeven. Wat een prachtig project. De markt omvat meer dan 5000 miljard aan perfect verhandelbare euro-obligaties. Beleggers over de hele wereld maken gretig gebruik van de meest liquide markt ter wereld.
De rente ligt nu al een decennium ruim onder die van Amerika. De Nederlandse staatsschuld is 40% van het bbp, dus aparte obligaties hoeven niet geplaatst te worden. Straks heeft Mark Rutte een gesprek met de Griekse minster van Economische Zaken. Het zuid Europese land is een gewaardeerd lid van de EU en pas in 2009 werd de euro daar ingevoerd.
Het land heeft een staatschuld van 50%. Iedereen wil meer weten over het economische succes van het land. De Griekse economie groeit nu al jaren met meer dan 4%. Terugreizen in de tijd. Eerlijk gezegd zouden andere reisdoelen in de tijd meer prioriteit verdienen. De verdragen en besluiten die tot de euro leidden verdienen niet de schoonheidsprijs, maar we moeten nu vooruit kijken.
Too small to fail
Het gaat om de toekomst van Europa. Laten de politici boven zichzelf uitstijgen en met echt goede oplossingen komen. Daar versta ik niet onder het toepassen van trucs om met een hefboom het noodfonds van ruim 400 miljard uit te breiden naar 2000 miljard. Griekenland is too small to fail.
De kosten om een faillissement van het land te voorkomen staan in geen verhouding met die van een daadwerkelijk default. Snelle en krachtige besluiten zijn noodzakelijk. Want het CERN-onderzoek ten spijt, de tijd werkt in het geval van de eurocrisis niet in ons voordeel.