U had nog deel twee van het verslag van mijn trip naar de City tegoed. Naast Arnaud Mares van Morgan Stanley hebben we ook nog wat andere strategen in Londen ontmoet, onder andere Ronan Carr, ook van Morgan Stanley. Morgan Stanley was net die week daarvoor onderwogen aandelen gegaan. Goede timing.
De redenen:
- Het overmatige marktpessimisme was door de enorme koersstijging van oktober uit de koersen geperst.
- De koersen hadden eigenlijk maar beperkt gereageerd op de crisis in de overheidsschulden. Simpelweg gezegd: Als Italië het niet redt, is dat een heel groot probleem. Daar horen de koersen flink op te dalen en niet een beetje.
- De aanstaande recessie zit nog niet in de koersen. De scherp gedaalde Europese PMI’s wijzen daarop. De nieuwe cijfers van afgelopen week wezen daar ook weer op.
Carr wees ook op het feit dat de redelijke economische groei in Amerika waarschijnlijk tijdelijk is. De productiestoringen door de tsunami in Japan en de bijzondere weersomstandigheden in het tweede kwartaal, zorgden voor inhaaleffecten in het derde kwartaal.
Tien keer reëler
Bovendien lopen er diverse stimuleringsmaatregelen af op 31 december en daar willen bedrijven nog snel even van profiteren. Maar ook de overheidsbezuinigingen zullen in 2012 een negatief effect van 2% op het bruto binnenlands product hebben. Morgan Stanley gaat van een winstdaling van 6% in Europa uit. Hij wijst op de IBES-data die nog steeds een winststijging van +10% aangeven. Toch opvallend als iedereen denkt dat de winsten gaan dalen, welke analisten zitten er dan in die IBES-verwachtingen?
Verder denk hij dat de waardering van aandelen structureel lager zal zijn. Door de deleveraging groeit de economie minder en dus worden de winsten minder. En daar ga je als belegger natuurlijk ook niet zoveel voor betalen. Bij de winst kijk hij wel naar de Shiller-koers-winstratio. Die staat nu in Europa op 11,5 keer. Ongeveer tien keer de winst is reëler. Sinds ons gesprek eerder deze maand is daar al weer heel wat vanaf gegaan.
De bodem in 2008 lag op 8,5 keer de winst. Ik moet zeggen dat als ik naar de Shiller-koers-winstverhouding kijk, we al heel dicht bij de bodem van 2008 zijn.
Risicobereidheid
Op zich is Carr niet eens zo negatief op aandelen. Hij denkt alleen dat er in het komende jaar betere instapmomenten komen. In de tussentijd kun je het beste vluchten in 'veilige', grote en flink dividend betalende oliebedrijven, telecom (maar dan wel die met zo min mogelijk schulden), utilities en farma.
Verzekeraars kan je maar het beste onderwogen zitten, maar ze zijn nog altijd beter dan banken. Een ander vluchthaven zijn bedrijfsobligaties. Voor aandelen heb je een goede economie en een goede balans nodig. Voor obligaties alleen een goede balans.
Een tweede interessante analist/belegger was Paul McGinnie van Credit Suisse. Hij runde een portefeuille van alleen aandelen en obligaties en daar had hij hele goede resultaten mee behaald. Qua timing heeft hij een belabberd track record, op het persoonlijke vlak dan. Hij startte zes September 2001 zijn eigen hedgefund. Binnen een paar maanden was hij out-of-business, maar zijn model is bijzonder interessant.
Hij runt de portefeuille puur op 'Credit Suisse risk appetite'. Hij maakt iedere week een puntengrafiek met het risico en de rendementen van allerlei mogelijke beleggingscategorieën. Dan kijkt hij naar de hellingshoek van de trendlijn. Als die hellingshoek steil omhoog is, dan zit het risico ingeprijsd en zit hij in obligaties.
91% aandelen
Als die hellingshoek scherp naar beneden gaat, dan doen de 'veilige' beleggingscategorieën het erg goed, en moet je juist risico nemen. De historische rendementen zijn uitstekend. En let op; momenteel zit het model voor 91% in aandelen. Op deze manier had hij in mei alle aandelen verkocht en begon pas weer met aandelen kopen eind augustus.
En de resultaten? De backtest was natuurlijk uitstekend. Maar ook live doet het fonds het goed. Een normale mixportefeuille (50% wereldwijd aandelen – 50% wereldwijd obligaties) speelt quitte sinds begin 2008. Zijn portefeuille staat op een plus van meer dan 60%. Toch maar eens in de gaten houden, die McGinnie.