Dit grafiekje herken ik in één oogopslag. Het is de Cyclically Adjusted Price Earnmings (CAPE), de gemiddelde koerswinstverhouding over de afgelopen tien jaar. Voordeel: het ding corrigeert voor - inderdaad - economische cycli. Nadeel: een korte uitschieter kan tien jaar lang de data vervuilen.
Het plaatje is eigenlijk van Nobelprijswinnaar en professor Robert Shiller, die zo aardig is zijn data gratis met ons te delen. Er mist alleen een lijntje in die grafiek van Deutsche Bank. Zal wel per ongeluk zijn, daar gaan wel vaker dingen mis.
U ziet die rentes en aan de hand daarvan is ook te betogen dat aandelen heel goedkoop zijn! Vaderje Tijd Tijd gaat leren hoe het zit. Want dat was ook in 1929 en 2000 zo. Pas achteraf trokken we de conclusie dat we bubbelden. Op het moment zelf waren er hele goede redenen om bullish te zijn.
Nog iets, het is ook maar net naar welke koerswinstverhouding u kijkt. Omdat beleggen niet tien jaar terug, maar vooruit kijken is, neem ik zelf altijd de verwachte koerwinstverhouding voor de komende twaalf maanden. Grootste probleem van die ratio is dat de verwachtingen niet altijd uitkomen.
Deze ratio staat nu ook knetterhoog, maar het is nog niet zo gek als in 2000. Logisch: de verwachte winsten van toen kwamen er niet, die volgden pas sinds de kredietcrisis 2008 en de vlucht die technologie sindsdien nam. Zo kregen de gedecimeerde dotcom-beleggers van toen alsnog hun gelijk...
Deze gaf ik dit weekend, het is opvallend hoe u de verwachte koerswinstverhouding van de S&P 500 zo over de Fed balans kan leggen. Ook hier geldt: pas achteraf blijkt of we het nu te bont maken, of dat we juist zeer rationeel inprijzen. Don't fight the Fed, druipt hier van af?
