HJ deTuinman schreef:
Beste BT,
Ik heb de aflevering ook niet gezien, maar uit jouw verhaal en de overige reacties hier maak ik op, dat Marcel van Dam blijkbaar met nogal dubieuze voorbeelden op de proppen komt.
Waar de discussie over zou moeten gaan, dat zijn degenen die onnodig als "onrendabel" worden weggezet. Dat zijn niet zozeer de dorpsgekken, verslaafden, psychiatrisch patienten (we kennen ze allemaal). In mijn visie zijn dat meestal diegenen, die we nu (met een gelijkblijvende uitkering en stijgende lasten) op bijstandsniveau "geparkeerd" hebben. Het bedrijfsleven wil ze niet en we hebben ze eigenlijk opgegeven, laten ze ploeterend en zwetend achter en we rennen verder.. Veel van deze mensen geven het uiteindelijk zelf ook op, solliciteren niet meer, maar zullen ook nooit accepteren dat het gras bij de buren zoveel groener is.. Men is ontevreden, weet niet meer tot welke "uitwassen" in de politiek zich nog moet wenden! Zo was men eerst overtuigd dat Pim F. uitkomst zou bieden, daarna zagen we Rita V. voorbijflitsen om vervolgens weer ruim baan te maken voor Geert W. en we rennen maar verder..
Mijn vraag is dan waarom? Er moet toch een mogelijkheid te vinden zijn om op een wat lager niveau, desnoods in een wat lager tempo, een waardig bestaan op te bouwen. Mijn eigen opa was ook een fatsoenlijke burger, maar hij zou in de huidige maatschappij niet meer meekomen ben ik bang.. Hij moest het van hard werken hebben en daarvoor had hij slechts twee handen, maar hij kwam er wel! In de huidige tijd ben ik bang, dat ook voor hem slechts de "parkeerstand" zou hebben gegolden.
Mijn conclusie is dus, dat we slechts twee smaken in de aanbieding hebben.. Was er maar een "derde weg", is mijn verzuchting en ik neem aan die Marcel van Dam (ook al kloppen zijn voorbeelden blijkbaar niet).
Smaak 1:
We verwachten van mensen dat ze meedoen, stellen strenge eisen, maar bieden dan ook eerlijke kansen. We maken ze dus rendabel, danwel we verklaren ze onrendabel (maar dan plaatsen we ze eigenlijk onder smaak 2).
Smaak 2:
We verwachten van mensen niets meer en geven ze een fatsoenlijk bestaan. Onder deze categorie vallen dan de gebruikelijke doelgroepen:
- dorpsgekken
- (psychiatrisch) patienten
- verslaafden
- gedetineerden
Bejaarden tel ik er gemakshalve ook maar bij, die doen we in die "gezellige" huisjes met een kamertje, omringd met alle zorg en aandacht die ze verdienen.
Groet HJ.