Over Duitse inflatie, VS deflatie en andersom

De Duitse inflatie is een historisch fenomeen. Niet zo'n kleintje ook. Het land verloor WOI, was economisch volledig geruïneerd en had de laars van de winnende geallieerden in de nek. Bovendien verloor iedere Duitser net als iedere andere Europeaan in de oorlog een broer, vader, neef of oom - of allemaal.

Met de inflatie 1914-1923 ging ook nog hun bezit er aan: spaargeld en oorlogsleningen verdampten. De wrok en de rancune hierover leidden naar Adolf Hitler en WOII, melden de geschiedenisboeken. Vandaar nog altijd de gevoeligheid van de Duitsers voor inflatie en het betonnen denken bij de BundesBank.

Duitsland toen en nu: #inflatie en #deflatie CPI september is door op -0,2% (plaatje Wiki) pic.twitter.com/G9xL1UMJL6

— Arend Jan Kamp (@ArendJanKamp) September 29, 2020

Deflatie is het andere uiterste en dat is weer het trauma van de VS. Hier een grafiekje van de US Bureau of Labor Statistics - vrijdag brengt dat weer een Payroll Report uit - en huivert u gerust. Het is onvoorstelbaar hoe van 1929 tot 1933 álles kapot en aan gort ging. En de Fed? Die deed helemaal n.i.k.s.

Gecorrigeerd voor inflatie viel de 89% koersval van de Dow Jones van 1929-1932 nog mee. Weinig vermogensbeheerders die dit destijds in triomf aan hun klanten meldden vermoed ik, maar dit terzijde. Vandaar nog altijd de gevoeligheid van de Amerikanen voor deflatie en het helicopterdenken bij de Fed.