De laatste tijd zie ik weer de nodige blogs en artikelen voorbij komen over dat u nu in aandelen moet stappen. Niet omdat aandelen zo goedkoop zijn, niet vanwege de positieve doorwerking die quantitative easing 2 QE2 op aandelen zal hebben en zelfs niet omdat obligaties geen rendement meer bieden. Nee, vanwege de Presidential Cycle.
De Presidential Cycle is een cyclus die – voor zover ik kan achterhalen - voor het eerst is beschreven door Yale Hirsch in 1967, waarna het fenomeen jaarlijks terugkeerde in de legendarische Stock Trader’s Almanac, de Amerikaanse variant van de Enkhuizer Almanak.
Vanaf de jaren tachtig is er veelvuldig wetenschappelijk onderzoek naar dit fenomeen gedaan. Als u op het internet naar de Presidential Election Cycle en Research zoekt, dan komt u genoeg leeswerk tegen om een week van de straat te zijn. Een redelijk recent Nederlands onderzoek vindt u hier
Een puzzel
Het idee is dat aandelenmarkten in de eerste twee jaar na de presidentsverkiezingen beperkte koerswinst laten zien, om vervolgens in de laatste twee jaar – vlak na de mid-term elections - hard uit de startblokken te gaan.
Als populaire verklaring voor dit patroon wordt genoemd dat de nieuwe regering en president in de eerste twee jaar vaak met radicale koerswijzigingen komt, om de laatste twee jaar het electoraat weer te paaien met vriendelijk beleid (zie bijvoorbeeld deze infotainment.
Het eerder genoemde Nederlandse onderzoek komt echter tot de slotsom dat deze populaire verklaring van de cyclus niet door de feiten ondersteund wordt. Waarom deze cyclus toch bestaat is in de ogen van de onderzoekers dus een puzzel.
Geloof ik erin?
Om het een en ander te verduidelijken heb ik de cyclus zelf berekend. Onderstaand grafiek laat het gemiddelde verloop van de S&P 500 zien, gedurende de twintig presidentscycli die we sinds 1928 hebben doorlopen.
Gemiddeld doen aandelen het twee jaar wat magertjes, tot aan de midterm elections (de tweede verticale lijn) om vervolgens los te gaan.
Op basis van de weekdata die ik gebruikt heb, zien de jaarrendementen er gemiddeld als volgt uit. Het kan best zijn dat er elders andere percentages genoemd worden, maar dat hangt samen met het feit dat ik naar weekdata kijk en dus niet precies de dag van de presidentsverkiezingen als startpunt heb gebruikt. Een redelijk overtuigend verhaal, toch?
Ik ben eigenlijk niet zo heel erg happig op dit soort wetmatigheden, al helemaal niet als niet duidelijk is waaróm ze optreden. Tachtig jaar historie klinkt lang, maar als je bedenkt dat dat slechts twintig presidentscycli zijn, is er een aanzienlijke kans dat het door wat toevallige uitschieters veroorzaakt wordt.
Toch lijkt ook dat wel mee te vallen. Onderstaande grafiek geeft naast het gemiddelde verloop over twintig cycli ook het verloop van telkens vijf achtereenvolgende cycli weer.
Ook hier lijkt de boodschap duidelijk: weliswaar zijn er periodes geweest dat aandelen het minder deden, maar het derde presidentsjaar (gemeten van het begin tot het einde) springt er elke keer positief uit.
In twee jaar
Als ik de uitsplitsing verder doorvoer en per jaar naar de data kijk, blijkt het derde jaar in slechts twee van de twintig keer een negatief rendement te hebben opgeleverd: in 1930 (-35%) en in 1938 (-1%).
Alle andere derde jaren leverde een positief rendement op, waarbij de +36% van 1934 tot nu toe de sterkste positieve uitschieter vormt. Opmerkelijk is het zeker, maar voordat u uw huis nu gaat verpanden om aandelen te kopen, laat ik u toch nog een laatste grafiek zien.
Wederom het koersverloop van de afgelopen twintig presidentscycli, maar deze keer afgezet tegen het koersverloop van de laatste, nog niet afgeronde Presidentscyclus van Obama.
De gemiddelde 30% die u normaal over vier jaar krijgt, heeft u nu al over de eerste twee jaar mogen ontvangen, de daling van 25% in de eerste maanden van de ambtstermijn van Obama ten spijt.
Een strikte aanhanger in de presidentscyclus laat zich door zo’n grafiek niet van de wijs brengen. Dat ik op basis van zo’n grafiek gelijk ga kijken naar het achterliggende verhaal van de stijging, de waardering van aandelen en eventuele andere ontwikkelingen die een rol kunnen hebben gespeeld, geeft wat dat betreft duidelijk aan dat ik geen echte gelovige ben.
Lukas Daalder is werkzaam als Strateeg bij Robeco. De informatie in zijn columns is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Hij heeft momenteel (al dan niet gedekte) longposities in Fortis en ING. Bovendien heeft hij posities in meerdere open-end beleggingsfondsen van onder ander de ING, Robeco, ABN Amro en Fidelity. Elk AEX- of AMX-fonds beschouwt hij als een potentieel interessante belegging, alles wat hij schrijft moet vanuit die optiek worden gelezen.