Beperktedijkbewaking schreef op 24 december 2021 13:35:
[...]
Ja, een holistische aanpak ontbreekt inderdaad in de reguliere zorg.
Over je vetgemaakte vraag: omdat 'deze forumleden' zich beroepen op fake-berichten, soms Jomanda-achtig bijgeloof, en altijd onnodig wantrouwen in reguliere geneeskunde.
Dat, in jouw woorden, "elkaar tegenspreken" is een teken van volwassen wetenschap in de zeer moeilijke conditie waarin jouw vrouw nu verkeert, vrees ik.
Men weet het niet, al zou het beter zijn als men met één mond zou spreken. Ik schrijf dit met compassie. Het is niet anders, met al deze versnipperde specialismen.
In mijn geval, de MDL-chirurg na de diagnose: "Chemo etc. gevolgd door operatie is echt noodzakelijk, wil je een 5-jaars overlevingskans van 55% hebben. Doe je helemaal niks, dan ben je binnen 1,5 jaar dood."
Radiotherapeut-oncoloog: "Chemo en bestraling zijn in 22% of meer van de gevallen definitief afdoende. Dat is vast te stellen door herhaalde (vervelende) gastrocopieën. Zo stel je een zware operatie iig uit, en mogelijk voor altijd."
Chirurg: "Ja, maar bestraling geeft littekenweefsel dat daarna steeds taaier wordt, waardoor een latere operatie moeilijker wordt."
Ik heb het hier niet over een achteraf-ziekenhuisje, maar over de verzamelde kennis in Delft, Den Haag en LUMC. Ga er als patiënt maar aan staan.
Ik besloot tot operatie. Achteraf onnodig. Want het weggenomen weefsel bleek na onderzoek door de patholoog-anatoom brandschoon, de chemo en bestralingen (per keer duizend maal een tandartsfoto) hadden hun werk gedaan.
Ik was dus al genezen vóór de operatie waardoor mijn maag en slokdarm tot 1/3de verkleind werden. Waardoor ik nooit meer normale porties zal kunnen eten, en half rechtop moet slapen omdat anders maagzuur te gauw naar boven komt. Om van enkele andere ongemakken maar te zwijgen.
Kon men dat 'brandschone' dan niet van te voren weten, door scans of zo? Nee, google maar op SANO trial voor de details. Het is ongelooflijk cru, maar zo is de medische werkelijkheid.
Ik accepteer dat. Ik groet bij nacontroles mijn chirurgen nog steeds vrolijk, ondanks het feit dat ze een fout maakten door een stukje maagtube mee te hechten bij de 'buisnaad' in mijn slokdarm. Dat stukje plastic van 1,5 cm zit er nog steeds.
Soms denk ik dat ik er last van heb. Maar het voordeel is dat ik nog steeds volop belangstelling geniet van mijn chirurgen. Ze bellen nog steeds elke twee maanden, hoe of het ermee gaat. Waarbij ik dan plagerig vraag of ze aan hun zeer exceptionele naaifoutje nog een wetenschappelijk artikeltje willen gaan wijden. Als nieuwigheid in de
Ivor-Lewis techiek voor dat soort operaties.
Ivor Lewis (een Canadees): niet door de keel maar van onderop, met vele sneden in buik en rug, Voor camera's en de eigenlijke schaartjes, mesjes en herstelnaalden.
Dat is reguliere geneeskunde. Niet het bijgeloof van wappies of antidemocratische warhoofden...