atitlan schreef op 12 december 2011 08:46:
[...]
Ik ben het absoluut met je eens.
Sinds we rekenmachines in het onderwijs zijn gaan gebruiken, is het rekenvermogen, maar vooral ook begripsvermogen achteruit gehold. Het onderwijs is helaas niet meer zoals vroeger.
Wat betreft dit onderwerp kan ik er uit eigen ervaring over mee praten.. mijn eerste opleiding was aan de TU Eindhoven. Welke studierichting? Bouwkunde, afstudeerrichting contstructief ontwerpen, staal- en betonconstructies.
Zakrekenmachines bestonden in onze tijd nog niet en pas tijdens mijn afstuderen heb ik voor het eerst met eindige elementen software gewerkt (FEM). De geometrie van de dakconstructie (in dit geval ging het om een ruimtelijk staafwerk), zowel als de diverse belastingcombinaties, moest ik nog invoeren met ponskaarten. Ik moest er ook voor naar Philips op Strijp, alleen zij hadden een voldoende zwaar mainframe.
Onze generatie wist nog waar ze met bezig was, omdat we alles handmatig hebben leren berekenen, in de eerste twee studiejaren vooral veel elementaire wiskunde, daarna specifieke technische mechanica, stabiliteitsgedrag van constructies, trillings(resonantie)gedrag, grondmechanica, enz. enz.
En bijna alle vakken leerde je aan de hand van door de vakdocenten zelf geschreven kwaliteitsdictaten (toen gebeurde dat nog) met ter aanvulling de handboeken van mechanicagod Stephen Thimoschenko.
Overigens, hoewel ik de studie heb afgerond, heb ik er beroepsmatig nooit wat mee gedaan, eigenlijk had ik een verkeerde keuze gemaakt en ben ik meteen daarna economie gaaan studeren. Voor eenieder met wiskundige achtergrond stelde die studie, inclusief het door de meeste studenten zo gevreesde statistiek, toen al heel weinig voor.
Waar vroeger Nederland nog uitblonk met haar Deltawerken, lopen de laatste decennia complexe projecten als tramtunnel Den Haag , Zuid-Oost lijn Adam, HSL steevast uit de hand, inclusief gierende kostenoverschrijdingen.
Maar ook bij eigenlijk relatief gemakkelijke ontwerpklussen, zoals de dakconstructie van het Twentestadion, wordt steeds meer geblunderd.
Uitvoeringstechnisch is er in de bouw sowieso een explosie van grote en kleine fouten. Ik maak me daar grote zorgen over.
Ik zou willen dat we alle onderwijshervormingen van de laatste 40 jaar zouden worden teruggeschroefd, maar maar waar moet je beginnen, helaas kunnen tegenwoordig afgestuurde PABO-docenten zelf nauwelijks nog rekenen. Tevens is de Nederlandse taal voor een steeds grotere populatie jongeren al vaak een groot probleem.
Het geleidelijke afglijden van Nederland als kennisland is helaas een logisch gevolg en dat zie je ook in de industrie, waar sowieso al complete sectoren het loodje hebben gelegd.
Leg je het af in de steeds harder wordende globale concurrentie, is dadelijk ook de welvaart voorgoed naar de knoppen, in dat opzicht is het twee voor twaalf.
Het proces van afnemende concurrentiekracht is erg versneld door de algehele loon- en kostprijsopdrijving onder invloed van de woningmarktbubble.
Helaas wordt ook onze landbouwtruc steeds meer gekopieerd (dan wel beginnen Nederlandse boeren elders te produceren) en dat manifesteert zich b.v. in een (niet alleen vanwege EHEC) kwijnende glastuinbouwsector.
Ik zou willen dat ik ergens lichtpunten zag, zie ze helaas niet... er is sowieso draconisch hervormingsbeleid nodig, op tal van terreinen.