het zwaard schreef op 13 oktober 2023 10:57:
De indrukwekkende troepenmacht die het Israëlische leger aan de grens met Gaza opbouwt, heeft een onheilspellend karakter. 360.000 man neemt een aanvalspositie in op de velden van de kibboetsen waar Hamas vorig weekend een slachtpartij aanrichtte. Dat leger, dat grotendeels uit reservisten bestaat, wordt aangevuurd door een zucht naar vergelding. Elk nieuw vreselijk detail over de moord, foltering en verminking van 1.200 Israëliërs versterkt de woede, die drijft op een bittere geschiedenis. Hier worden plannen gesmeed om een verschrikkelijke terreuraanval te bestraffen, zeker, maar ook een lange historiek van pogroms en massamoord op Joden.
In die vastberadenheid verzamelt Israël nu ruim drie keer meer soldaten dan Rusland deed toen het Oekraïne binnenviel. Het regent bezweringen om Hamas te verpletteren, uit te roeien, te vernietigen. Deze oorlog zal de toekomst voor generaties bepalen, zowel voor Palestijnen als Israëliërs. Die toekomst hangt niet af van het lot van Hamas, maar van hoeveel van de 2,2 miljoen inwoners van Gaza dit overleven, en met welk trauma. Veel van de Gazanen willen niets met Hamas te maken hebben, de helft van hen zijn kinderen.
Vermoedelijk duurt het nog even voor het Israëlische leger zich helemaal klaar voelt om de stadsguerilla aan te gaan. Er zijn vele hoofdbrekens. Er is het lot van de gijzelaars, de vraag hoeveel soldaten Israël wil opofferen in de ongetwijfeld bloedige gevechten van deur tot deur, er zijn zorgen over de Westelijke Jordaanoever en Libanon en de oorlog op drie fronten. Maar de Europese partners kunnen die tijd vóór de aanval ook gebruiken om Israël te stimuleren om verder vooruit te kijken. De vraag op tafel te leggen naar een plan op langere termijn, wat neerkomt op de vraag: wat te doen met die 2,2 miljoen burgers?
Ook de Amerikanen, die Israël hun onvoorwaardelijke steun hebben toegezegd met slechts een voetnoot over de inwoners van Gaza, kunnen daarbij adviseren. Zij hebben ruime ervaring. Vorig jaar zijn ze na twintig jaar vechten uit Afghanistan verdreven door de strijders die ze er dachten simpel uit te roken. De Amerikanen konden nog gewoon wegvliegen uit Kaboel. Die optie heeft Israël niet met de Palestijnen. En na decennia werd zaterdag duidelijk dat muren, bezetting, kolonisatie en controle finaal niet werken.
Minstens moet Israël eerst weer veilig zijn. Maar wat de Europese partners wel aan Israël verplicht zijn, is het land erop te wijzen dat ook zijn eigen menselijkheid in de balans ligt. De Palestijnen als ‘menselijke dieren’ in Gaza opsluiten, hen water, voedsel en elektriciteit ontzeggen, de grenzen dichthouden en hen tomeloos bombarderen, en dat als begin van wat wellicht een vreselijke oorlog wordt, is geen toekomstplan. Het is vergelding die ook de wraaknemer zal meesleuren.