Sinds in maart de coronakrach startte is de volatiliteit niet meer onder de zogenaamde psychologische nervositeitsgrens van 20 geweest. En dat met records en zelfs all-time highs wereldwijd her en der op de borden.
Weet u een synoniem voor volatiliteit? Ik verzin deze:
Doodvermoeiend.
Neem de AEX vandaag. Die pendelt en kabbelt zo'n beetje tussen +0,2% en +1% - ik vermoed dat u daar vooral de per saldo dalende dollar weer voor mag bedanken - ofwel, het is gewoon een rustige 2020-maandagochtend. Ieder jaar zijn eigen norm, vandaar. Onderliggend gaat het echter wel met procenten.
Unibail en Shell startten als stijgers van de dag met zelfs bijna +2%, maar staan inmiddels alweer zandzakken te vullen ergens roemloos in het rechterrijtje. Onze chippers - met de Nvidia, ARM en SoftBank-overnamefantasie in het achterhoofd - chippen, chappen en choppen ook maar wat aan. Noem het dagrotatie.
Volatiliteit dus, hier mijn AEX VX en S&P 500 VIX-grafiekje van gisteren. Sinds in maart de coronakrach startte is de volatiliteit niet meer onder de zogenaamde psychologische nervositeitsgrens van 20 geweest. En dat met records en zelfs all-time highs wereldwijd her en der op de borden. Dat is zonder meer uniek.
Nog een keer: de optiehandel is hier zeker debet aan. FT en Bloomberg scherpen dagelijks hun verhalen aan over de optiecapriolen van SoftBank en zeg maar de Robinhood-goegemeente deze zomer. Lees dan dit verhaal van collega Nico van vorige week maandag, die interpreteerde en duidde het in één keer goed.
Opties zijn dan ook niet voor iedereen, weten wij hier op IEX maar al te goed. Ik raak ze zelf ook nooit meer aan, tijdswaarde en - inderdaad - volatiliteit waren ook mijn valkuilen.