Als Barnevelder weet ik als geen ander hoe mannen haantjesgedrag kunnen vertonen. Met analyseren en beleggen is het niet veel anders. Verschillende dames in het beleggingsvak, die netjes het rekenwerk doen, nemen vaak goede besluiten zonder daar heel veel ruchtbaarheid aan te geven.
Bij Société Générale werkt ook zo’n vrouw, ze heet Michala Marcussen en zij is hoofdeconome van de bank en weet precies waar Abraham de beleggingsmosterd moet halen. Marcussen is heel duidelijk: we kunnen forse loonsverlagingen verwachten in de komende jaren.
Waar werkgevers al jaren op wachten lijkt binnenkort te gaan gebeuren in heel Europa. Een flinke versoepeling van het arbeidsrecht en dan is een stap naar een eerste loonsverlaging nog maar een heel klein stapje.
Schokkend? Ja en nee maar het is maar beter dat u er rekening mee gaat houden in de komende jaren, stelt Marcussen. De landen waar de werknemers het heel erg lastig gaan krijgen zijn Italië en Spanje.
Spanje en verruiming
Eens in de zoveel tijd mogen de allerbeste klanten van Société Générale hun vragen bij Marcussen neerleggen en de meest gestelde vragen zijn momenteel:
- Hoe gaat het verder met Spanje?
- Komt er een derde ronde van kwantitatief verruimen in de Verenigde Staten?
Met Spanje gaat het nog heel lang duren en is dus niets uitgesloten en met dat derde rondje van verruimen in de Verenigde Staten mag de belegger volgens Marcussen gewoon rekening houden. Het wordt nu tijd dat ik, als Barneveldse haan, het stokje weer overneem.
Gelopen wedstrijd
Ik blijf er maar op hameren dat beleggen in aandelen alles te maken heeft met het risicoloos rendement op staatsobligaties en met rendementen van ongeveer 1,75% in tienjarig Duits staatspapier zit het daar wel goed mee.
Natuurlijk hebben wij te maken met Nederlands staatspapier maar met 2,25% lijkt ook dat een gelopen wedstrijd in het voordeel van aandelen. Lijkt, moet ik zeggen want er speelt natuurlijk nog steeds iets in Zuid-Europa.
Ik vrees, net als veel beleggers, dat Spanje toch wat naars gaat overkomen. Met de Spaanse staatsschuld lijkt het wel mee te vallen, denken veel beleggers, totdat de schulden en verplichtingen van de lokale overheden worden toegevoegd aan de staatschuld van Spanje.
Lokale schulden
Eind 2011 had Spanje 68,5% van zijn bruto binnenlands product als staatsschuld en dat zal in 2012 al oplopen tot ongeveer 80%. Maar in die 80% zit nog geen stuiver van de schulden en verplichtingen van de lokale overheden.
Ergens tussen de 90 en 100% is werkelijke staatsschuld van Spanje ten opzichte van het Spaanse bruto binnenlands product. Leg ik deze wel degelijk forse staatsschuld naast de recordwerkloosheid dan wordt het zelfs de Spanjaarden wit rond de neus.
Europa heeft met Spanje een probleem en niet zo klein ook. De intelligente obligatiebeleggers ruiken al onraad en vluchten weg uit de Spaanse staatsobligaties. Het gevolg is dat de rendementen op Spaans staatspapier razendsnel oplopen.
Turven
Als we onraad ruiken is het goed de feiten op een rijtje te zetten. Ik vergelijk Spanje met elk ander Europees (euro-)land en ga turven:
- Percentage bejaarden, Griekenland wint maar Spanje is tweede op de lijst.
- Schulden bouwsector tegenover bezittingen, Spanje wint.
- Huis als belangrijkste bron van vermogen, Spanje wint.
- Werkloosheid, Spanje wint.
- Afhankelijkheid bankensector van Europese Centrale Bank (ECB), Spanje wint.
- Productietijd per product, alleen Italianen zijn langzamer.
U merkt het al, Spanje wint te vaak en blinkt uit in zaken waarin het niet in uitblinken mag. Juist omdat Spanje veel te groot is om als derderangs probleem behandeld te worden hebben wij, inclusief de ECB, een levensgroot probleem.
Het is wat mij betreft bijna onmogelijk dat zonder hulp van uw en mijn belastingcenten Spanje overeind zal blijven. Ook de ECB zal, of het wil of niet, onmogelijk Spanje de rug kunnen toekeren.
Lage rente
Dus de officiële rente van de ECB blijft voorlopig nog zeer laag ondanks de dreiging dat Frankfurt de rente zal verhogen als de geldontwaarding gaat toeslaan. Maar de ECB weet ook wel dat het voorlopig niet omhoog kan met de officiële tarieven.
Trouwens geldontwaarding zal in economieën waar men draconische bezuinigmaatregelen afkondigt volgens mij ook niet gaan plaatsvinden. Dreigementen dus opbergen en de schouders eronder lijkt het devies voor de ECB.
Een prima omgeving, lijkt mij, om in topbedrijven, die internationaal op de kaart staan en ook nog eens een mooi dividendrendement uitkeren, te beleggen.Helder is het voor mij dat de beurs af en toe op zijn grondvesten zal schudden bij de afkondiging van nieuwe economische rampspoed.
Maar met de ECB die er niet aan lijkt te ontkomen om de rente nog lang laag te houden en met de stelligheid waarmee mevrouw Marcussen stelt dat er een volgende ronde van kwantitatief verruimen komt in de Verenigde Staten durf ik het, met mijn favoriete aandelen, wel aan op de beurs.