Toevallig. Vrijdagavond had ik het hier over met Marcel de Boer van het FD, die binnenkort naar Tokio afreist. De mazzelaar, maar houdt u vast, want iemand is hem net even voor:
Japanse toestanden in Nederland? Ik teken er onmiddellijk voor.
Was getekend, ex-Robeco boegbeeld en DFT-columnist Jaap van Duijn. Huh, heeft de goede man een klap van de molenwiek gehad, denkt u. Want kan Japan nog iets goeds doen? Weinig. Al 25 jaar stagnatie, deflatie, de hoogste staatschuld ter wereld en een - excusez le mot - knettergekke centrale bank.
Om over de Nikkei 225 maar te zwijgen. De all time high 38915,87 uit december 1989 (!) staat nog altijd als een huis, zeg maar. De grafiek van de Japanse hoofdindex is al jarenlang een van de beruchtste in de markt:
(fullscreen)
Kortom, was niks, is niks en wordt niks dat Japan? Of... Het is maar hoe u het bekijkt. Puur cijfermatig staat Japan grof afgerond inderdaad al 25 jaar economisch stil. Wie anders kijkt, ziet nog wel groei en dat is ook precies waar Van Duijn op doelt. Gecorrigeerd voor bevolkingsgroei groeit het land namelijk gewoon door.
Van Duijn somt daarom droog de harde cijfers op. Even over die staatschuld die meer dan twee keer (!) het BBP is: die is geheel in de eigen yen en is vrijwel voor 100% in Japanse handen. Vraag de Grieken en Italianen maar hoe handig dat is...
Kijk naar de grafiek, de Japanse (werkende) bevolking krimpt inderdaad dramatisch:
Vergelijk dat eens met andere westerse landen. Hm, Duitsland...?
Kortom, oordeelt u zelf of u het met Van Duijn eens bent. Zelf vind ik met name die Bank of Japan die hondsdol alles opkoopt wat los en vast zit - aandelen, obligaties en zelfs commodities meen ik - een Enorm Risico, maar dat het land beter presteert dan de vooroordelen doen vermoeden is duidelijk.
Update, voor de liefhebbers: