Net als de Hongkong dollar (zie Crashen en cashen), zit de DKK (Deense kroon) aan een andere munt vastgemaakt (peg). De eerstgenoemde aan de Amerikaanse dollar en de laatstgenoemde aan de euro. De wisselkoers van de DKK mag zeer beperkt afwijken (+/- 2,25%) van de 7,46038 Deense kronen per euro.
Probleem is echter dat de wisselkoers van de Deense kroon kunstmatig zwak wordt gehouden; de echte marktprijs (als de peg zou worden losgelaten) ligt waarschijnlijk 25% hoger (dus op ongeveer 5,60). Dus afhankelijk van de instapkoers, is de downside maximaal 4,5% en de upside ongeveer 25%.
Dat is de asymmetrie die zo mooi is en alleen mogelijk is doordat er prijsmanipulatie plaatsvindt. In een vrije markt, zou elk over- of onderwaardering gelijk worden weg gearbitreerd.
Gekke Henkie
Vele beleggers zullen echter denken dat je een gekke Henkie moet zijn om te verwachten dat de euro gaat ploffen. Ik ben echter van mening dat de euro niet anders kan dan ploffen. Het is niet dat ik terug wil naar de gulden of last heb van ander sentimenteel geneuzel, maar de vaststelling dat de euro onhoudbaar is en dus wel aan haar einde zal komen.
De reden hiervoor ligt in de divergerende werking van onze eenheidsmunt.
Euro =divergentie
Een muntunie heeft per definitie een one-size-fits-all beleid. En dat is prima als de lidstaten erg veel op elkaar lijken. Zo zal een eeneiige tweeling in de meeste gevallen uit de voeten kunnen met een identiek dieet, maar zeer verschillende personen niet.
In de eurozone zijn de lidstaten echter heel verschillend, dus zal één dieet juist heel verschillende uitkomsten veroorzaken; sommige lidstaten worden “dikker”andere juist “mager”. Dit kan niet eeuwig doorgaan en dus moet er regelmatig worden ingegrepen om de verschillen achter af te compenseren.
Dit betekent dat de dikke lidstaten geld moeten geven aan de magere lidstaten. Iets wat al veelvuldig is gebeurd binnen de eurozone. De magere landen krijgen wel op hun kop en de verplichting om allerlei onpopulaire maatregelen te nemen (bezuinigen en hervormingen), maar het electoraat in de dikke landen is het zo langzamerhand beu om de magere landen maar te blijven helpen.
De spanningen lopen dus alsmaar op en deze trend kan niet anders dan opwaarts gericht blijven omdat de verschillen tussen de lidstaten niet snel, of (in de meeste gevallen) helemaal niet weggewerkt kunnen worden (denk aan cultuur, geografie, topografie, demografie, en zo verder).
De vraag is dus niet of de euro zal ploffen, maar wanneer.
SFR-moment
De Denen zullen ergens op weg naar het einde van de euro toch eieren voor hun geld moeten kiezen door, net als de Zwitsers in 2015, hun munt te ontkoppelen van de euro. Er zijn echter wel wat op- en aanmerkingen.
Allereerst is deze trade ideaal met een hefboom, maar de vraag is hoelang een belegger de positie kan aanhouden. Gisteren heeft een grote broker bijvoorbeeld alle posities USD/HKD gewoon “verboden” en geliquideerd omdat ze bang zijn een dergelijk unpegging mee te maken.
Dit zou een belegger kunnen omzeilen door in dit geval direct DKK te kopen, maar aanhouden bij een bank is wellicht niet zo leuk gezien de negatieve rentestand. Deens vastgoed is dan een optie, want dat vaart ook wel bij een negatieve rente.
Dat is dan wel niet meer zo liquide en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is aan de belegger om te bepalen wat passend is of niet. Het idee van long DKK versus EUR is in ieder geval een mooie trade voor de belegger die de toekomst van de euro niet rooskleurig inziet.
Het of en hoe is dus aan u.
Blijf printen
P.S. Mijn tip aan de Deense centrale bank is echter om blind en voluit kronen te blijven printen en daarmee aandelen in solide internationale bedrijven mee te kopen. Doordat het geprinte geld niet in de Deense economie terechtkomt en omdat de wisselkoers in wezen vaststaat, krijgt het land dus niet te maken met inflatie.
Het kan dus met gratis geld bedrijven opkopen… Ik neem aan dat de ECB toch afspraken heeft gemaakt met de Deense centrale bank om zulks te voorkomen, maar niets verbaasd mij meer wat de eurozone betreft.