Mijn buurman had zich gestort op aandeeltjes Imtech. Op 55 cent aangeschaft, want het kon bijna niets meer kosten, mooi meegelift naar de 85 cent vorige week, maar de trading update en daarna het onthullende verhaal in het FD deden hem de das om.
Inmiddels is de koers (voor de zoveelste keer) gehalveerd en krijgt hij de kans bij te kopen onder de 40 cent. Het is steeds weer schokkend te zien hoe opgeblazen ego’s van topbestuurders een miljardenbedrijf om zeep kunnen helpen.
Voor Imtech valt er weinig anders meer te doen dan in overleg met de schuldeisers de schuld voor een groot gedeelte om te zetten in aandelen, met als dreigement een nakend faillissement.
Kruit droog houden
De verkoop van de ICT-divisie had allang rond moeten zijn, maar ik kan me zo voorstellen dat de aspirantkopers nog even hun kruit droog houden en wellicht liever met de curator gaan onderhandelen.
Wel opvallend in de trading update van vorige week was het volgende zinnetje:
‘The legally required waiting period for the decrease of the nominal value of the shares ended on July 28th, 2014 with no objections. As a result the company can decrease the nominal value of its shares. Such a decrease of the nominal value of the shares does not have an impact on the value of shareholders equity’.
Volgens het persbericht mikt het bedrijf dus nog steeds op een emissie om van de schulden af te komen. Het zou me daarom ook niet verbazen dat het verhaal in het FD, waarin de fraude uitgebreid uit de doeken werd gedaan, een lelijke streep door de rekening was wat betreft de plannen voor een claimemissie.
De koers was net mooi opgekocht tot een dikke 80 cent. De gemiddelde bankier die zo’n emissie moet uitvoeren zal dan nog wel even achter zijn oren krabben voordat hij een handtekening onder het prospectus zet.
Hagemeyervoorbeeld
Het doet me denken aan de reddingsoperatie van Hagemeyer destijds. Ook Hagemeyer ging gebukt onder een grote schuldenlast. Daar is toen (tijdig, dat wel) een aandelenemissie geplaatst, omdat met name ABN Amro het bedrijf niet over wilde laten aan een Amerikaanse durfinvesteerder.
Deze eiste dat de schulden bij de Nederlandse banken grotendeels kwijtgescholden zouden worden. Die claimemissie (waardoor er 3,5 maal zoveel aandelen bijkwamen) ging gepaard met de uitgifte van een converteerbare obligatie tegen 8% rente en een schuldherstructurering waarin de banken het initiatief volledig naar zich toe trokken.
De ervaring heeft wel geleerd dat schuldeisers niet snel geneigd zijn een gedeelte kwijt te schelden om het bedrijf te redden, liever laten ze dan nog hun schulden omzetten in eigen vermogen (aandelen) zodat ze in ieder geval de baas worden.
In dat kader moeten de speculaties in de media dat schuldbewijzen van Imtech tegen 35% van de originele waarde verhandeld worden ook met een flinke emmer zout worden genomen.
Probleem van de bank
De oplossing moet komen van de schuldeisers, want zoals een Amerikaans spreekwoord al zegt: 'als je 100 dollar schuld hebt bij de bank, is dat jouw probleem, maar als je 500 miljoen schuld hebt, dan is dat het probleem van de bank.'
De schuldenlast van Imtech is gewoon te groot om ooit nog rendabel te worden. Net als destijds bij Hagemeyer zou een (Nederlandse) bank het voortouw moeten nemen en de schulden van Imtech moeten saneren, cq omzetten in eigen vermogen, via een claimemissie of rechtstreeks.
Omdat Imtech voldoende werk onder handen heeft en als operationeel bedrijf, ondanks de huidige matige resultaten, wel bestaansrecht heeft, is er een mogelijkheid dat de schuldeisers (een gedeelte van) hun leningen omzetten in aandelen.
Achter de schermen
Dan zou er drie tot vier keer zoveel aandelen bijkomen als dat er nu zijn. De koers vliegt ondertussen alle kanten op, maar dat zegt niet zoveel. De waan van de dag en het op- en afbouwen van grote (short)posities kunnen zomaar voor tientallen procenten stijging of daling zorgen. Het gaat erom wat er achter de schermen gebeurt.
De uitspraak van het bestuur dat er overleg is met de schuldeisers, is hoopgevend voor de aandeelhouders. Maar houd er wel rekening mee dat, bijvoorbeeld net als met de redding van SNS, u als aandeelhouder helemaal op de achterste rij zit. En u wordt pas naar voren geroepen als het op betalen aankomt.