Chinese comeback

In de voorbije jaren was er één zekerheid als je de financiële media er op nasloeg, namelijk dat telkens wanneer het thema China aan bod kwam, je gegarandeerd een relaas van kommer en kwel te lezen kreeg.

Geen enkele westerse specialist of waarnemer had ook maar één goed woord over voor de grootste opkomende economie ter wereld. Hun argumenten waren talrijk: kredietproblemen, huizenbubbel, vergrijzing, … En wat nog het meeste zorgen baarde, was de afkoeling van de Chinese economie.

Vooral de vrees voor een zogenoemde harde landing was pertinent aanwezig. Ook de jongste economische cijfers uit China wakkerden die vrees weer aan. Het nieuwste PMI-cijfer (gegevens van de inkoopmanagers) kwam immers uit op 50,3 indexpunten, het laagste niveau in acht maanden.

Afkoeling

Een cijfer onder de 50 wijst op een krimp van de economie. Als je naar de percentages van de Chinese groei kijkt over de voorbije jaren, dan was er sprake van een afkoeling. Vanaf 2003 tot 2007 klokte China steevast af op een jaarlijkse groei van meer dan 10%.

Na het uitbreken van de kredietcrisis had China moeite om de groeigrens van 10% te behouden. Vanaf 2011 ging het bergafwaarts met de Chinese groei. Voor 2014 verwachten de economen dat het Chinese groeipercentage zal uitkomen op slechts 7,5%.

Laten we wel wezen, dat zijn nog altijd indrukwekkende cijfers, maar voor de gemiddelde belegger was de economische afzwakking de voorbije jaren een argument om Chinese aandelen te liquideren uit hun portefeuilles. Volgens mij was dat een verkeerde keuze.

Gigantisch groeicijfer

Op de eerste plaats omdat de Chinese groei in nominale cijfers nooit eerder zo hoog was. Ik heb wat opzoekingswerk gedaan naar het bruto binnenlands product (bbp) van China. In het topjaar 2007 nam de Chinese economie met maar liefst 14,2% toe op jaarbasis.

Ongeziene cijfers voor een land met meer dan een miljard inwoners! Maar wie dieper graaft en kijkt, ziet het plaatje uit een ander perspectief. Als ik naar de nominale groei kijk van China in 2007, dan komt het gigantische groeicijfer neer op een toename van 780 miljard dollar.

Ik heb de slechte jaren er ook eens even bijgenomen. Neem nu 2013, goed voor een economische groei van 7,7%. In nominale termen kwam deze groei naar op 1.011 miljard dollar. Met andere woorden, de groei mag dan wel in percentage wegzakken, de nominale groei was nooit eerder zo groot in China.

Ten opzichte van 2007 deed China het in 2013 bijna 30% (!) beter voor wat betreft de toename van het bbp.

Klik op de grafiek voor een grote versie

Inhaalrace

Het verhaal dat ik de voorbije jaren constant las over China, namelijk dat van economische rampspoed, is op z’n minst gezegd bedenkelijk. De concrete cijfers laten immers een compleet ander beeld zien. Als contraire belegger biedt een dergelijke tegenstelling in de markt altijd kansen.

Ik riep het al aan het begin van het jaar: Chinese aandelen zijn te goedkoop. Een inhaalbeweging drong zich op, niet enkel omdat de economische feiten een ander verhaal vertelden, maar ook vanuit waarderingsperspectief. De Chinese beurs was uitzonderlijk goedkoop geworden in meerdere opzichten.

Ondertussen zijn we een klein jaar verder en is de Chinese beurs bezig aan een ware inhaalrace. Terwijl de Shanghai-index aan het begin van 2014 nog worstelde met het niveau van 2000 indexpunten, brak de index onlangs met de nodige overtuiging door de grens van 2500.

De lokale Chinese beursgraadmeter handelt nu op een niveau van 2680: een stijging van +34% in elf maanden tijd. Dat doen maar weinig markten dit jaar na.

Klik op de grafiek voor een grote versie

Waarom zo sceptisch?

Toch blijven beleggers sceptisch tegenover het Chinese verhaal. Uiteraard wordt dit sentiment nog altijd in belangrijke mate gevoed door het pessimisme en het negativisme in de media en de gespecialiseerde financiële pers. Maar nogmaals, ik blijf graag contrair zitten in China.

Want China heeft nog meer troeven achter de hand die het momenteel nog niet uitspeelt, maar waar we binnenkort wellicht meer over zullen vernemen.

1. olieprijsdaling

Op de eerste plaats is er de flinke daling van de olieprijs. China is de grootste energieconsument ter wereld. Bovendien voert het land nog steeds 60% van zijn oliebehoefte in. Iedere daling van de olieprijs werkt als een extra stimulans voor de economie.

Volgens de nieuwste berekeningen van BofA Merrill Lynch zou de daling van de olieprijs met 10 dollar per vat overeenkomen met een economische stijging van 0,15%.

Kortom, de recente daling van de olieprijs – indien deze behouden blijft op het huidige niveau – kan de Chinese groei positief beïnvloeden met 0,5%. Oftewel, het zou zo maar eens kunnen dat de Chinese groei opnieuw boven de 8% uitkomt, iets waar niemand vandaag nog op rekent.

2. rentewapen

Op de tweede plaats, en wellicht nog veel belangrijker: China heeft nog altijd het rentewapen achter de hand. Onlangs verlaagde de Chinese centrale bank immers voor het eerst in jaren haar officiële rente van 6% naar 5,6%, een ingreep die extra zuurstof zal geven aan de Chinese economie.

En de bodem van de mogelijke renteverlaging is nog niet in zicht, zoals u kunt zien op de grafiek van de Chinese rente sinds 2000.

Klik op de grafiek voor een grote versie

Het laagtepunt in de voorbije tien jaar bedroeg 5,3% voor de benchmarkrente. En zelfs dan is er nog heel veel ruimte aan de onderkant, nu de inflatie in China langzaam maar zeker daalt. Het huidige inflatieniveau in China kwam in oktober immers uit op amper 1,6%, het laagste niveau sinds 2010.

Een lagere inflatie geeft centrale banken ruimte om te stimuleren, dus om de rente te verlagen. Terwijl de westerse centrale banken hun rentevoeten al overwegend op 0% (nul) hebben staan, heeft de Chinese centrale bank nog meer dan 500 basispunten extra munitie om te stimuleren.

Weerstand bij 3500

Ik heb de indruk dat de markt de impact hiervan nog niet goed beseft. De Chinezen hebben nog veel monetaire vuurkracht achter de hand. Vanuit grafisch opzicht was de barrière op 2500 à 2600 punten voor de Shanghai een belangrijke weerstand om te overwinnen.

Hierboven ligt de weg open voor een rit richting 3000 à 3100 punten, maar de echte technische weerstand voor deze Chinese beursindex ligt pas op 3500 punten. Kortom, er is nog een bijkomend opwaarts potentieel van circa 30% te behalen met Chinese aandelen.

Hierbij merk ik wel op dat de volatiliteit bijzonder hoog kan zijn. Maar voor wie wat volatiliteit kan hebben, liggen er ook in 2015 weer kansen voor contraire beleggers in China.