Een bijzonder patroon zien we de laatste tijd bij de olieprijs. In weerwil van de correctie op de financiele markten de afgelopen maanden is de olieprijs aan een opmars bezig.
U ziet in bovenstaand grafiekje, afkomstig van RTLZ Beurs Inside gisteravond, dat de olieprijs in februari nog meecorrigeerde met de AEX maar de afgelopen week juist het hazepad richting noorden koos.
De olievoorraden in de VS lieten afgelopen week een verrassende daling zien terwiijl tegelijkertijd de output bij de OPEC-leden dusdanig laag is dat het overschot aan olie rap aan het verminderen is.
De OPEC-leden houden zich uitstekend aan de gemaakte afspraken, wat op zich al in de krant mag. Hoewel de olieprijs per definitie altijd moeilijk in te schatten is, kunnen we nu wel stellen dat de OPEC-maatregelen in ieder geval effect sorteren. Daarmee lijkt de greep van de OPEC (lees: Saoedi's) op de oliemarkt nog intact.
Pas in juni is er weer een OPEC-meeting. De OPEC-maatregel loopt tot eind 2018 en hoewel er nu al gesproken wordt over een eerdere stopzetten ervan kunt u zich ook voorstellen dat bij deze olieprijs de OPEC-landen het eigenlijk wel best vinden en niet snel genegen zijn de oliekraan weer verder open te zetten.
In de column van Jilles kon u afgelopen week lezen hoe de verschillende olielanden denken over de huidige olieprijs:
Rusland kon tot aan de verkiezingen een hogere olieprijs goed gebruiken, de Saoedi's hebben een prijs van $75 per vat nodig om het overheidsbudget te dekken terwijl Iran, al was het alleen maar om de Amerikanen te zieken, tevreden zijn met een olieprijs van $55-60.
Een te ver oplopende olieprijs speelt immers de Amerikaanse schalieboeren in de kaart. In de grafiek hierboven, geleend van Jilles, zien we de 'shale band', de grenzen van de olieprijs waarbij schalieboeren hun productie opvoeren dan wel inkrimpen.
Ruzie met Iran
Dan is er nog de ruzie met Iran die de oliemarkt onrustig maakt. Trump werd in zijn agressie naar Iran nog enigszins in bedwang gehouden door Rex Tillerson maar die is inmiddels van het toneel verdwenen.
John Bolton duikt weer op en zijn voornaamste taak zal zijn om de Iran-deal de nek om te draaien. Bolton was altijd al een fervent tegenstander van deze deal ("our goal should be regime-change") en heeft zo zijn eigen opvattingen over de Midden-Oostenkwestie.
Uitbraak olie
Vorige week publiceerde TA-collega Justin Blekemolen een special over de olieprijs met onderstaande grafiek, waarin de vernauwende bandbreedte wijst op een uitbraak.
Die is er ook gekomen, en wel omhoog:
Vraag is wel of de stijging van de olieprijs niet het gevolg is van de aanstaande handelsoorlog. Wie geen olie uit eigen bodem haalt (China importeert zo'n 10 miljoen vaten per dag) zal wellicht alvast het zekere voor het onzekere nemen.
In ieder geval, er staat $70 en nog wat op het bord en als een verdere stijging aanstaande is, moeten oliefondsen daar toch eens op gaan reageren. De grote oil majors doen het momenteel niet goed, dalen mee met de brede markt en weten zich niet te onderscheiden.
Investeren doen ze nog maar mondjesmaat, ook hier geldt dat de hogere olieprijs voorlopig lekker de zakken vult en als er straks een tekort is, dat zien we dan wel weer. De Franse oliegigant Total doet het nog het beste, terwijl Exxon juist de gebeten hond is. Zou Tillerson soms zijn belangetje verkocht hebben?
Ondertussen bij Boskalis...
Ook Boskalis is afhankelijk van de olieprijs. Vooral ook indirect, omdat grote olielanden bepaalde investeringen uitstellen wanneer er minder oliedollars binnendruppelen. In Saoedi-Arabië staan bijvoorbeeld grote infrastructurele projecten op stapel waar Boskalis op zit te wachten.
Boskalis werd fors afgestraft voor het negatieve scenario dat ceo Berdowski schetste tijdens de presentatie van de jaarcijfers. Hij ziet de komende twee jaar de markt niet aantrekken en voor het lopende jaar zelfs een lagere winst dan in 2017. Of althans: het wordt een hele uitdaging de €1,15 van 2017 te evenaren.
Het aandeel Boskalis kwam in een perfect storm terecht: de negatieve outlook gecombineerd met het feit dat het de AEX-gelederen moest verlaten én het beroerde beurssentiment waren teveel voor het baggerbedrijf. CEO Berdowski vond in ieder geval de koers dusdanig laag dat hij privé voor €1,2 miljoen aandelen inkocht.
Berdowski was voor zover ik weet de enige CEO die ik ken die geen aandelen van het eigen bedrijf had. Met de aankoop van 50.000 stuks op €25,49 is dat probleem ook opgelost.
Hoewel Berdowski met zijn uitlatingen bij de cijferpresentatie er geen doekjes om wond dat wat hem betreft de markt nog niet op zijn oude niveau is, laat hij met deze aankoop toch zien voldoende vertrouwen in zijn bedrijf te hebben.
Er zitten ook voldoende projecten in de pijplijn, alleen is margedruk door vooral lokale concurrentie voorlopig nog wel een thema. Het helpt zeker als olie-exporterende landen wat meer vet op de botten krijgen.
Geen terugkeer in de AEX
Een terugkeer in de AEX zit er voorlopig niet in: als straks Gemalto en Altice eruitgaan zijn ASMI en BESI de eerstaangewezenen die plaatsen in te nemen. Zo verwordt de AEX van een olie-index in een paar maanden zowaar een beetje een tech-index.