Een bod onder de beurskoers, dat zie je niet vaak, zei Arend Jan vanochtend tegen mij. Ik moest ook even in mijn geheugen graven en inderdaad, het komt niet vaak voor. Je ziet weleens dat een partij die 30% heeft overschreden (en een bod op álle aandelen moet uitbrengen) ver onder de beurskoers biedt.
Maar de intentie is dan vaak om juist niét alle aandelen binnen te krijgen. In het geval van het Turkse Renaissance Construction en haar bod vandaag op Ballast Nedam wil men juist wél alle aandelen binnenhengelen, omdat dan de administratief dure kapitaalemissie vermeden kan worden.
Renaissance Construction is overigens geen kleine jongen. In 2014 was er een geschatte jaaromzet van 2,4 miljard dollar en het bedrijf is actief in Rusland, Turkije, Oostenrijk, Zwitserland en de Baltische Staten. Sinds vorig jaar is het ook eigenaar van het grote Duits ingenieurs- en bouwbedrijf Heitkamp.
Wanneer Renaissance meer dan 95% van de aandelen aangemeld krijgt, wordt de rest op termijn waarschijnlijk uitgerookt (daar zijn procedures voor). Dan kan de onderneming simpelweg met een druk op de knop die 30 miljoen euro overmaken om Ballast Nedam weer solvabel te krijgen.
Geen keus
Het geeft wel aan dat een beurskoers niet altijd een relevante weergave is van de werkelijkheid. De koers komt tot stand door vraag en aanbod. Als er speculatie in het aandeel zit, kan de koers soms (veel) te hoog staan. Bij Ballast Nedam werd de speculatiegolf gevoed door het bedrijf zelf.
Op 30 december en 19 mei deelde het bedrijf mee dat het met een of meerdere (buitenlandse) partijen in onderhandeling was voor overname. Waren die gesprekken er niet, dan was de koers ongetwijfeld al afgedaald naar lagere regionen in verband met de aanstaande kapitaalemissie van 20 miljoen euro.
Het management kon niet anders dan akkoord gaan met het huidige bod. Om dat te kunnen begrijpen hoeven we alleen maar even naar de solvabiliteit te kijken. Die is momenteel nihil. Dat houdt in dat Ballast Nedam vanaf nu eigenlijk geen verdere tegenvallers meer kan verstouwen.
Daarom is een groot gedeelte van de grote infrastructurele projecten al overgedaan aan meer kapitaalkrachtigere medebouwers, zoals het Oostenrijkse Strabag en Strukton. Om de continuïteit en werkgelegenheid te waarborgen is het van belang dat naast het dichten van de gaten, er nieuw werk binnenkomt.
Zolang Ballast Nedam geen adequate financiering, ofwel een reddingsplan heeft, zijn opdrachtgevers terughoudend bij het verlenen van nieuwe opdrachten. De afgelopen maanden is er nauwelijks nieuw werk binnengekomen. U huurt ook geen aannemer in waarvan u weet dat het zijn laatste klus kan zijn.
Meer in het vat?
Ballast Nedam moet vertrouwen uitstralen en kunnen laten zien dat zij solvabel genoeg is om, al zijn het kleinere, projecten aan te kunnen. Een kapitaalemissie is een manier om wat geld binnen te krijgen, maar dat is iets wat je maar één (of toegegeven, bij sommige bouwers, twee keer) kunt doen.
De beste oplossing is dus een kapitaalkrachtige partner vinden die instaat voor eventuele toekomstige verliezen. De Turken nemen dat risico graag, omdat ze daarmee ook verdere toegang krijgen tot de West-Europese markt. Daarnaast is de overnameprijs meer dan alleen die 1,55 euro per aandeel.
Renaissance mag meteen 30 miljoen euro bijstorten en draait ook op voor verdere verliezen bij de overgebleven projecten van Ballast Nedam. Rest de vraag, zoals altijd bij een overname: zou die prijs nog omhoog kunnen? Dat kan natuurlijk altijd, maar de feiten spreken wat dat betreft voor zich.
Grootaandeelhouders
Het heeft mij verbaasd dat andere bouwers Ballast Nedam niet wilden overnemen. Kennelijk zitten er toch nog wel wat risico’s aan. En kijk verder maar naar de grootaandeelhouders en hoe die zich gedragen hebben:
- Navitas, met 19,99% één van de grootste aandeelhouders, heeft zijn belang al aangemeld.
- Een andere, strategische aandeelhouder, Hurks Groep, heeft bijna zijn gehele belang van 17% op de beurs verkocht voor een prijs tussen de 1 en 2 euro. Dat was in de eerste week van mei, toen de koers bijna 1 euro aantikte.
- Ook Delta Lloyd, waar de tweelingbroer van Ballast Nedam CEO van der Noordaa de scepter zwaait, had ooit 13%, maar heeft in maart het grootste gedeelte er al uit gekegeld.
Dat het overnamebod lager is dan de huidige koers zegt dan ook meer over de speculatieve aard van de huidige aandeelhouders, dan over de actuele waarde van het bedrijf. Het management heeft de taak om het bedrijf overeind te houden. Dat lijkt te lukken met deze constructie.
Al is het zuur voor de langetermijnaandeelhouders met een buy-and-hold tactiek. Die dus ook niet altijd blijkt te werken… En bedankt Bart voor de inspiratie voor de intro van dit stukje :-)