maxen schreef op 27 oktober 2016 11:49:
Biotech bedrijven hebben toch wel de neiging om hun trial resultaten zo positief mogelijk neer te zetten, en negatievere aspecten zo mogelijk te verbloemen/vergoeielijken/negeren. Ook Galapagos heeft hier in het verleden (begrijpelijk) aan mee gedaan.
Daarom is het de 'plicht' van de aandeelhouders om elk bericht van de biotechs kritisch te lezen en waar nodig te 'vertalen' naar neutralere vorm. Vandaar mijn poging om met (wellicht overdreven) kritische bril naar Saphira 2 resultaten te kijken:
Poster 253 - GLPG1837 in subjects with cystic fibrosis and the S1251N mutation:
results from a phase2a study (SAPHIRA 2)
Nieuwe potentiator GLPG1837 werd toegediend in twee doseringen gedurende twee weken aan zeven patienten met de S1251N mutatie in een kleine, verkennende, open-label studie in meerdere ziekenhuizen. Het doel van de studie was om de in vitro observaties te bevestigen door klinische resultaten. De gekozen doseringen in SAPHIRA 2 waren aan de ondergens van het therapeutische spectrum, met plasmaconcentraties van GLPG1837 rond de minimale target concentratie voor werkzaamheid.Dit klinkt als dat van te voren gekozen is voor deze minimale doseringen. Waarom? Waarom niet ook een hogere dosering gekozen?
Zelfs bij deze lage doseringen bleek in Kaydeco-naïeve patiënten dat de
waargenomen CFTR activiteit, gemeten als de afname van chloride in transpiratievocht en als toename in FEV1 (veranderingen in absolute percentage voorspelde FEV1) ten opzichte van begincondities, in lijn was met wat is gepubliceerd over Kalydeco in S1251N patiënten na een behandeling van twee weken. Dus ongeveer even goed als Kalydeco. Er wordt gesuggereerd (d.m.v. gebruik van
Zelfs) dat bij een hogere dosis GLPG1837 de werkzaamheid dus beter zou zijn geweest dan bij Kalydeco. Maar dit is dus niet bewezen, vanwege de lage dosis.
Het stopzetten van een behandeling met Kalydeco had na 7 dagen een gering effect op de longfunctie (-3%), terwijl gedurende de behandeling met GLGP1837 geen verdere achteruitgang werd waargenomen bij patiënten die eerder met Kalydeco werden behandeld.Dus Kalydeco werkt: als je ermee stopt, gaat je longfunctie achteruit. Als je dan vervolgens begint met GLPG1837, gaat je longfunctie niet weer terug naar het oude nivo, laat staan een hoger nivo. Niet gunstig.
GLPG1837 is over het algemeen goed verdraagbaar bevonden bij CF patiënten na een
behandeling van in totaal 4 weken. Dat is op zich dan wel gunstig, zeker in het recente licht van de safety issues bij Vertex. Maar er is dus wel een hele lichte dosis gebruikt bij GLPG1837. Wellicht komen er dus later nog, bij hogere doses, WEL safety isssues boven.
Waarom zijn er dan zulke lichte doses gebruikt?
1) Was men bang voor bijwerkingen?
2) Heeft men de werkzaamheid onderschat op basis van de preklinische resultaten, en is men
pas achteraf tot de conclusie gekomen dat de dosis (te) licht was?
Iets anders kan ik niet bedenken.
Kortom, een neutrale lezer of biotech analist (of erger nog, een Vertex topman) zal niet super onder de indruk zijn van deze resultaten. Echt negatief is het ook niet.
Saphira 1 zal meer zeggen, ook al was het maar omdat er daar meer deelnemers zijn (32 ipv 7).