theo1 schreef op 3 augustus 2012 13:33:
[...]
Voor een groot deel mee eens, wel een paar opmerkingen.
Bij de overheid verdien je over het algemeen minder dan in het zakenleven voor een vergelijkbare functie. Daar staat een stuk zekerheid en rechtspositie tegenover. Als dat er ook vanaf gaat, wie wordt er dan nog politie-agent of leraar? Je moet er nu al een beetje gek voor zijn.
Dat opzichtig falende wethouders daarna nog rustig een paar jaar wachtgeld gaan trekken is natuurlijk wrang en daar heb ik ook niet zo veel medelijden mee, maar het is al lastig genoeg om daar mensen voor te vinden, laat staan goede. Politieke partijen adverteren al om hun kandidatenlijsten vol te krijgen. Wie neemt zo'n functie nog aan als je er bijna ieder moment uit kunt vliegen, een behoorlijk reputatierisico neemt, niet idioot veel verdient en vervolgens met lege handen op de keien staat? Je kunt beter middle-manager bij een redelijk veilig, gezapig bedrijf worden. Minder werk, meer loon en je gaat niet in de krant door het slijk als je eens iets verkeerd doet. Calculerende mensen hoeven niet lang na te denken.
Niemand gaat in de politiek om alleen maar een beetje op de winkel te gaan letten, ook al is geen beleid vaak het beste beleid. Mensen die dat doen, doen dat vanuit een zekere geldingsdrang, idealisme, bevlogenheid, hoe je het maar noemen wil. Let wel, dat is niet persé positief: Lenin en Hitler waren ook idealisten, alleen hun idealen waren nogal walgelijk van aard. Politici willen iets veranderen, iets bouwen, iets nalaten, belangrijk doen. Dus worden er dingen veranderd en verbouwd en wordt er naar erkenning gestreefd (liefst internationaal natuurlijk). Ook als het eigenlijk beter was geweest om alles gewoon bij het oude te laten omdat het helemaal nog niet zo slecht was en niet veranderen gewoon veel goedkoper en minder riskant is.
En vergeet ook de rol van het volk niet. Als mensen een eigen huis willen, gaan ze erom roepen dat de overheid dat moet faciliteren. Als een oude weduwe met alleen AOW in de winter uit haar huurhuis wordt gegooid omdat ze de verhoogde huur niet meer kan betalen, dan staat er geheid één of andere stichting op die namens haar zielig gaat lopen doen op TV en gaat er een roep op uit het volk dat dat soort wantoestanden moet worden voorkomen. Dus worden huurprijzen gereguleerd. Als de rente stijgt, gaan mensen die tot over hun oren in de schulden zitten zielig lopen doen en moet er iets worden geregeld om te zorgen dat die mensen niet failliet gaan. Dus komt er iets. Als er in Syrië een opstand bruut wordt onderdrukt, gaat er een roep op dat daar iets aan gedaan moet worden. Gemakkelijk scoren om er maar een paar F16's heen te sturen. Maar wel duur natuurlijk. Die ene houwitzer die ze indertijd in Afghanistan hadden, schoot daar vooral de defensiebegroting aan flarden.
Het volk is zich als een stel verwende kinderen gaan gedragen die van alles willen, maar daar niet de consequenties van willen nemen. De politiek zou het moeten aandurven om het volk op de consequenties te wijzen, maar durft dat niet want dat kost stemmen. Dus wordt er steeds iets gedaan om tegemoet te komen aan wat het volk op dat moment wil en wordt er een trucje bedacht om dat te financieren. Daarom ben ik niet zo'n voorstander om de hypotheekrente maar af te schaffen. Filosofisch kan ik daar wel wat in zien, maar in de werkelijkheid van de echte wereld lijkt me dat de kans dat het uiteindelijk neerkomt op een ordinaire belastingverhoging dicht bij 100% ligt.