mvliex 1 schreef op 6 september 2011 13:12:
DoubleUP 7 sep 2010 om 19:45 Dit is het waargebeurde verhaal van een Aegon-belegger. Gemakshalve noemen we deze belegger Abel. Abel was een niet onbemiddelde man van middelbare leeftijd. Tot dusverre had hij zowel privé als zakelijk een goed leven gehad. Bovendien stond er flink wat geld op de bank. Maar Abel wilde méér. Méér rendement dan zijn magere spaarrente hem bood. Dus ging hij beleggen. Hij verdiepte zich in de vele aandelen en beleggingsproducten en besloot om af te wijken van de goede raad, zo mooi verwoord in een oud-Hollandsch gezegde: ‘Gij zult niet op één paard wedden!‘ Abel besloot om wél op 1 paard te wedden: een aandeel dat hem (na diepgaand onderzoek) zeer bekoorde, al jarenlang een goede koersontwikkeling had en jaarlijks bovendien een mooi bedrag aan dividend uitkeerde: het aandeel Aegon. Vanaf dat moment ging het welhaast nog beter met Abel! Zijn vermogen groeide met de dag en het dividend vormde een mooie aanvulling op zijn inkomen. Hij besloot minder te gaan werken, omdat hij van zijn lagere inkomen samen met het jaarlijkse Aegon-dividend, prima rond kon komen. Maar de oplettende lezertjes zien de bui al hangen: toen kwam de economische crisis… Aandeelkoersen kelderden, sommige bedrijven gingen failliet en weer anderen kregen staatssteun. Zo ook Aegon: de koers daalde op een gegeven moment naar het schrikbarend lage niveau van sub 2 en ook Aegon kreeg uiteindelijk staatssteun. Het gevolg hiervan was ook dat Abel niet langer dividendinkomsten verkreeg. Het huilen stond hem nader dan het lachen. Toch bleef Abel geloven in Aegon, hij weigerde zijn stukken te verkopen en bleef in een goede toekomst geloven. Maar voor het moment had Abel een groot probleem: zoals gezegd waren de dividendinkomsten (tijdelijk) komen te vervallen en Abel kwam financieel krap te zitten. Hij vroeg een gesprek aan met zijn werkgever, met het verzoek om (tijdelijk) weer meer te mogen werken. Maar helaas, zijn werkgever leed ook onder de crisis. Hij was allang blij dat hij geen personeel hoefde te ontslaan. Daarom kon zijn werkgever, ondanks de uitstekende staat van dienst, Abel’s verzoek niet inwilligen. Verslagen keerde Abel huiswaarts, terwijl zijn hersens koortsachtig werkten. Om niet in de problemen te komen moesten er exta inkomsten komen. Een tweede baan dan maar? Maar die lagen momenteel niet voor het oprapen. Er zat niets anders op dan naast zijn loondienstfunctie een bedrijfje op te starten. Maar wat voor bedrijfje? Abel ging zijn goede eigenschappen na:
- Abel was erg handig, hij kon goed met zijn handen werken;
- Abel was een warme persoonlijkheid en een innemend persoon; vooral vrouwen voelden zich altijd tot hem aangetrokken;
- Bovendien had hij een groot analytisch vermogen; hij wist al snel zijn vingers op de gevoelige punten te leggen;
- Abel had er een hekel aan om te betalen voor dingen die tegenvielen. Dat wilde hij zijn klanten ook niet aandoen; daarom wilde hij zijn beloningsstructuur baseren op ‘no cure no pay’.
Al denkende, ontwikkelde zich bij Abel langzaam maar zeker een plan. Een bedrijfsplan! Hij werd dolenthousiast en ging naar de Kamer van Koophandel. Daar liet hij zich inschrijven en ging terstond aan de slag. Het leven lachte Abel weer toe! Uiteraard hoopt hij nog altijd dat de Aegon-koers weer aan gaat trekken en dat er weer dividend uitgekeerd gaat worden. Misschien al in 2011! Maar ook al is dat het geval, Abel zal zijn bijbaantje niet snel meer opgeven!!
:-)
Bijlage: