Toije schreef op 10 april 2020 23:31:
Hier ook een artikel uit zorgkrant.nl
Bradykinine maakt bloedvaten lek
Het is bekend dat ACE2 (angiotensine-coverterend enzym 2) een rol speelt bij het op peil houden van de bloeddruk in het hele lichaam, dat wordt geregeld door het RAAS, het renine-angiotensine-aldosteronsysteem. Het RAAS systeem, en dus ACE2, controleert de bloeddruk door de vaatverwijding en vaatconstrictie te reguleren. Maar ACE2 heeft nog een andere functie, die tot dusver bij Covid-infecties buiten beeld is gebleven. Van de Veerdonk: “ACE2 houdt het stofje bradykinine onder controle. Bradykinine maakt bloedvaten lek. We hebben goede redenen om aan te nemen dat we bij deze Covid-19 infectie precies dit effect zien: ACE2 receptoren verdwijnen van de longcellen door het naar binnenbrengen van het virus, waardoor bradykinine vrij spel heeft en de kleine bloedvaten massaal gaan lekken op de plaats van infectie.”
Van de Veerdonk en collega’s kennen dit verschijnsel van een ander, heel zeldzaam ziektebeeld: hereditair angio-oedeem. Bij mensen met deze ziekte kunnen ineens zwellingen aan onder andere handen voeten, buik of gezicht ontstaan. Die zwellingen kunnen enkele uren tot dagen aanhouden en weer even snel verdwijnen als ze zijn ontstaan. De oorzaak van de zwellingen: lekkende bloedvaten door teveel bradykinine. Ook sommige bijwerkingen van ACE-remmers, die worden gebruikt tegen hoge bloeddruk, lijken sterk op verschijnselen die bij COVID-19 worden gezien. Het droge hoestje, bijvoorbeeld. En in een zeldzaam geval kan er ook angio-oedeem optreden bij ACE remmers.
Snel delen en testen van de inzichten
De problemen door vaatlekkage kunnen verergeren door de ontstekingsfase, waarbij afweerstoffen van de patiënt het virus aanvallen. Dat zorgt voor nog meer belasting en schade in de longen. Ontstekingsremmers kunnen hier mogelijk dempend werken en overal ter wereld doen artsen en onderzoekers hun best om de meest optimale medicijnen voor dit stadium te selecteren.
Onderzoekers van het Radboudumc hebben hun inzichten gepubliceerd in een artikel dat is verschenen op Preprints. Artikelen op Preprints zijn niet door collega’s beoordeeld en van commentaar voorzien, maar kunnen daarom wel heel snel worden gepubliceerd. “Dat laatste is van groot belang, omdat we onze visie zo snel mogelijk met iedereen willen delen”, zegt Van de Veerdonk. “De zogenoemde peer review door collega’s is sowieso in volle gang. Het artikel op Preprints is al ongeveer 1500 keer bekeken en meer dan 800 keer gedownload. Op basis van deze gedeelde kennis zijn we nu bezig om de eerste behandelingen op te zetten met Icatibant een middel dat de effecten van bradykinine kan remmen, want voor elk goed idee moet éérst ook het bijbehorende bewijs geleverd worden. In nationaal verband zijn we onder andere in gesprek met het UMC Utrecht, op internationaal vlak met onder meer ReMap-Cap. We hopen dat we daarmee zo snel mogelijk uitsluitsel krijgen over de inzichten die we nu hebben gelanceerd.”