Treasury Bond schreef op 25 maart 2019 11:07:
Baudet zet in één vloeiende beweging desintegratie van politiek correcte machtsorde in gang
Forum voor Democratie is nu de grootste partij in de Eerste Kamer en Thierry Baudet domineert op slag de politieke ruimte in Nederland. Deze trend zal, zoals ik het zie, doorzetten en een vergelijkbaar of groter resultaat opleveren in de Tweede Kamer. Dertig zetels is, gezien de gelijktijdige zelfdestructie van gevestigde partijen, niet onrealistisch, de peilingen staan nu op 26. Waarom wekt iemand die zoveel teweeg brengt, die zo diep kan inbreken in het kartel, en zoveel mensen aan zich kan binden, zoveel wantrouwen op?
De eerste keer dat ik Thierry Baudet ontmoette (ik permitteer mij even deze onbeschaamde daad van circle-signalling), werd hij geïnterviewd door de inmiddels links-geradicaliseerde publicist Joshua Livestro in een cafe in de Amsterdamse Jordaan. Het zal de zomer van 2014 zijn geweest. Ik wilde hem helemaal niet spreken, ik kwam voor Livestro, want ik wilde voor zijn net opgerichte opiniesite Jalta gaan schrijven. Dat deed Annabel Nanninga toen ook, en andere columnisten die geen grachtengordelgeneuzel oplepelden maar over de schutting keken van de macht en de mores. Livestro zat na afloop van het interview sikkeneurig aan de bar, ik besloot eerst nog even buiten te gaan staan bij de rokers. Ik rookte al jaren niet meer, maar binnen geen tijd staarde ik recht in de vlam van Thierry’s aansteker – en inhaleerde. Hij vroeg, duidelijk geamuseerd door zijn eigen arrogantie, wat ik eigenlijk kwam doen. Ik was “natuurlijk links want een vrouw”. Er waren die avond inderdaad bijna uitsluitend mannen gekomen, waaronder ook Theo Hiddema. Ik beet hem toe dat hij blijkbaar niet interessant genoeg was voor vrouwen om naar te komen luisteren. De sfeer klaarde gelijk op. We waren nu onschadelijk voor elkaar.
‘De collectieve zenuwinzinking laat zich alleen verklaren doordat velen letterlijk niet zagen wat er de afgelopen jaren gebeurde’
Het kan verkeren. Livestro gaf me die avond na een hoop kritiek op Baudet – zoals we hem nu maar weer even noemen – en een bier of vier een vaste column. Maar Jalta bestaat niet meer en Baudet is het snabbelcircuit ontstegen. Zoals zoveel mannen in het elkaar feliciterende en diep-conserverende politieke en mediale kartel is Livestro de anti-these van wat Baudet belichaamt: energie, charme en zelfvertrouwen. Baudet is tot grote frustratie van middelmatige beroepspolitici en grijze mediamuizen een wandelende rebus van ideeën en volkomen wars van moderne etiketten en wat anderen van hem vinden. Het liefst overrompelt hij zijn tegenstanders, door ze te beledigen of te ontregelen met vragenuurtjes in het Latijn, stemmingmakerij over de slechte muzieksmaak van kamerleden en vergezichten over Minervaanse uilen. “Hier aan tafel zit ik dingen te bedenken waar linkse mensen boos van worden,” zegt hij in een oude VPRO-documentaire waarin hij een rondleiding door zijn “postzegelhuisje” geeft. Tot zoiets kun je zijn motivatie misschien wel inkoken.
Als een rivier buiten zijn oevers stroomt hij al jaren moeiteloos langs obstakels waarvan je je als toeschouwer meteen afvraagt of die er dan eigenlijk wel waren. Hij houdt zijn verkiezingsbijeenkomst in Scheveningen als andere partijen hun mislukte campagnestop houden, hij verschijnt in legertenue achter het spreekgestoelte en noemt voor de camera’s van de NPO de VVD “gewoon een kutpartij”. Zijn drijfveer schiet rakelings langs de plek waar met wat ellebogenwerk een mooie plek aan de voederbak van de gewoontedieren te bemachtigen is. ‘Waarom kan hij niet gewoon normaal doen?’, zie je ze denken.
Baudet is niet geïnteresseerd in het politieke gekonkel om het gekonkel (“beneden mijn waardigheid”), wél in de macht om iets te veranderen. Hij begrijpt dat zonder macht alles in Den Haag verder nutteloos tijdverdrijf is. “Dan kan ik net zo goed boeken gaan schrijven,” zegt hij daarover vaker. De grote vraag is dus nu hoe hij zich verder ontwikkelt met die macht, want dit was slechts stap één. Alleen al die vraag was deze week reden voor paniek, oproepen tot geweld en een algehele mentale stroomuitval – bij jong en oud. Jinek: “Wie o wie kent er FvD-stemmers, we willen ze graag interviewen.” D66: “Hoe kon hij winnen met een leeg programma?” AD: “Hij ging alleen de politiek in om geld te verdienen”. De slapstick aan drogredenen, cynisme en ‘deugeritus’ die volgde op de uitslag van afgelopen woensdag overtreft die van zeventien jaar geleden, toen Pim Fortuyn uit het niets won. Het is nu niets minder dan een collectieve zenuwinzinking die zich alleen laat verklaren doordat velen letterlijk niet zagen wat er de afgelopen jaren gebeurde. Het vage stipje aan de horizon dat onze propagandakanalen steevast een dobberende opblaas-eend bleven noemen, bleek een schip met echte mensen erop dat nu wil aanmeren!