Missolapola schreef op 16 februari 2019 08:59:
Mooi artikel in De Tijd : hoe alles kan veranderen na overname door een farmagigant....
“Een jaar geleden haalde de farmagigant Sanofi de Vlaamse biotechparel Ablynx binnen. ‘We zijn een chiclettenbak geworden’, zeggen werknemers. Bybye biotech, welkom farma.
‘Ablynx blijft wat het is’, beloofde de Franse CEO van Sanofi, Olivier Brandicourt, bij de overname een jaar geleden. Vandaag liggen de kaarten anders: het eigen onderzoek dooft uit. Keihard werken en dolle pret maken plaats voor hiërarchie en lange meetings, blijkt uit gesprekken met een tiental medewerkers en ex-medewerkers.
‘Maandenlang heb ik maar vier, vijf uur per nacht geslapen, de weekends inclusief. Ik werkte hard, we werkten allemaal hard. Niet omdat het moest, maar omdat we het wilden. Dat gold voor bijna iedereen bij Ablynx. We waren jong, heel ambitieus. Dat was het DNA van het bedrijf. We werden er niet heel vet voor betaald, maar streefden samen hetzelfde na: vooruit gaan, resultaten boeken.’ Aan het woord is een ancien van het biotechbedrijf, een onderzoeker met vele jaren op de teller. Nu wil onze bron het bedrijf verlaten. Ablynx is onherkenbaar geworden, klinkt het, sinds het in handen viel van Sanofi, een internationale farmareus met een omzet van 34,5 miljard euro. ‘Ik zie onze cultuur verdwijnen. De werk-levenbalans van de mensen bij Sanofi is vast veel beter. Maar Ablynx is geen biotech meer. Het is nu farma.’
Ablynx is een onwaarschijnlijk succesverhaal, ontsproten uit een toevallige vondst in een labo van de VUB. Daar ontdekken wetenschappers in lamabloed antilichamen, natuurlijke ziektebestrijders, met heel bijzondere eigenschappen. Ze zijn krachtiger dan conventionele antilichamen, en de mens stoot ze niet af. Op basis van die ontdekking zijn nanobodies ontwikkeld (zie grafiek). Om met die nanobodies ziektes te bestrijden, wordt Ablynx in 2001 opgericht. Het bedrijf vestigt zich in Zwijnaarde. De energieke bedrijfscultuur en de schwung van CEO Edwin Moses, die in 2006 aan boord komt, werken als een magneet op jonge, slimme, gedreven onderzoekers. Legendarisch zijn de themafeestjes, waar ook de directie tot in de puntjes verkleed komt opdraven en iedereen zich laat gaan: work hard, play hard.
In 2017 is Ablynx uitgegroeid tot hét vlaggenschip van de Vlaamse biotech, met een beurswaarde van 2 miljard euro en een eerste eigen medicijn in de pijplijn. Eindelijk is er zicht op eigen inkomsten. De verkoop van caplacizumab (Cablivi) tegen de zeldzame bloedstollingsziekte TTP kan volgens analisten tot 1,2 miljard euro omzet opleveren. Ablynx wordt een gegeerd goed op de overnamemarkt. In januari 2018 komt er een onverwacht bod van het Deense Novo Nordisk voor 2,6 miljard euro. Er lopen geruchten over interesse van het Amerikaanse Merck en het Zwitserse Roche. Sanofi doet er een schep boven op, tot 3,9 miljard euro, en haalt de buit binnen.
Superdeal
Sommige medewerkers weten meteen hoe laat het is: hun job wordt overbodig. ‘Ik wou in de biotech blijven’, zegt een voormalig kaderlid. ‘De sfeer is er anders dan in de big pharma. Je moet door minder lagen om een beslissing te nemen, je hebt meer impact. Je staat dicht bij het bestuur en hebt inspraak. Sanofi heeft voor iedere rol een andere functie. Het is een groot en internationaal bedrijf. Dat werkt nu eenmaal anders.’
Sanofi-CEO Brandicourt belooft bij de overname dat er voor Ablynx niet veel zal veranderen. ‘We gaan niet voor disruptie.’ Ablynx-CEO Moses roemt de overname als ‘een superdeal’. Ablynx had de mensen noch de middelen om alleen een medicijn succesvol te commercialiseren. Zeker niet voor een onbekende aandoening als TTP: zelfs bij artsen is de ziekte weinig bekend. Een door wetenschappers gedreven bedrijf als Ablynx kan een farmabedrijf met een grote commerciële machinerie goed gebruiken.
Niet dat de Franse armada Ablynx helemaal heeft overgenomen, getuigen medewerkers. Er is respect, er wordt geluisterd. ‘We werkten al samen met Sanofi en het bedrijf was altijd zeer tevreden over ons’, vertelt een voormalige projectmanager. ‘Maar gaandeweg werd duidelijk dat de prioriteiten zijn verschoven.’