In Realiteit is somber schreef ik al dat onze economische realiteit erg somber is. Oplopende werkloosheid, dalende huizenprijzen, krimpende kredietverlening en groeiende bezuinigingen zijn aan de orde van de dag in geheel Europa.
Ondanks deze negatieve ontwikkelingen herstelden de aandelenmarkten zich opwaarts gedurende de afgelopen maanden. Met name door de belofte van voorzitter Mario Draghi van de Europese Centrale Bank om er alles aan te doen om de euro te redden.
Tot afgelopen zondag was dit nog enigszins geloofwaardig aangezien alle landen achter dit beleid stonden. Maar Draghi krijgt weer te maken met zijn landgenoot Silvio Berlusconi. Zoals we allemaal wel hebben gelezen wordt Italië de komende maanden politiek onbestuurbaar.
Geen hulp
Dat dit zorgwekkend is, bleek gisteren wel uit de koersontwikkeling op de aandelenmarkten. Dat dit nog veel zorgwekkender gaat worden is nog niet doorgedrongen tot de financiële markten. De rentes op langlopend Italiaans staatspapier zijn weer stijgende door deze impasse.
En hoe onzekerder de situatie wordt hoe verder deze Italiaanse rente zal oplopen. Het grote probleem dat ik hier naar voren zie komen is dat de Trojka geen helpende hand meer kan bieden als de situatie uit de hand loopt.
Immers, de Italianen hebben dan gekozen voor een anti-eurobeleid en moeten dan zelf met oplossingen komen. Deze tegenstrijdige ontwikkeling kan veel turbulentie veroorzaken op de financiële markten wereldwijd. Zelfs Draghi kan dan op korte termijn geen oplossing aandragen.
Depressie
De sombere economische ontwikkelingen worden dan verder versneld en een depressie in Europa is dan realistisch. Als belegger is het vanuit deze optiek raadzaam om risicovolle aandelenbeleggingen te beperken en te kiezen voor risico-averse obligatiebeleggingen.
Het klinkt misschien niet ambitieus, maar vermogensbehoud is soms prioriteit nummer één.