Het recente aandelenmarktherstel lijkt een kadootje te zijn voor alerte beleggers die nu besluiten om hun aandelenbeleggingen tijdelijk af te bouwen. De lage volumes op de beurs zetten de markt rustig omhoog. Dit is naar mijn inzicht een mooie opzet om richting fors lagere koersen te gaan in het najaar.
Waarom? Omdat de economieën in het zuiden van Europa maandelijks verder achteruit lopen. De Spaanse en Italiaanse industriële productie laten gedurende juli nieuwe dieptepunten zien en zijn in overeenstemming met een jaarlijkse economische krimp van 2 à 3 procent. Dit gaat gepaard met nog steeds hoge lange rentes voor deze landen. De tien jaars Spaanse staatsrente is 7%. Voor Italië is deze rente 6% en voor Portugal zelfs 10%.
Voor een Ierse, Griekse of zelfs Portugese economie is dat nog te overzien, ondanks alle problemen die we er nu al mee hebben. Maar als dit uit de hand loopt voor Italië en/of Spanje hebben we te maken met andere marktinvloeden. Deze landen vormen respectievelijk de achtste en twaalfde grootste economie van de wereld. Daar kan onze grote redder president Draghi van de Europese Centrale Bank niet meer tegenop praten.
Maart 2009 als mikpunt
Of toch wel? De markt reageert wel erg positief op zijn woorden. Maar waarom waarschuwen dan steeds meer vooraanstaande economen en politici dat er snel iets moet gebeuren voordat er niets meer te ondernemen valt? Precies vanwege het bovenstaande verhaal. Twee van werelds grootste economieën vallen steeds dieper terug in een recessie en de hoge rentes versnellen dit proces alleen maar.
Als ik dan bekijk wat de aandelenbeurzen van deze landen hebben gepresteerd de afgelopen maanden dan zijn de bodems van maart 2009 een mooi mikpunt voor onze beurzen. En dat alleen maar door de mooie woorden van de heer Draghi. Koste wat het kost zullen we de euro verdedigen…
10-jaars rente op Spaanse staatsleningen
10-jaars rente op Italiaanse staatsleningen
10-jaars rente op Portugese staatsleningen
