Met enige verbazing kijk ik naar de koersontwikkeling op de beurs. Natuurlijk waren de cijfers van ASML niet slecht en de verwachtingen geruststellend. En ook Akzo Nobel valt mee. Veel Nederlandse en Europese bedrijven hebben de dollarwind vol in de rug en dat tikt natuurlijk lekker aan. Als u de tweede kwartaalcijfers beoordeelt, zou ik vooral door dit effect heen kijken.
Immers, de ene keer zit het mee, de ander keer zit het tegen. Het zegt niets over de onderliggende prestaties. De gemiddelde dollarkoers over het tweede kwartaal lag vorig jaar op 1,42. In de grafiek is het kwartaalgemiddelde de zwarte lijn.
In het tweede kwartaal 2012 is dat 1,28. Dat is een voordeel van een dikke 11%. Ergo de winsten die bijvoorbeeld Ahold in Amerika maakt, zijn in euro’s automatisch 11% hoger.
Maar de verbazing komt vooral doordat beleggers hun zorgen over euroschuldencrisis zo plotseling hebben afgeworpen. Waarom? Het lijkt wel of beleggers het continue gemiep en gemopper een beetje zat zijn. Ze kijken er maar niet meer naar.
Daar wordt het probleem natuurlijk niet minder van. In de volgende grafiek ziet u een prachtige correlatie tussen de spread tussen de Duitse obligatierente en die van Italië en Spanje.
Zeker de correlatie in de eerste helft van 2012 is opmerkelijk; u hoefde eigenlijk alleen maar te weten wat de spreads waren. Maar deze factor is dus blijkbaar niet meer van belang. De spreads staan op hun hoogtepunt en toch gaat de AEX toch omhoog.
Ik ben benieuwd hoe lang deze situatie aanhoudt.
