Japan begint het zo langzamerhand ook wat moeilijker te krijgen om haar overheidsschulden te herfinancieren. Of beter gezegd het parlement begint te steggelen of het nu wel zo verstandig is om die schulden op te laten lopen.
Met een schuldenratio van 2 keer de economie, móéten ze die vraag wel aan zichzelf stellen. Griekenland haalt die ratio bij lange na niet. Maar de financierbaarheid is in Japan bij de huidige rente van 1% nog geen probleem. In Griekenland ligt dat met een rente van 26% ietsjes anders.
In Japan willen ze de BTW verhogen om het begrotingstekort een beetje te dichten. He, waar hebben we dit plan eerder gehoord? Maar deze schulden zitten hem vooral bij de Japanners zelf.
ING heeft voor u uitgezocht bij wie die schulden zitten:
U ziet duidelijk dat de buitenlanders vluchten uit de enge obligaties als Spanje en Italië. Dat heeft natuurlijk tot gevolg dat er veel verkoopdruk is en daardoor dalen de koersen en stijgen de rentes.
Een hoge mate van buitenlands bezit in staatsobligaties maakt de obligatiemarkt gevoelig voor deze bewegingen in obligatiehouderschap.
Een pikant detail is dat Italiaanse staatsobligaties dit jaar een van de beste obligatiemarkten in de eurozone was. En het is ook nog eens een van de grootste markten.
Het zal voor obligatiebeleggers best moeilijk geweest zijn om de index te verslaan, tenzij ze dus het lef hadden om in Italiaanse obligaties te stappen.
Jammer dat al die buitenlandse beleggers dat mooie rendement moeten missen. Dat geldt natuurlijk niet voor de Spaanse obligaties. En bij Engelse en Amerikaanse obligaties hoeven beleggers niet zo bang te zijn dat ze niet terugbetalen. Daarom vluchten belegger naar deze obligaties.
Het belang van buitenlandse obligatiehouders stijgt daar juist. Die Engelsen en Amerikanen drukken in geval van hoge nood gewoon geld bij. Dus krijgt u altijd uw geld terug. Vraag niet hoeveel dat geld dan nog waard is, maar u krijgt het terug.