Een tijdje geleden heb ik voor een Nederlands dagblad een column geschreven genaamd Wilders en de euro, waarin ik stelde dat Wilders een machtspositie had omdat hij tegen de Griekse reddingsacties was en op ieder moment de stekker uit het gedoogkabinet kon trekken.
Mijn stelling was dat bij een Grieks faillissement het opportuun zou zijn voor Wilders om precies dit te doen. Wel nu, het duurde iets langer maar het is inmiddels zo ver. Probleem is alleen dat iedereen nu over Wilders lijkt te vallen en hem als de boeman aanwijst.
Ik kan me niet aan de impressie onttrekken dat de VVD en CDA het ook zo hebben gespeeld, maar ja, who cares? Waar het om gaat is dat er nieuwe verkiezingen aankomen en bepaalde combinaties wel of niet mogelijk zijn.
- De PvdA is doodsbenauwd voor de SP dus die willen nog liever met rechtse Rutte in zee dan met de tomaten uit het vuistje.
- Wie wil er met Wilders? De SP heeft veel raakpunten op sociaal gebied, maar op immigratie is het weer no-go.
- GroenLinks heeft veel goed te maken en zou graag samen met PvdA in een coalitie gaan zitten.
- En zo verder.
Het wordt dus weer een ouderwets potje handjeklap daar in Den Haag.
Euro-hoofdverantwoordelijke in crisis
Het politieke gekonkel zal op korte termijn geen positieve invloed hebben, maar op lange termijn maakt het allemaal niets uit. Geen enkele politieke partij onderkent de ware oorzaken van deze crisis. De topper onder deze oorzaken is dat er te veel slechte schuld in de eurozone is.
Schulden zijn door overheden, bedrijven en particulieren aangegaan voor frivole consumptie in plaats van te investeren in verstandige zaken zoals bijvoorbeeld innovatie.De banken van kernlanden (met name Nederland, Duitsland, Frankrijk) in de eurozone hebben heel goedkoop geld geleend aan de PIIGS (Portugal, Ierland, Italië, Griekenland en Spanje).
Dit is vooral te danken aan de euro want opeens konden de PIIGS lenen tegen 4% in plaats van 13% doordat de PIIGS impliciet de kredietdekking hadden van de sterke eurolanden zoals Nederland en Duitsland.
Geleende onzinnige consumptie=slechte schulden=probleem
Wat hebben de PIIGS met al dat geleende geld gedaan? Wel nu:
- ze hebben links en rechts vastgoed laten bouwen waar geen vraag naar bleek te zijn
- ze hebben ambtenarensalarissen en pensioenen laten stijgen
- ze hebben sociale bijstand uitgebreid
- ze hebben televisies, radio’s, nieuwe keukens, auto’s met leuke velgjes en dergelijke gekocht
De bedrijven in de kernlanden verdienden zich suf aan al deze vraag vanuit de PIIGS. Maar nu is er een probleem: de PIIGS kunnen de schulden niet meer aan (want ze hebben het geld geconsumeerd dan wel verkeerd geïnvesteerd waardoor er geen extra inkomen is gegenereerd om zo de schulden en rente te kunnen betalen).
Dus de banken uit de kernlanden van de eurozone zitten met de gebakken peren want de leningen worden niet terugbetaald. De bedrijven aldaar beginnen zich te realiseren dat hun omzetgroei een schuldgedreven illusie was en dat de capaciteitsuitbreidingen van de afgelopen jaren wel eens een grote misstap kan blijken te zijn (want PIIGS kunnen niets meer kopen).
De harde realiteit
De bedrijven en banken willen dat de Europese Unie, Europese Centrale Bank en het Internationaal Monetair Fonds er alles aan doen (meer schulden en monetair gegoochel) om de PIIGS overeind te houden zodat zij terugbetaald worden dan wel door kunnen blijven verkopen aan de PIIGS.
Kortom de problemen in de eurozone zijn dat Europese kernlanden/banken geld hebben geleend aan de PIIGS die daarmee de goederen en diensten van deze kernlanden kochten. Nu kunnen ze niet terugbetalen. Conclusie:
- economische groei van de afgelopen jaren was nep
- schulden moeten flink worden afgeschreven waardoor de pensioenen en andere sociale verworvenheden in de kernlanden flink moeten worden gekort
- veel productiecapaciteit zal nooit gebruikt worden
- werkeloosheid zal stijgen
- en zo verder
Het erkennen hiervan is of veel te moeilijk of politiek onmogelijk. Zolang de politiek, de banken en de andere beleidsmakers dit niet toegeven zullen we van kwaad tot erger gaan.
Beleggenderwijs
De politiek in onze stad achter de duinen, Den Haag, houdt zich vooral bezig met zichzelf; “wie zegt dit, wie zegt dat en hoe kan ik die persoon in een hoekje zetten zodat ik kan scoren”, et cetera. Tijd voor een kritische kijk op Nederland en de wereld is er niet.
Luisteren naar wat er leeft bij de kiezer is ook geen ruimte meer voor. In plaats daarvan lopen ze elkaar achterna het ravijn in als een stelletje lemmingen.
Tijd voor nieuwe partijprogramma’s dan wel nieuwe politieke partijen. Dat is nu nog een utopie in Nederland (blijkbaar moeten we eerst onszelf te pletter rijden tegen de schuldenmuur voordat iedereen door heeft dat alles fundamenteel anders moet).
Het voordeel is wel dat de afrekening steeds wordt uitgesteld; nadeel is dat de afrekening steeds grotere proporties aanneemt. Als belegger bent u dus overgeleverd aan de politiek (en dus aan de volatiliteit op de beurs).
Dit betekent dat de maatregelen die nog zullen komen de geldontwaarding zullen versnellen en daarom herhaal ik mezelf: doe mij maar Noorse kronen, gas, goudmijners, goud, voedsel- en olieservicebedrijven en een doosje Prozac.