De beurzen reageren vandaag positief, maar de zoveelste EU-top heeft het beeld helemaal niet veranderd, stelt de steeds cynischer wordende Steen Jakobsen, hoofdeconoom van Saxo Bank. Een eerste stap naar de fiscale unie zoals ECB-president Mario Draghi het vandaag opgetogen noemde? Nauwelijks, want de financiële straf op begrotingsoverschrijding van 0,1% van het BNP is een farce, vindt Jakobsen.
De fiscale impact daarvan is net zo’n lachertje als het Griekse protest tegen het schrappen van de dertiende en veertiende maand omdat die het Griekse BNP verder zou uithollen. De Deen vindt steun bij Jacques Delors – Mr. Euro – die dit weekend in de Zweedse krant Dagens Nyheter zijn teleurstelling uitsprak over het gebrek aan visie binnen de EU. En over het feit dat hij bij het introduceren van de euro niet voor strengere spelregels had gezorgd.
Ondertussen mag de Europese politieke elite blij zijn dat de ECB voorlopig als reddende engel optreedt, ten koste van een balans die steeds verder wordt opgeblazen. Jakobsen herhaalt nog maar eens zijn kritiek, die hij al maandenlang uit: de Europese politieke leiders doen niets meer dan tijd kopen en zullen pas écht ingrijpen als het mes op de keel staat, vermoedelijk na de verkiezingen in Frankrijk, in mei van dit jaar.
Sister Morphine
Dan pas zal Duitsland overstag gaan en (Europese) solidariteit laten prevaleren boven begrotingsdiscipline – maar met eis dat in de toekomstige Europese wetgeving strengere begrotingsregels voor alle lidstaten worden verankerd. Het nieuwe Europese akkoord komt volgens Jakobsen neer op:
- Blijf onbeperkt geld bijdrukken (geef de patiënt meer morfine)
- Schendt het Europees Verdrag omdat Europa anders uiteenvalt (vertel iedereen dat de patiënt morfine nodig heeft, omdat hij anders overlijdt)
- Negeer solventie-issues, bestrijdt alle problemen met liquiditeit (gebruik pijnstillers, in plaats van een riskante operatie om de kwaal te bestrijden)
- Blijf tijd kopen (en hopen dat de patiënt opeens spontaan geneest)
Maar, stelt Jakobsen, de geschiedenis leert dat elk economisch model ophoudt te bestaan als de fantasie te ver uit de pas loopt met de werkelijkheid.