Na het Europese akkoord van gisternacht waren de aandelenbeurzen in euforie, maar op de obligatiemarkten gebeurde er niets. Als prachtig voorbeeld even de rente op Griekse 10-jarige staatsobligaties. Om de rentedalingen te zien, moet je er toch echt een vergrootglas bij pakken.
Achteraf is het verschil tussen de koersreacties op de aandelenmarkt enerzijds en de aandelenmarkten anderzijds makkelijk te verklaren. Achteraf is dat altijd iets makkelijker dan vooraf, maar dan heet het ook voorspellen. Toch denk ik dat deze achterafverklaring enigszins verhelderend kan werken.
Allereerst de banken. De rally van gisteren kwam bovenop de eerdere koersstijging. Mocht u zo gelukkig zijn geweest om op het dieptepunt in september te kopen, dan had u nu al een dikke 50% gemaakt. Echter, ten opzichte van een jaar geleden blijft er dan een verlies van 40% over.
Niets te kort
Het is maar waar je mee vergelijkt. De verklaring voor deze laatste rally is dat de banken een stuk minder hoeven af te schrijven (50%) dan eerder gevreesd (60%). Een tweede factor is dat kapitaalsversterking lager is dan gevreesd, waardoor de verwatering een stuk lager uitkomt.
Oftewel de huidige aandeelhouders mogen een groter gedeelte van de taart houden. Even een voorbeeld. De beurswaarde van SocGen is nu 18 miljard euro. Ze komen 3,3 miljard euro tekort. Dat is “maar” een zesde. Opvallend genoeg komt Credit Agricole niets te kort. Ook opvallend trouwens dat de Nederlandse banken helemaal niets te kort komen.
Maar bij staatsobligaties heb je met staten te maken. En als er vijftien pagina’s nodig zijn om te omschrijven dat Italië zijn best gaat doen, dan weet je dat daar niets van gaat komen. Deze beloftes zijn ook nog eens gedaan door een premier waarvan de geloofwaardigheid sowieso onder het vriespunt ligt en bovendien nog een maar paar maanden te gaan heeft.
Trojka
In tegenstelling tot de plannen voor de banken bleef dit stuk vaag. In december worden de plannen bekend gemaakt hoe de diverse eurolanden aan de budgetleiband zullen worden gehouden, zodat er geen Griekse drama II komt. In maart zal worden gestemd.
Misschien is het het beste als Italië in de tussentijd net als Portugal, Ierland en Griekenland onder curatele van de Trojka komt te staan. Maar ja, voorwaarde is dat zij dan eerst zelf om hulp moeten vragen. En zo wil Berlusconi natuurlijk niet de politiek verlaten. Dat laat hij aan zijn opvolger over.
