Er zijn twee dingen die je als columnist maar beter niet kan doen. Achteraf je gelijk komen halen. En een collega-columnist uitlachen. Maar omdat ik ook maar een mens ben moet het toch gebeuren.
IEX-hoofdredacteur Pieter Kort mailde gisteren of ik niet een stukje over goud kon tikken. Aangezien ik druk met mijn nieuwe boek “Goud en het geheim van geld” bezig ben en ook nog midden in een verbouwing/verhuizing zit kwam dat niet echt goed uit.
Maar toen ik vanochtend Corné van Zeijl's laatste goudtweet voorbij zag komen was ik ineens zeer gemotiveerd. Nu vind ik Corné persoonlijk een heel erg aardige vent, maar dat hij jaar-in-jaar-uit serieuze goudbeleggers afdoet als knotsgekke speculanten vraagt om een reactie.
Na het behalen van de Gouden Stier (in 2008, 2010), als beste beleggingexpert, zou je toch verwachten dat hij beseft dat goud voor iets staat. Een gouden medaille betekent de beste te zijn. Als iets echt winstgevend is noemen we het een goudmijn. En een gouden vent willen we allemaal wel als vriend. Maar zelfs met deze prijzen snapt Corné nog steeds niets van goud.
Goudbashende economen
Nu snap ik Corné ook wel een beetje, want hij mag van zijn baas (SNS), als fondsbeheerder van het SNS Nederland Aandelenfonds, helemaal niet in goud beleggen, maar alleen in AEX-genoteerde aandelen. Daarmee valt natuurlijk geen droog brood te verdienen.
Volgens Morningstar realiseerde Corne de laatste 5 jaar een gemiddeld jaarlijks rendement van -7%. Zijn fonds halveerde, net als de AEX, sinds 2000. Daarmee heeft Corne honderden miljoenen, aan hem toevertrouwd spaar- en pensioengeld, in rook zien opgaan. Hij heeft naar eigen zeggen nog steeds bijna een miljard onder zijn directe beheer.
De knotsgekke goudbeleggers zagen hun vermogen exploderen. Zo steeg goud in diezelfde periode met ruim 700% (!) terwijl een mandje goudaandelen (HUI-index) vanaf de eeuwwisseling van 35 naar 600 indexpunten in waarde steeg. Dat goudbashen kom je trouwens onder economen wel vaker tegen. Zowel Kees de Kort als Nouriel Roubini, die ik wel hoog heb zitten, laten ook keer op keer merken niets in goud te zien of ervan te begrijpen.
Goud = geld
Economen vergelijken goud het liefst met andere beleggingen zoals aandelen, obligaties of vastgoed en wijzen er vergenoegd elke keer weer op dat goud geen direct rendement oplevert. Het is in hun ogen daarom een inferieure asset-class. Waarom goud geen rente of dividend oplevert vragen de heren zich nooit eens echt af. Rente en dividend is de vergoeding voor het risico dat je loopt voor het feit dat je je geld hebt uitgeleend. Een vergoeding voor het faillissementsrisico of third-party-risk zo u wilt.
Wie obligaties van een bedrijf koopt, hoopt ooit terugbetaald te worden en ontvangt een vergoeding voor het risico dat het geld niet meer terug komt. Omdat een aandelenbezitter, als verschaffer van eigen vermogen bij een faillissement helemaal achter in de rij staat, is het dividendrendement op zijn plaats.
Wie fysiek goud (of zilver) koopt kent dit risico niet. Er is geen sprake van uitgeleend geld waarmee een ander risicovol onderneemt. De ene vorm van geld (digitaal of papier) is slechts omgezet naar een andere vorm van geld (fysiek). Wie zegt dat goud geen geld meer is raad ik aan even de rondleiding te nemen in de kelders van de Federal Reserve in New York, waar gek genoeg nog steeds een groot deel van ons goud ligt opgeslagen.
Dixit Greenspan
Trouwens, het feit dat over goud geen BTW hoeft te worden betaald is een ander bewijs dat goud door de overheden nog steeds als geld wordt gezien. Over de verschillende vormen van geld wordt nooit BTW geheven. "Maar over spaargeld krijg ik rente," hoor ik u zeggen. Natuurlijk want u heeft uw geld feitelijk “uitgeleend” aan de bank die het vervolgens, met behulp van een fantastische geldcarroussel, tussen de 7 en 50 keer heeft uitgeleend. Een vergoeding voor dit risico is dus zeker op zijn plaats. Vraag maar aan de voormalige IceSave-klanten.
Maar zelfs als banken na een aantal jaar je geld op verzoek wél keurig terugbetalen blijkt je koopkracht op slinkse inflatoire wijze voor een deel te zijn verdwenen. Niet voor waarschuwde Alan Greenspan al in 1966 dat, zonder goudstandaard, inflatie de enige vorm van belasting is die de overheid zonder wet op kan leggen.
"In the absence of the gold standard, there is no way to protect savings from confiscation through inflation. There is no safe store of value. If there were, the government would have to make its holding illegal, as was done in the case of gold. . . . The financial policy of the welfare state requires that there be no way for the owners of wealth to protect themselves. This is the shabby secret of the welfare statists' tirades against gold. Deficit spending is simply a scheme for the confiscation of wealth." Alan Greenspan, 1966
Bloemlezing
Voor spaarders en beleggers die steeds minder vertrouwen hebben in banken en autoriteiten is het dus erg verstandig om een steeds groter deel van het vermogen in goud (en of zilver) te stoppen. Dat de prijs van goud en zilver hierdoor oploopt zegt meer over het minder waard worden van het geld. De vraag naar edelmetaal is in een zich steeds verder verdiepende geldcrisis onbeperkt, aangezien in theorie (en praktijk) een groot deel van al het geld uiteindelijk op de vlucht kan slaan. De kans hierop wordt met de dag groter, waardoor de goudprijs met de dag hoger wordt.
Dat het beschermen van je vermogen nu van levensbelang kan zijn, gaat aan Corné voorbij. Hieronder een kleine bloemlezing van zijn uitspraken over goud en goudbeleggers;
- In 2006 met goud op $600: "Als ik de koersontwikkeling van Nederlandse aandelen afzet tegenover goud, dan ziet u dat Nederlandse aandelen sinds 1970 zeven maal zoveel waard zijn geworden. Wat is een goudmijn? Een gat in de grond met een leugenaar erboven."
- In 2007 met goud op $830: "De waarde van goud is inderdaad wat de gek er voor geeft. Zolang er genoeg gekken zijn, stijgt het. … Goud heeft geen inkomen. Zonder dat verliest u veel vermogensopbouw."
- In 2009 met goud op $1100: "Goud, de volgende bubbel?" ...(we) adviseren om de gekte gewoon aan u voorbij te laten gaan"
- In oktober 2009 schreef hij vanaf zijn bekende roze wolk: “Als de economie weer een beetje aansterkt,zal het duidelijk worden hoe de megaschulden zullen worden afbetaald”.
Keep dreaming baby.