Short sellers, sufferds en flaters

Aan het eind van een rumoerige week dachten de autoriteiten van Italië, Frankrijk, België en Spanje de volatiliteit nog even op te voeren voor het weekend. Short selling in financiële waarden op deze beurzen werd onmiddellijk verboden. Onder het mom van: ”we zullen de aanval inzetten richting die speculanten”, werd gereageerd op de koersdaling van staatslieveling Société Générale. “Quelle débâcle!” Met deze aanval werd een enorm gat in de verdediging van de eurolanden zichtbaar.

Ongeveer een jaar geleden was het Duitsland die de schijnwerpers zocht middels de zwaar overspannen minister van Financiën, Wolfgang Schäuble. Hij verbood toen het naked short-selling van zijn geliefde Bunds. Binnen een mum van tijd kregen hij en partner in crime Merkel de financiële wereld over zich heen. Een egoïstische solo-actie - zo luidde de gemiddelde mening. Van short selling werd aangegeven dat het zo langzamerhand wel bekend was dat dit de koersvorming juist gunstig gestemd is. Van naked short selling kon nog worden gesteld dat het in tijden van algehele paniek niet gunstig zal uitpakken.

Op 1 januari van dit jaar werd mede daarom een start gemaakt met een nieuw Europees kwaliteitsinstituut: ESMA (European Securities and Markets Authority), gevestigd in (nota bene) Parijs en geleid door zeer bekwame deskundigen zoals Verena Ross en onze eigen Steven Maijoor. Dit instituut zou het nationalistische sologedrag in de toekomst voorkomen.
Op het terrein van short-selling kon Maijoor steunen op veelvuldige studies die er in zijn tijd bij de AFM zijn doorgenomen. Hij kwam al rap met het standpunt dat deze manier van markthandel niet per definitie slecht hoeft te zijn en gunstige bijdragen kan hebben voor het marktmechanisme.

Alarmfase rood
Toch besloten de Franse ambtgenoten een stukje verderop van het d’Orsay dat er een daad gesteld moest worden. Société Générale daalde met bijna 20%; Crédit Agricole, de Franse Rabobank, met meer dan 10%, etc. Het was dus alarmfase rood. Wat geen van de ambtenaren had bedacht is dat naast de financiële aandelen op de beurzen in deze vier landen er over het algemeen ook noteringen zijn in het buitenland, via bijvoorbeeld ADR’s. Daarnaast ging de verkoop van putopties gewoon verder, evenals de handel in convertible bonds van de fondsen en de verkoop van indexfutures waar deze fondsen een aanzienlijk deel van uitmaken.

Was er dan echt helemaal niets wat er gedaan had kunnen worden? Natuurlijk wel! Net als vroeger had er een Franse versie van Piet van Outersterp als Commissaris voor de Notering het bizarre koersverloop moeten opvallen. De handel in de betreffende fondsen had kort moeten worden stilgelegd om zo de oorzaak te onderzoeken. Als men daarbij had gesignaleerd dat de oorzaak een financieel science fiction verhaal was in het Engelse sufferdje The Daily Mail, had men de schouders op kunnen halen en de handel weer kunnen vrijgeven. Op deze manier had de Franse president zijn resterende vakantiedagen kunnen gebruiken voor het schilderen van de babykamer.