Belletje voor de laatste ronde

[verwijderd] 12 augustus 2011 16:16

[verwijderd]

Lid sinds: 01 jan 0001

Laatste bezoek: 01 jan 0001
Aanbevelingen

Ontvangen: 0

Gegeven: 0
Aantal posts: 0

quote:
CIT schreef op 11 augustus 2011 21:51:
[...]

En wat gebeurt er als de banken die Griekenland geld geleend hebben ook failliet gaan? En de banken die aan de failliete banken geld hebben geleend? En wat gebeurt er met de pensioenen? En wat als het niet Griekenland is dat failliet gaat maar Spanje of Italie?

Landen kunnen defaulten en bedrijven gaan nog steeds bij bosjes failliet. Als er echter een sneeuwbaleffect optreedt en de reele economie ernstige schade gaat ondervinden van een financiele crisis, is er slechts een mogelijkheid: ingrijpen.

Hoi CIT,

Tuurlijk wil ik nog reageren op je post, al denk ik niet dat we er uit komen. Ik ben namenlijk van mening dat het systeem technisch al failliet is en jij denkt dat het nog te redden is. In het beste geval kunnen we proberen schade te beperken door faillisementen ordentelijk te laten verlopen op de wijze die ik eerder heb beschreven. ECB aanhouden voor de terugbetaling van de schulden in euro's en elk land weer naar zijn eigen munt.

Het sneeuwbaleffect werkt tenslotte ook naar boven als het goed gaat. Maar als het substantieel fout gaat is de neerwaartse spiraal niet meer te draaien, al pompt de ECB nu 10 biljoen in de markt. Dat geeft verkeerde prikkels. Zou jij een schuld terugbetalen als je weet dat die nog generaties na jou terugbetaald moet worden? Eerlijk gezegd voel ik mij totaal niet verantwoordelijk voor het terugbetalen van de NL staatsschuld! Tenslotte zijn die leningen verstrekt met mijn belastinggeld als onderpand. En dan moet ik dat terugbetalen?!!?

Waarom zie ik het zo somber in? Er zijn 2 factoren die een rol spelen in het herstellen van de problemen.

1) er moet politiek draagvlak zijn voor een oplossing. Momenteel is dat er onvoldoende. in polls is 80% van de Nederlanders niet meer van plan bij te dragen in een redding. In de EU weten ze het er nog door te krijgen omdat veel landen die in hetzelfde schuitje zitten ook mee mogen stemmen voor de plannen. Een slager die zijn eigen vlees keurt...
2) het moet financieel haalbaar zijn zonder dat het verkeerde prikkels geeft. Het kwijtschelden van een deel van de schuld van Griekenland is al een verkeerde prikkel. Als we bij aanvang van de crisis eerder over waren gegaan op het ordentelijk laten verlopen van faillisementen dan waren de problemen waarschijnlijk lang niet zo groot geweest.

Daarnaast zijn we al onder valse voorwendselen in de Euro geluist. Het argument dat het ons meer welvaart heeft gebracht is je reinste flauwekul. Het is slechts geleende welvaart. En hebben ze in Finland of Engeland geen Ipads en smartphones dan?

[verwijderd] 12 augustus 2011 16:28

[verwijderd]

Lid sinds: 01 jan 0001

Laatste bezoek: 01 jan 0001
Aanbevelingen

Ontvangen: 0

Gegeven: 0
Aantal posts: 0

Hoi masterguus, het was n.a.v. de column van Marcel met de titel “Belletje voor de laatste ronde” t.a.v. de kwestie “Nu eerst komend weekend naar het vermoedelijk 1e land dat in aanmerking komt voor een downgrade van de triple A status. Mogen jullie raden welk land!” een poging om dit te raden, dus als ik er naast zat, dan is het helaas niet anders.

M.i. zit de EU in de eurocrisis in de shit, omdat er sinds het verdrag van Maassticht iets niet helemaal goed is gegaan met landen die niet met elkaar te vergelijken zijn, zoals de appel of peer Nederland en de appel of peer Griekenland, naar mijn idee heeft Marcel een goed plan om de hieruit voortgekomen schulden te dragen, zodat de EU niet ten prooi valt aan machtspelletjes van grotere landen die iets doordrukken waarbij een kleiner land het nakijken heeft, zodat het plan van Marcel ervoor zorgt dat de euro een triple A status kan behouden, wat voor de Chinezen ook niet verkeerd kan zijn, aangezien de Chinezen, die snakken naar iets anders dan de dollar, de Eurobonds mogelijk per pallet gaan aankopen, wat voor niemand in de EU in de crisis verkeerd kan zijn, zodat het verhaal van Marcel nergens rammelt, maar zicht biedt op hetgeen wat de heer Lubbers op de tv zei, namelijk dat er nu op EU-niveau niets aan de crisis wordt gedaan.

CIT 12 augustus 2011 16:55

quote:
masterguus schreef op 12 augustus 2011 16:16:
[...]

Hoi CIT,

Tuurlijk wil ik nog reageren op je post, al denk ik niet dat we er uit komen. Ik ben namenlijk van mening dat het systeem technisch al failliet is en jij denkt dat het nog te redden is. In het beste geval kunnen we proberen schade te beperken door faillisementen ordentelijk te laten verlopen op de wijze die ik eerder heb beschreven. ECB aanhouden voor de terugbetaling van de schulden in euro's en elk land weer naar zijn eigen munt.

Het sneeuwbaleffect werkt tenslotte ook naar boven als het goed gaat. Maar als het substantieel fout gaat is de neerwaartse spiraal niet meer te draaien, al pompt de ECB nu 10 biljoen in de markt. Dat geeft verkeerde prikkels. Zou jij een schuld terugbetalen als je weet dat die nog generaties na jou terugbetaald moet worden? Eerlijk gezegd voel ik mij totaal niet verantwoordelijk voor het terugbetalen van de NL staatsschuld! Tenslotte zijn die leningen verstrekt met mijn belastinggeld als onderpand. En dan moet ik dat terugbetalen?!!?

Waarom zie ik het zo somber in? Er zijn 2 factoren die een rol spelen in het herstellen van de problemen.

1) er moet politiek draagvlak zijn voor een oplossing. Momenteel is dat er onvoldoende. in polls is 80% van de Nederlanders niet meer van plan bij te dragen in een redding. In de EU weten ze het er nog door te krijgen omdat veel landen die in hetzelfde schuitje zitten ook mee mogen stemmen voor de plannen. Een slager die zijn eigen vlees keurt...
2) het moet financieel haalbaar zijn zonder dat het verkeerde prikkels geeft. Het kwijtschelden van een deel van de schuld van Griekenland is al een verkeerde prikkel. Als we bij aanvang van de crisis eerder over waren gegaan op het ordentelijk laten verlopen van faillisementen dan waren de problemen waarschijnlijk lang niet zo groot geweest.

Daarnaast zijn we al onder valse voorwendselen in de Euro geluist. Het argument dat het ons meer welvaart heeft gebracht is je reinste flauwekul. Het is slechts geleende welvaart. En hebben ze in Finland of Engeland geen Ipads en smartphones dan?

Guus,

Als Spanje of Italie niet meer aan zijn verplichtingen kan doen, is het domino-effect niet te overzien. De vraag blijft staan: hoe gaan we daar mee om? Of accepteren we dat pensioenen gehalveerd worden, spaartegoeden bij de ING, ABN en Rabo niet meer aan de klanten worden terugbetaald etc (voor de duidelijkheid: ik chargeer niet)?

Nog een paar additionele opmerkingen:

- politiek draagvlak heeft weinig van doen met draagvlak onder de bevolking. De bevolking mag zich in volgende verkiezingen weer uitspreken, tot die tijd hebben ze niet veel in de pap te brokkelen.
- wie heeft het over het kwijstschelden van Griekse schulden? Het mes staat vol bij Griekenland op de keel: bezuinigen en privatiseren of anders! Er is nog geen Euro kwijtgescholden, looptijden worden verlengd en rente-percentages verlaagd, maar als je kijkt onder welke voorwaarden...
- Opmerking over Finland kan ik niet plaatsen.

Tot slot, hoezo "als we bij aanvang van de crisis de eerder over waren gegaan op het ordentelijk laten verlopen van faillisementen dan waren de problemen waarschijnlijk lang niet zo groot geweest"? Welke aanvang (Lehman, Griekenland)? En wie hadden we dan failliet moeten laten gaan?

Ik sta echt open voor alternatieve oplossingen, maar terug in de tijd (bv Griekenland geen lid van de Euro laten worden) kunnen we niet gaan en het huidige financiele stelsel vervangen door een nieuw stelsel is zonder (burger)oorlog nauwelijks denkbaar.

[verwijderd] 12 augustus 2011 17:10

[verwijderd]

Lid sinds: 01 jan 0001

Laatste bezoek: 01 jan 0001
Aanbevelingen

Ontvangen: 0

Gegeven: 0
Aantal posts: 0

Ik ga nu even naar Albert Heijn, voorlopig vind ik de laatste zin van CIT in de eurocrisis voor een hele lange tijd een mooie slotzin:

Ik sta echt open voor alternatieve oplossingen, maar terug in de tijd (bv Griekenland geen lid van de Euro laten worden) kunnen we niet gaan en het huidige financiele stelsel vervangen door een nieuw stelsel is zonder (burger)oorlog nauwelijks denkbaar.

[verwijderd] 12 augustus 2011 21:39

[verwijderd]

Lid sinds: 01 jan 0001

Laatste bezoek: 01 jan 0001
Aanbevelingen

Ontvangen: 0

Gegeven: 0
Aantal posts: 0

Lubbers: ECB moet euro-obligaties uitgeven
09 AUGUSTUS 2011 23:17 | BNR.NL

www.bnr.nl/topic/schuldencrisis/19933...

De ECB moet euro-obligaties gaan uitgeven en dan hele strenge eisen stellen aan de ontvangende landen. Daarvoor pleitte oudpremier Ruud Lubbers dinsdag in het programma Nieuwsuur.
De landen die al in de schulden zitten, moeten "onder curatele" , vindt Lubbers.

Volgens de oudpremier moeten Europese politici ingrijpen in de schuldencrisis en de Europese Centrale Bank de macht geven op te staan tegen speculanten en zelf Europese obligaties uit te geven.

De Europese leiders kunnen niet langer "hobbelen van de ene naar de andere vergadering’’, aldus Lubbers.

Politiek in EU moet nu kiezen voor euro-obligaties
Lubbers, R.M.;Seters, P. van
woensdag 10 augustus 2011, 00:00

85.112.25.68:6081/fd/Print/krant/Pagi...

Meer over dit onderwerp
Krant-20110810 -0-005-011.pdf
Ruud Lubbers en Paul van Seters

In de eerste week van augustus 'brak de kruik'. Inderdaad, de kruik gaat zo lang te water tot zij breekt. Dat geldt ook voor de kruik van vertrouwen in het mondiale financiële stelsel. Daar is wel het een en ander aan voorafgegaan.
Het begon zo'n 25 jaar geleden met de zogenaamde financiële innovaties in samenhang met de ICT-revolutie. Nieuwe instrumenten als 'collateralized debt obligations', 'credit default swaps' en andere vormen van securitisering vormden de bouwstenen van een nieuwe wereld. Tegelijkertijd speelde ook de opkomst van hedgefondsen en andere 'schaduwbanken' een belangrijke rol.

Het kernpunt is dat toegelaten werd dat de financiële sector zich niet langer beperkte tot het ondersteunen van de reële economie. In plaats daarvan ging de financiële sector zelf 'waarde' creëren. Dat gebeurde rationeel, met computermodellen en kansberekeningen. Het bood echter zo veel mogelijkheden aan individuen in die sector om geld en bonussen te verdienen, dat het klassieke bankieren en beleggen al snel als ouderwets werd beschouwd.
'Greed' als leidend beginsel kreeg ook te veel ruimte door de politiek, met name de Amerikaanse, die dacht iets goeds te doen door te bevorderen dat het verschaffen van hypotheken 'dynamisch' ging gebeuren. Men stond toe dat de band tussen hypotheekgever en hypotheeknemer werd doorgesneden en dat in de computermodellen berekende waardestijging van het onderpand een plaats kreeg in de te verwachten opbrengst. Kort gezegd: minder toezicht en meer computergestuurd beleid.
De Amerikaanse politiek én de Federal Reserve dachten dat de financiële sector zelf zou toezien op voldoende soliditeit. Niet dus. Sterker, toen het fout ging, wasten vertegenwoordigers van de financiële sector hun handen in onschuld: de politiek wilde dit toch? En zo betaalde de belastingbetaler voor dit casinokapitalisme. Om het omvallen van grote financiële instellingen te voorkomen moesten overheden die met enorme bedragen overeind houden.

Inmiddels zijn en worden er nieuwe hoofdstukken geschreven in de Verenigde Staten én in Europa. In de VS blijkt de onmacht om door een intelligente mix van minder uitgeven en meer belasting heffen daadwerkelijk de overheidstekorten te verminderen. Die onmacht vertaalde zich een paar dagen geleden in een verlaging van de kredietwaardigheid van de VS.
Dan Europa. Ook daar zijn de overheden mede in te hoge schulden gekomen door gigantische kredieten aan het bankwezen zelf. Daarnaast is er de specifieke eurocrisis. De ene munt ging na Maastricht 1992 een goede, op soliditeit gerichte rol spelen. De convergentiecriteria vervulden in de jaren negentig van de vorige eeuw hun disciplinerende rol. Het ging pas fout toen nota bene de twee grootste landen, Duitsland en Frankrijk, verhinderden dat er een Europese Centrale Bank (ECB) 'met tanden' kwam. Zodra lidstaten toegetreden waren tot de eurozone, was het gedaan met de discipline.

Wat nu te doen? Het is van het allergrootste belang voort te bouwen op de op 21 juli in Brussel door de regeringsleiders genomen besluiten. Maar de voorwaarden waaronder steun wordt verleend aan zwakke eurolanden moeten op heldere wijze versterkt worden. Landen die een beroep doen op steun, komen onder curatele. Deze curatele moet verder gaan dan de gebruikelijke voorwaarden van het Internationaal Monetair Fonds. Al hun staatsbezit wordt verpand, met een machtiging om onderdelen daarvan te privatiseren en om te bouwen tot 'business cases'. De Europese Investeringsbank moet belast worden met de selectie van kansrijke projecten, zodat het als zekerheid afgegeven staatsbezit zo veel mogelijk productief wordt gemaakt. Dit geldt dus voor Griekenland, Ierland en Portugal.
Tegelijk moeten in deze landen tijdelijk alle salarissen, pensioenen en uitkeringen nominaal bevroren worden. Dit is politiek belangrijk omdat zwakke landen zo een prijs betalen in verlies aan soevereiniteit. Waar pas een einde aan komt als zij hun staatshuishouding weer op orde hebben.

Intussen is ook de tijd gekomen voor de ECB om euro-obligaties te gaan uitgeven om te voorkomen dat speculanten vrij spel krijgen tegenover vermeende zwakke eurolanden. Dat is beter dan alsmaar blijven praten over uitbreiding van het noodfonds.
Hoe dan ook, de noodzaak van verkleining van de overheidstekorten en grotere soliditeit van de banken leidt al snel tot groeibeperking en dus deflatie. Daartegenover moet staan de 'green growth' zoals aanbevolen door de Organisatie van Economische Samenwerking en Ontwikkeling. Dit naast het genoemde productief maken waar mogelijk van staatsbezit van onder curatele geplaatste landen.
Ruud Lubbers is oud-premier, Paul van Seters is hoogleraar aan de Universiteit van Tilburg.

[verwijderd] 14 augustus 2011 17:14

[verwijderd]

Lid sinds: 01 jan 0001

Laatste bezoek: 01 jan 0001
Aanbevelingen

Ontvangen: 0

Gegeven: 0
Aantal posts: 0

De Telegraaf 12 augustus 2011

Grenzen

Rob Hoogland

Opvallende actie van Melanie Schultz van Haegen, onder intimi beter bekend als Meel. In de taxiwereld worden steeds de grenzen overschreden zoals die door de overheid zijn vastgesteld. En wat doet Meel daaraan? Zij neemt gewoon die grenzen weg.
Probleem opgelost!
Hoe geniaal.
Ik kan mij voorstellen dat de Britse premier David Cameron met enige jaloezie van dit besluit kennis nam. Als hij voorafgaande aan plunderingen in zijn land zou hebben besloten om het wetboek van strafrecht op te heffen, had dat rapalje mooi het nakijken gehad. Dan hadden ze de wet immers niet kunnen overtreden. Dus let maar op: dit perfecte staaltje van pragmatisch besturen van Schultz van Haegen gaat her en der navolging vinden.
Het diploma verdwijnt in de prullenbak, iedereen mag straks taxichauffeur worden van Meel. Ja, iedereen. Alleen een rijbewijs wordt nog vereist. Dat is trouwens wel een beetje flauw van de minister. Doe het dan goed en schaf dat vodje ook af. Hier komt tweedeling van, wat ik je brom. Het riekt zelfs naar discriminatie. Wat kan zo'n arme man die er maar niet in slaagt zijn rijexamen met goed gevolg af te leggen, er nu aan doen dat hij zo stom is als het achterend van een varken?
Hij heeft toch ook het recht om passagiers te belazeren... eeehh... sorry... te vervoeren?
De chaos in de taxiwereld wordt er echt niet minder op als de helft van de chauffeurs zonder rijbewijs achter het stuur kruipt!
Luistert. Ik weet de weg in Taxiland, gewest Amsterdam. Ik wel. Ik ben een oude rot en heb dus een stuk of vijf visitekaartjes van chauffeurs op zak, allemaal oudere autochtone mannen, maar dat is volledig toeval, van wie ik uit ervaring weet dat zij deugen. Die bel ik wanneer ik vervoer nodig heb. Hee Bertus, Robbie hier. En vijf minuten later staat Bertus bij Robbie voor de deur.
Maar heel veel mensen, toeristen vooral, weten de weg níét in Taxiland. Zodra zij instappen, bij het Centraal Station bijvoorbeeld, belanden zij dientengevolge regelmatig in de hel waar waar, agressie, verhuftering, misleiding, diefstal en verlakkerij de overhand hebben, ten prooi gevallen aan zo'n totaal opgenaaide crimineel die de route CS - Keizersgracht via Den Helder poogt af te leggen.
Bespottelijk dat onze overheid ook hier niet in staat is gebleken het kaf van het koren te scheiden, sterker nog: dat Melanie Schultz van Haegen nu in feite voor het kaf kiest. De problemen zullen na deze beslissing alleen nog maar groter worden, net als het terugverlangen naar de tijden van vóór de Taxiwet, toen er voor een vergunning soms wel 150.000 euro moest worden neergeteld.
De fietser die straks op het Damrak ineens nauwelijks nog vooruit komt, moet niet schrikken als hij ziet wie er op zijn bagagedrager is gesprongen.
Ik ben het maar.
Alles beter dan een taxi.

Italië en VK dringen aan op meer budgettaire eenheid in eurogebied
Van onze redacteur
zaterdag 13 augustus 2011, 17:55
update: zondag 14 augustus 2011, 14:20

fd.nl/economie-politiek/720498-1108/i...

De huidige Italiaanse problemen hadden voorkomen kunnen worden met de uitgifte van euro-obligaties, zei de Italiaanse minister van economische zaken Giulio Tremonti vandaag. Zijn Britse collega George Osborne riep op tot enige vorm van budgettaire unie in de eurozone.

Meer over dit onderwerp
Italië in overleg over bezuinigingen
Kritiek op 'vage' plannen van Rome om te bezuinigen

'Er is meer integratie nodig van de overheidsfinanciën in Europa', zei de Italiaan Tremonti op een persconferentie tegen persbureau Reuters. Volgens hem is de uitgifte van euro-obligaties de beste manier om de Europese schuldencrisis het hoofd te bieden.
Tremonti vraagt al langer om euro-obligaties, waarbij hij de Luxemburgse premier Jucker naast zich weet. Met een gedeelde Europese schuldenlast zouden arme Europese landen profiteren van de rijkere landen, waardoor ze hun schuld tegen gunstigere voorwaarden kunnen financieren. Rijke landen als Duitsland zijn echter tegen het idee, omdat het de rente op zou drijven die zij over hun leningen moeten betalen.
De Europese Commissie werkt momenteel aan een rapport over de mogelijkheden om euro-obligaties uit te geven.

Protest tegen hervormingspakket
De Italiaanse persconferentie was naar aanleiding van het hervormingspakket van €45 mrd voor de komende twee jaar, waar het Italiaanse kabinet gisteravond mee instemde. Dat pakket bestaat uit belastingverhogingen en bezuinigingen.
Die bezuinigingsplannen vielen in eigen land niet overal in goede aarde. De grootste vakbond van Italië, de CGIL, kondigde zondag in de Italiaanse krant La Repubblica een staking aan uit protest tegen de bezuinigingsplannen van de Italiaanse regering.

Verenigd Koninkrijk
Langs de zijlijn liet ook Groot-Brittannië van zich horen. De Britse minister van financiën George Osborne zei op BBC radio dat de enige oplossing voor de problemen van de eurozone een vorm van 'fiscal union' is, waarbij de begrotingen beter op elkaar afgestemd worden.
'Ik was er tegen dat Groot-Brittannië meedeed aan de euro', zei hij. 'Een van de redenen was dat volgens mij een gedeelde munt ook een gedeeld budgetbeleid vraagt. Het een kan niet zonder het ander.'

[verwijderd] 14 augustus 2011 20:14

[verwijderd]

Lid sinds: 01 jan 0001

Laatste bezoek: 01 jan 0001
Aanbevelingen

Ontvangen: 0

Gegeven: 0
Aantal posts: 0

Het kan i.h.k.v. het managen van (schuldgerelateerde) budgettaire zaken/problemen zonder het kind met de aangeschroefde duimschroeven en al met het badwater weg te gooien en zonder enig gedoe met een procentje meer of minder voor de uit te schrijven leningen of democratische circussen naar een rustiger vaarwater dus niet helemaal verkeerd zijn om serieuze aandacht te besteden aan een onder de acute aandacht van de regering gebracht met twee cijfers achter de komma uitgewerkt reddingsplan en dit met twee cijfers achter de komma uitgewerkte, onder de acute aandacht van de regering gebrachte reddingsplan met de in een crisis benodigde urgentie - bij het redden wat er te redden valt breekt nood breekt wet- binnen 24 à 36 uur voor minimaal 20 à 40 jaar in werking te stellen, zodat iedereen in de rest van de wereld het minimaal 20 à 40 jaar over iets anders kan hebben.

[verwijderd] 14 augustus 2011 20:42

[verwijderd]

Lid sinds: 01 jan 0001

Laatste bezoek: 01 jan 0001
Aanbevelingen

Ontvangen: 0

Gegeven: 0
Aantal posts: 0

Wat een week...
fd, zaterdag 13 augustus 2011, 00:00

Meer over dit onderwerp
Krant-20110813 -0-002-060.pdf

85.112.25.68:6081/fd/Print/krant/Rubr...

Als de baas van Italiës centrale bank en de toekomstige baas van de ECB zijn zin niet krijgt, stuurt hij samen met zijn maat Jean-Claude een kattebelletje uit Frankfurt om Berlusconi tot actie te bewegen. En het werkt. Gedwee stelt de tot voor kort hardleerse premier nu voor inkomsten en uitgaven al in 2013 op de balans te zetten. Nu nog kijken of Draghi ook de volksvertegenwoordiging uit zijn hand kan laten eten.

'Helikopter Ben' strooit met geld
Conijn, F.
fd, zaterdag 13 augustus 2011, 00:00

Meer over dit onderwerp
Krant-20110813 -0-002-058.pdf

85.112.25.68:6081/fd/Print/krant/Rubr...

Frits Conijn
Ben Bernanke, de baas van het Amerikaanse stelsel van centrale banken, deed zijn bijnaam deze week weer alle eer aan. 'Helikopter Ben' maakte dinsdag bekend de rentetarieven tot ten minste midden 2013 laag te houden. Een maatregel zonder precedent, normaal gesproken houden centrale bankiers hun handen vrij om op iedere economische situatie te kunnen inspelen. Maar kennelijk breekt ook in dit geval de nood de wet.
De 58-jarige Bernanke is een groot fan van Milton Friedman. Vooral de visie dat ter bestrijding van deflatie vanuit een helikopter met geld moet worden gestrooid, wordt door Bernanke gedeeld. Zo liet de bankier met de baard tijdens een toespraak in 2002 weten: 'De Amerikaanse regering beschikt over een drukpers waarmee kosteloos dollars gemaakt kunnen worden.'
Net als vroeger bracht de recente aankondiging van Bernanke de financiële markten in beroering. Dinsdag sloten de beurzen bijna 5% hoger. Maar het effect was de volgende dag weer verdwenen. Toen moesten de koersen een soortgelijk percentage inleveren. Kennelijk hebben de Verenigde Staten, en daarmee hun centrale bankier, met de verlaging van het kredietoordeel door Standard & Poor's een deel van hun status verloren, ook al wordt dat door Obama ontkend.
Voor Bernanke in 2002 gouverneur werd bij de Federal Reserve, was hij professor aan de Stanford Graduate School of Business en aan Princeton University. In 2002 werd hij gouverneur bij het systeem van centrale banken, in 2006 volgde zijn benoeming tot opvolger van Alan Greenspan als voorzitter van de Federal Reserve.
Tijdens de laatste fase van zijn studie ontmoette Bernanke zijn vrouw Anna op een door wederzijdse vrienden georganiseerde blind date. Samen met haar kreeg hij twee kinderen. Het echtpaar laat zich graag voorstaan op zijn eenvoudige levenswijze. Zo mag de hele wereld weten dat Bernanke en zijn vrouw ondanks hun inkomen en positie slechts één auto bezitten, een Ford Focus.
Bernanke is niet onomstreden in de politiek. Hem wordt verweten dat hij de kredietcrisis niet heeft zien aankomen en dat hij de bankensector te gemakkelijk te hulp schiet met financiële injecties. Congreslid Ron Paul beschuldigde hem in 2009 naar aanleiding van de vele steunoperaties zelfs van valsemunterij.
Maar Bernanke laat zich door de kritiek niet uit het veld slaan. Tijdens zijn academische jaren is hij tot de conclusie gekomen dat de recessie van de jaren dertig van de vorige eeuw vooral werd veroorzaakt door de geldverkrappende maatregelen van de Federal Reserve. En Bernanke is vastbesloten dat beter te doen.
Ben Bernanke laat zich graag voorstaan op zijn eenvoudige levenswijze.
Foto: Hollandse Hoogte

Meer artikelen Mensen
'Helikopter Ben' strooit met geld
Europa's hoop in bange dagen
Afgebladderd Scènes uit een huwelijk
Scènes uit een huwelijk
Bedachtzame Belg blundert met top
Bankier in spijkerbroek en bomberjack
Onberispelijk boegbeeld
Handig met geld, minder met mensen

[verwijderd] 14 augustus 2011 21:35

[verwijderd]

Lid sinds: 01 jan 0001

Laatste bezoek: 01 jan 0001
Aanbevelingen

Ontvangen: 0

Gegeven: 0
Aantal posts: 0

Obligatiehouder in gevecht met 'tweekoppig monster'
Marijn Jongsma
fd, zaterdag 13 augustus 2011, 00:00

85.112.25.68:6081/fd/Print/krant/Pagi...

De markt voor staatsobligaties was jarenlang het saaiste hoekje van de financiële wereld. De Europese schuldencrisis en de afwaardering van de Verenigde Staten door Standard & Poor's doen de markt voor 'vastrentende waarden' echter op zijn grondvesten schudden. De ooit oerdegelijke hoeksteen van grote beleggingsportefeuilles vertoont scheuren - en de markt voor bedrijfsobligaties lijdt deels mee.
Meer over dit onderwerp
Krant-20110813 -0-004-001.pdf

Langetermijnbeleggers in staatsschuld, zoals pensioenfondsen en verzekeraars, hadden tot voor kort een redelijk overzichtelijk leven. Tussentijds konden de aangekochte obligaties (feitelijk een verhandelbaar stukje lening met een vaste looptijd en een vaste jaarlijkse rente) weliswaar in waarde dalen omdat de marktrente opliep, maar aan het einde van de looptijd werd het ingelegde bedrag keurig terugbetaald.

Graadmeter
Sinds het voorjaar van 2010 is de ster van obligatiestrategen rijzende. Hun analyses gelden in toenemende mate als maatgevend - ook voor de aandelenmarkten. 'Vroeger was de obligatiemarkt een saaie bedoening', zegt Patrick Dunnewolt, Benelux-manager bij het Amerikaanse Pimco, 's werelds grootste obligatiebelegger. 'Nu is het een van de beste graadmeters om de toekomst van een land te voorspellen.'
De koersen van staatsobligaties uit landen met weinig groei en veel schuld, die eerder tamelijk voorspelbaar bewogen, maken nu veel grotere uitslagen. Beleggers betalen voor 10-jarige Griekse staatsleningen minder dan 60% van de nominale waarde, het bedrag dat uiteindelijk zal worden terugbetaald. De reden daarvoor is simpel: ze verwachten niet dat Griekenland gezien de hoogte van de staatsschuld ooit in staat zal zijn deze volledig terug te betalen. Recentelijk is een aantal grote Europese banken al akkoord gegaan met omruilen van Griekse obligaties, hetgeen omgerekend neerkwam op een korting van ruim 20%.

Tweekoppig monster
Duitsland, Nederland en zelfs de afgewaardeerde VS profiteren juist van een vlucht naar kwaliteit: beleggers nemen genoegen met een lage rente op staatsschuld uit deze landen. Elders in de eurozone worden staatsobligaties niet langer als risicoloos beschouwd. Handelaren hebben het over het 'tweekoppige monster': wanbetaling en een oplopende inflatie. Inflatie is de vijand van elke obligatiebelegger. Voor zover bedrijven in staat zijn hogere inkoopkosten door te berekenen kunnen aandeelhouders profiteren van een stijgende koers en/of een hoger dividend. Maar de meeste obligaties (er zijn er ook met een variabele rente) hebben een vaste rente en een vast aflossingsbedrag. Inflatie holt de reële waarde daarvan direct uit. Beleggers hadden tot voor kort een rotsvast vertrouwen in de Europese Centrale Bank (ECB), die destijds gemodelleerd is naar de Duitse Bundesbank en als taak heeft de inflatie onder de 2% te houden.

EFSF-infuus
Dat vertrouwen staat onder druk, juist als gevolg van de maatregelen die in de eurozone worden genomen om nog meer wanbetalingen te voorkomen. Zo koopt de ECB momenteel staatsobligaties van Italië en Spanje op om de koers te steunen, zodat deze landen tegen redelijke rentetarieven kunnen blijven lenen en een gang naar het Europese noodfonds EFSF - dat voor een redding van deze landen veel te klein is - uitblijft.
Eerder deed Frankfurt hetzelfde met schulden uit Griekenland, Portugal en Ierland, die inmiddels al wel aan het EFSF-infuus liggen. Ditmaal zijn de benodigde bedragen echter beduidend hoger, stelt ING-econoom Carsten Brzeski. Normaliter 'steriliseert' de ECB de opkoopoperaties: het geld dat ermee in de economie wordt gepompt, wordt elders weer afgeroomd door banken te verleiden tijdelijk geld bij de bank der banken te stallen.
'Gezien de omvang van de huidige operatie is dat nu een stuk lastiger', denkt Brzeski. Hij vreest dat de ECB haar principes overboord zet door de geldpers aan te zetten - een strategie die de inflatie aanwakkert. Ook Pimco-manager Dunnewolt ziet dat de monetaire autoriteiten eerder bezig zijn met het 'bijeenhouden van de eurozone dan met het handhaven van prijsstabiliteit'. Maar, zo relativeert hij: inflatie is gezien de zwakke groei in Europa niet echt aan de orde.

Reputatie ECB
Brzeski ziet dat anders, ook al erkent hij dat centralebankpresident Trichet 'bijna geen andere keuze' had dan brandweerman te spelen. 'Op termijn zal dit extra geld in de economie ergens naartoe moeten.' Ernstiger is dat de reputatie van de ECB onder druk komt te staan: 'Het lijkt erop alsof Trichet als een soort rechter Spanje en Italië beloont voor hun bezuinigingsplannen met de opkoop van obligaties. Daarmee word je als centrale bankier onderdeel van het politieke spel. Het concept van de volstrekt onafhankelijke Bundesbank verwatert.'
Of het tweekoppige monster nu wel of niet opduikt, voor obligatiehouders is de wereld er niet simpeler op geworden. Meer dan ooit moeten ze rekening houden met de politiek, terwijl kredietbeoordelaars en speculanten de zaken voortdurend op scherp zetten.

Bedrijfsobligaties
In hoeverre ontspringen bedrijfsobligaties de dans? Sinds de kredietcrisis van 2008 (de redding van de financiële instellingen heeft de westerse overheidsschulden toen opgejaagd) zijn banken een stuk minder scheutig met het zelf uitlenen van geld, waardoor steeds meer bedrijven hun heil zijn gaan zoeken op de obligatiemarkten.
In 2009 gaven (niet-financiële) ondernemingen wereldwijd het recordbedrag van $1521 mrd aan obligaties uit, bijna een verdubbeling ten opzichte van 2008. Ook 2010 was met $1285 mrd nog een topjaar, zo heeft McKinsey becijferd. Obligaties waren toen in Europa goed voor bijna een kwart van de financiering met vreemd vermogen. In de VS was dat ruim de helft. Marktkenners verwachten dat de Europese markt voor ondernemingsobligaties in navolging van die in de VS verder zal groeien.

Betere positie
Bedrijven staan er beter voor dan de schuldbeladen overheden, benadrukt Ann Velot, hoofd Europese kredietmarkten van de Franse vermogensbeheerder AXA IM. 'De resultaten zijn over het algemeen sterk, en er is voldoende geld in kas. Maar de schuldencrisis ondermijnt het vertrouwen, en daar hebben bedrijfsobligaties ook last van. Zeker nu we signalen krijgen dat de economische groei sneller vertraagt dan verwacht.' Beleggers namen recentelijk vooral afscheid van de risicovollere junkbonds.
'Deze markt is kwetsbaar omdat de risicopremies de afgelopen jaren juist behoorlijk waren gedaald', aldus Bernard Abrahamsen, directeur vastrentende waarden van M&G Investments in Londen. 'Beleggers werden onvoldoende beloond voor de grotere risico's.' Wie bedrijfsobligaties wil kopen, moet, in de woorden van Abrahamsen, weten waar hij in de voedselketen staat. Bij de ene obligatie sta je als beleggers vooraan in geval van een faillissement, bij de andere juist achter in de rij. 'Beleggers moeten zeer selectief zijn. Weet wat je rechten zijn. Er is geen enkel substituut voor goed onderzoek.'

[verwijderd] 14 augustus 2011 21:36

[verwijderd]

Lid sinds: 01 jan 0001

Laatste bezoek: 01 jan 0001
Aanbevelingen

Ontvangen: 0

Gegeven: 0
Aantal posts: 0

Alternatief
Veilige bedrijfsobligaties kunnen juist een alternatief worden voor onveilige landen, vindt ING-econoom Brzeski: 'Ik denk dat veel Nederlanders Philips-obligaties verkiezen boven Griekse staatsschuld.' AXA IM noemt de meest solide bedrijfsobligaties 'onze favoriete beleggingscategorie'.
De schuldencrisis heeft er niet alleen toe geleid dat beleggers relatief riskante obligaties en aandelen de rug toekeren. Er is ook een indirect effect. Als overheden noodgedwongen zwaar moeten bezuinigen en/of de belastingen verhogen, treft dat uiteindelijk ook bedrijven. Landen die de broekriem te veel aanhalen, beschadigen de economische groei, waarschuwde Pimco-baas Mohamed El-Erian deze week - en daarmee de draagbaarheid van de schulden. 'Er is geen gemakkelijke oplossing', stelt Abrahamsen. 'We hebben een groot probleem, namelijk te veel schulden. Je kunt dat niet wegtoveren. De geschiedenis leert dat het een aantal jaren kost om uit zo'n situatie te komen. De markten zullen nog een tijdje behoorlijk beweeglijk blijven.'

[verwijderd] 14 augustus 2011 21:38

[verwijderd]

Lid sinds: 01 jan 0001

Laatste bezoek: 01 jan 0001
Aanbevelingen

Ontvangen: 0

Gegeven: 0
Aantal posts: 0

‘Duitsland sluit eurobonds niet meer uit’
Van onze redacteur
fd, zondag 14 augustus 2011, 14:55
update: zondag 14 augustus 2011, 18:50

fd.nl/economie-politiek/730331-1108/d...

Wolfgang Schäuble
De Duitse regering sluit de uitgifte van euro-obligaties niet langer uit, schrijft de Duitse krant Welt am Sonntag op basis van anonieme bronnen uit regeringskringen.

Meer over dit onderwerp
Italië en VK dringen aan op meer budgettaire eenheid in eurogebied

De obligaties zouden een laatste redmiddel kunnen zijn om te voorkomen dat de monetaire unie uiteen zou vallen. Eerder keerde Duitsland zich, met andere rijke landen, tegen deze stap omdat die de rente zou opdrijven die ze over hun leningen betalen.
Zaterdag nog keerde de Duitse minister van Financiën Wolfgang Schäuble zich in een gesprek met het Duitse tijdschrift Der Spiegel tegen het gebruik van ‘eurobonds’.

Reddingsplan
Hij zei die uit te sluiten zolang lidstaten vasthouden aan hun eigen financiële beleid. Hij vindt verder dat verschillende rentetarieven nodig zijn om solide monetair beleid zo nodig af te kunnen dwingen.
De minister sprak zich uit tegen het tegen elke prijs redden van eurolanden die schuldproblemen hebben. Voor een reddingsplan, zegt hij, moet er draagvlak zijn bij burgers.
Duitse economie blijft groeien
Schläuble zegt in het interview ook dat alles erop wijst dat de grootste economie van Europa dit jaar met meer dan 3% zal groeien. Dat is sneller dan de eerdere prognose van de Duitse regering van 2,6%.

[verwijderd] 14 augustus 2011 22:45

[verwijderd]

Lid sinds: 01 jan 0001

Laatste bezoek: 01 jan 0001
Aanbevelingen

Ontvangen: 0

Gegeven: 0
Aantal posts: 0

Trichet stapt onwillig in leiderschapsvacuüm EU
Jonker, U.
fd, zaterdag 13 augustus 2011, 00:00

85.112.25.68:6081/fd/Print/krant/Rubr...

Meer over dit onderwerp
Krant-20110813 -0-009-067.pdf
Ulko Jonker

Trichet for president! De vraag wie nu eigenlijk de baas is in de Economische en Monetaire Unie (EMU), is deze week beantwoord. 'C'est moi, JC'. De president van de Europese Centrale Bank, de monetaire dompteur die met één hand bijterige markten in bedwang kan houden en met de andere regeringsleiders en presidenten op de knieën kan dwingen.
Wie nu eigenlijk de EMU bestuurde, was lange tijd een academische kwestie. In het Verdrag van Maastricht waren immers garanties ingebouwd zodat alleen landen die de weelde konden dragen ook zouden deelnemen aan de euro. De eisen aan overheidsfinanciën, inflatie en rente zouden de jongens wel van de mannen scheiden.

De EG-landen groeiden tussen de ondertekening van Maastricht, in februari 1992 en de eigenlijke start van de euro, op 4 januari 1999, indrukwekkend naar elkaar toe. In 1995 bedroeg het gemiddelde overheidstekort nog 7,4% van het bruto binnenlands product. In 2000 was dat teruggebracht tot 0%. Alleen Griekenland voldeed formeel niet aan de criteria, maar na wat passen en meten mocht Athene per 2001 ook meedoen met de derde fase.
Zo ging de euro op 1 januari 2002 ook voor de burger van start, met de uitrol van de munten en biljetten en de omzetting van banktegoeden. Het was een immens succes, ondanks het aanhoudende gemor over de horecaprijzen.

In de eerste tien jaar van de euro groeide het bbp per hoofd in de EMU net zo snel als in de Verenigde Staten, nam de onderlinge handel met 50% toe en die met landen buiten de eurozone zelfs met 80%. De werkgelegenheid in de EMU steeg sinds de euro met 14 miljoen arbeidsplaatsen, tegen 8 miljoen in de VS. De gemiddelde inflatie was in de eerste twaalf jaar van de euro minder dan 2%, lager dan de Duitse ooit was geweest.
Kortom, de euro was niet alleen een immens succes. Het was een sprookje. En toen kwam de olifant met de grote snuit en die blies het verhaaltje uit. Want de buffer waarmee de financiële crisis moest worden afgestopt, bestond volledig uit overheidsleningen, waardoor het resultaat van alle inspanningen van het voorgaande decennium verloren ging.

Met als enige troost dat als die buffer er niet was geweest, de gevolgen veel ernstiger zouden zijn geweest. Het tekort van de eurolanden steeg door de crisis van 0,7% van het bbp in 2007 naar 6% in 2010. Alleen Finland heeft geen buitensporig tekort. De schuld van euroland, die sinds 1996 gestaag was gedaald van 74,3% van het bbp naar 66,2% in 2007, liep vorig jaar op tot 85,2%.
De financiële crisis van banken en particulieren, werd een schuldencrisis van staten en overheden. Maar de verschillen zijn aanzienlijk. Binnen de eurozone werden mannen met opgeplakte snorren weer gewoon jongens die hun hand op moeten houden.
De EMU was gebaseerd op de fictie dat er geen buitensporige tekorten of ondraaglijke schuldenlasten zouden ontstaan, omdat de normen en procedures die niet toestonden. Ongeveer dezelfde redenering als waarom kerncentrales in Japan veilig waren. Daarom heeft de eurozone geen crisisbeheersingsmechanisme. Zo hoopten Nederland en Duitsland het moral hazard-dilemma op te lossen: liever geen vangnet als afschrikwekkend voorbeeld, dan wel een vangnet als beloning voor slecht gedrag.

De europolitici holden dus hijgend achter de feiten aan. Henry Kissinger's aloude vraag: 'wie moet ik bellen om Europa aan de lijn te krijgen?' werd in de 20 jaar oude Economische en Monetaire Unie nog altijd niet beantwoord.
Alleen Jean Claude Trichet geeft eindelijk thuis. De Europese Centrale Bank staat, voorlopig en indirect, garant voor de schulden van eurolanden die in problemen zijn of dreigen te komen. Dat doet ze door schuldtitels van die landen op te kopen. Dat lijkt in strijd met het Verdrag van Maastricht, dat steun aan landen door de ECB verbiedt. Maar dat gaat om directe monetaire financiering. Daar is hier geen sprake van. De ECB probeert haar interventies zo snel mogelijk te neutraliseren.

Bovendien is de vraag of de ECB met haar rigide taakopvatting niet onderdeel was van het probleem. Volgens Paul de Grauwe van de Universiteit van Leuven was de weigering van de ECB om als 'lender of last resort' op te treden voor de overheden in de eurozone, de belangrijkste oorzaak voor het besmettingsgevaar van de Griekse crisis.
Nu de ECB die rol wel op zich lijkt te nemen, is in ieder geval tijd gewonnen. Die heeft de politiek nog hard nodig voordat een structurele oplossing van de Europese schuldencrisis is gevonden.
Ulko Jonker

Ulko Jonker is correspondent van Het Financieele Dagblad in Brussel.
E-mail: jonker@fd.nl

Het is de vraag
of de ECB met
haar rigide taakopvatting niet onderdeel is van het probleem
Trichet (r) met de Griekse minister van financiën.
Foto: Reuters

Meer artikelen Brussel
Trichet stapt onwillig in leiderschapsvacuüm
EU Plechtige beloften en een ongeleide drietrapsraket
Een conglomeraat van bange eilanden
De Pax Germanica keert terug in de eurozone
Denen spelen slim spel met nieuwe 'grenscontroles'
Geldeis van de Iron Lady krijgt overal in Europa navolging
Premier Papandreou loopt zenuwslopende hordeloop
Van het braafste jongetje in de klas tot boeman van Europa

[verwijderd] 14 augustus 2011 22:45

[verwijderd]

Lid sinds: 01 jan 0001

Laatste bezoek: 01 jan 0001
Aanbevelingen

Ontvangen: 0

Gegeven: 0
Aantal posts: 0

Van het braafste jongetje in de klas tot boeman van Europa
Hekking, H.D.
zaterdag 18 juni 2011, 00:00

85.112.25.68:6081/fd/Print/krant/Rubr...

Meer over dit onderwerp
Krant-20110618 -0-013-064.pdf
Han Dirk Hekking

Over elke EU-lidstaat bestaan clichés. Om een moeizaam debat op te lossen trekken de Duitsers, als grootste nettobetaler aan de EU, uiteindelijk altijd hun portemonnee. De Italianen maken wel veel lawaai, maar krijgen niets voor elkaar. De Luxemburgers zijn super-Europeanen, tot het om hun financiële sector gaat. De Polen zijn als de linksback die je op weg naar de achterlijn drie keer tegenkomt.

In de Europese arena bestond ook over Nederland een beeld: het braafste jongetje in de klas. Den Haag voerde Europese regels bovengemiddeld snel door, en deed er een schepje bovenop. Oké, soms was Nederland als Brilsmurf, die tot vervelens toe zegt dat de regels iets anders dicteren dan anderen van plan zijn. Maar het cliché wilde dat wie Nederlandse solidariteit vroeg, dat nooit tevergeefs deed.
Dat was toen. Inmiddels staat Nederland in de EU op een andere wijze bekend: als sfeerverpester. Het is verkeerd deze gedaanteverwisseling te koppelen aan het kabinet-Rutte. Gerrit Zalm was in zijn tijd als minister van Financiën voor andere EU-lidstaten ook al hinderlijk aanwezig bij de discussie over de EU-begroting en de euro. Recenter trotseerde Maxime Verhagen als minister van Buitenlandse Zaken de toorn van collega's bij zijn verzet tegen EU-toenadering richting Servië.
Die lijn heeft het kabinet-Rutte doorgezet. Het stelt zich hard op in de discussie over het EU-budget, en de hulp aan eurolanden.

Thema's waar Nederland zich zeer zeker laat gelden, zijn de uitbreiding van de Europese Unie en de discussie over het Schengen-gebied. Waar veel Nederlandse bewindslieden zich in het verleden op dit terrein beperkten tot het mantra 'regels zijn regels en we moeten ze respecteren', voegt Den Haag nu regels toe. En dat tijdens de wedstrijd.
Zo stelt minister Uri Rosenthal van Buitenlandse Zaken voor dat de Unie een speciaal mechanisme in het leven roept om in de gaten te houden dat Kroatië vlak voor de beoogde toetreding in 2013 tot de Europese Unie, niet plotseling allerlei hervormingen gaat terugdraaien. In het uiterste geval zou de EU de toetreding dan in de ijskast kunnen zetten.
Rosenthals mechanisme is een noviteit in de Unie, en nog nooit toegepast bij andere kandidaat-lidstaten. De Europese Commissie, die vorige week oordeelde dat Kroatië klaar is voor toetreding, is er niet blij mee. Om voor de top van EU-regeringsleiders op donderdag een deal over Kroatisch lidmaatschap te redden, heeft ze een poging gedaan om Den Haag tegemoet te komen. De monitoring die Brussel voorstelt, heeft evenwel geen tanden, en dat bevalt het kabinet niet.

In het debat over de uitbreiding van het Schengen-gebied met Roemenië en Bulgarije heeft Nederland een benadering à la Kroatië gevolgd. Den Haag deelt de Europese conclusie dat Boekarest en Sofia technisch voldoen aan de Schengen-criteria die opheffing van binnengrenzen mogelijk maken. Maar Nederland heeft een extra eis. Het vindt dat bij de vraag of Bulgarije en Roemenië 'Schengen-klaar' zijn, ook rechtstatelijke elementen moeten meewegen. Daarop scoren Sofia en Boekarest minder: de Europese Commissie hamert er vier jaar na hun toetreding nog steeds op dat ze de strijd tegen corruptie beter moeten aanpakken.
De Haagse opstelling heeft tot razernij geleid in Boekarest. De Roemeense regering heeft de Nederlandse ambassadeur zelfs ontboden om tekst en uitleg te geven over de vraagtekens die er in intern Brussels overleg door een Nederlandse ambtenaar zouden zijn gezet bij Roemenië als rechtstaat. Den Haag verdedigt zich door te stellen dat ze vindt dat 'rechtstatelijke elementen' bij de geregelde toetsing van alle landen die nu voldoen aan de Schengen-criteria moeten horen.

Dat die nuance in Roemenië niet doorkomt, is begrijpelijk. Net zoals het begrijpelijk is dat Boekarest de Nederlandse ambassadeur op het matje roept en niet bijvoorbeeld de Duitse ambassadeur. Ook al vinden Duitsland en Frankrijk eveneens dat Roemenië en Bulgarije niet 'Schengen-proof' zijn. Ze staan vierkant achter Nederland. De beide grote lidstaten laten in deze kwestie Den Haag namelijk graag de kooltjes uit het EU-vuur halen. Terwijl Frankrijk het ook op prijs stelt dat minister Rosenthal de Kroaten onder druk zet, de bewindsman daarin steunt, maar dat niet erg demonstratief doet.
En zo komt het dat Nederland bij sommige EU-lidstaten aardig wat goodwill heeft verspeeld. Niet dat de regering-Rutte dat lijkt te deren. Er is (stilzwijgende) steun van de landen die er toe doen, en binnenlands levert het beleid het kabinet de goodwill van gedoger Wilders op. De vroegere braverik lijkt zijn nieuwe rol als boeman van Europa te koesteren.

Han Dirk Hekking
Han Dirk Hekking is correspondent van het FD in Brussel. E-mail: hekking@fd.nl

Nederland past tijdens de wedstrijd de spelregels aan en introduceert nieuwe obstakels voor Kroatië
Minister Rosenthal wil Kroatië in de gaten houden.
Foto: HH

Meer artikelen Brussel
Trichet stapt onwillig in leiderschapsvacuüm
EU Plechtige beloften en een ongeleide drietrapsraket
Een conglomeraat van bange eilanden
De Pax Germanica keert terug in de eurozone
Denen spelen slim spel met nieuwe 'grenscontroles'
Geldeis van de Iron Lady krijgt overal in Europa navolging
Premier Papandreou loopt zenuwslopende hordeloop
Van het braafste jongetje in de klas tot boeman van Europa

[verwijderd] 15 augustus 2011 01:15

[verwijderd]

Lid sinds: 01 jan 0001

Laatste bezoek: 01 jan 0001
Aanbevelingen

Ontvangen: 0

Gegeven: 0
Aantal posts: 0

www.parktheaterdenhaag.nl/evenementen...

Hoe kun je leren goochelen? Door goochelboeken te lezen en veel te oefenen! Goochelaar Aarnoud Agricola heeft dat gedaan. Het resultaat kun je ervaren in de familieshow "De Goochelacademie". Tijdens de verbluffende, amusante en geestige voorstelling van een uur onthult Aarnoud Agricola enkele geheimen van de goochelkunst, zodat de kinderen uit het publiek zelf kunnen goochelen.

4 tot 12 jaar
goochelvoorstelling

€4,00
€2,00

Ticket informatie:
Kaarten zijn verkrijgbaar via deze site tot 10.00 uur op de dag van de voorstelling.
Vanaf een half uur voor aanvang show, zijn de kaarten aan de deur te koop.

LET OP! Ben je in het bezit van de Ooievaarspas, dan krijg je €2,00 korting. Deze korting is alleen geldig op vertoon van jouw pas, als je jouw kaarten aan de deur koopt.

Agenda augustus

5 Herrie in de stal
10 De goochelacademie
12 Howard Komproe: Howard FM Award
13 Kikkerconcert
13 Open Podium Stand-up
17 Peter den de Vliegmachien
20 Residentie Orkest o.l.v. Santtu-Matias Rouvali
24 Dirk Scheel: zijn leukste liedjes
25 Rob en Emiel: mentalisten show
27 Het is Feest! - geannuleerd
28 Open Podium: Stand-up Comedy
28 Workshop Circus
31 Workshop Rap

[verwijderd] 15 augustus 2011 10:07

[verwijderd]

Lid sinds: 01 jan 0001

Laatste bezoek: 01 jan 0001
Aanbevelingen

Ontvangen: 0

Gegeven: 0
Aantal posts: 0

Gezocht: de 'ogen en oren' van Financiën bij DNB
Pieter Lalkens
fd, maandag 15 augustus 2011, 00:00
update: maandag 15 augustus 2011, 08:09

fd.nl/economie-politiek/531862-1108/g...

Na twaalf jaar trouwe dienst is de voormalige topambtenaar Ton van de Graaf per 1 juli afgezwaaid als commissaris bij de Nederlandsche Bank (DNB).
Niet zomaar een commissaris, maar 'de commissaris van overheidswege benoemd'. Met andere woorden: de ogen en oren van Financiën bij de centrale bank en bankentoezichthouder.
Niet eerder lag de benoeming van een nieuwe overheidscommissaris zo gevoelig. De verhoudingen tussen het ministerie van Financiën en de raad van commissarissen zijn flink verslechterd na het chaotische proces rond de benoeming van de nieuwe president van DNB, Klaas Knot. Financiën schoof de voorkeurskandidaat van de commissarissen terzijde en kwam met Knot, een kandidaat uit de eigen gelederen.

Assertiever toezicht
Opnieuw de raad van commissarissen van DNB voor het hoofd stoten met een opgedrongen benoeming zou de verhoudingen verder op scherp zetten. Tegelijkertijd wil Financiën meer invloed op de toezichtstaak van DNB. Minister Jan Kees de Jager heeft na het debacle met DSB Bank een assertiever toezicht van DNB geëist.
De commissarissen krijgen daarom ook een veel zwaardere taak dan zij nu hebben. Controle op het toezichtsbeleid van DNB komt straks bij hun takenpakket. Daardoor wordt het gewicht van de overheidscommissaris aanmerkelijk zwaarder. Hij of zij moet financiële kennis hebben en weten hoe een toezichthouder werkt.

Impasse?
Gelet op de gevoeligheden is het niet verwonderlijk dat Financiën weinig kwijt wil. Er wordt 'een zorgvuldige procedure' gevolgd, heet het. Feit is dat Financiën al zes weken geen ogen en oren meer heeft bij DNB, hoewel al lang bekend was dat Van de Graaf per 1 juli zou vertrekken. Is er een impasse? Of eist de eurocrisis gewoon alle aandacht op? Eind augustus zal er meer duidelijkheid komen, aldus Financiën.
Wat voor iemand zal Van de Graaf opvolgen? Een benoeming van opnieuw een oud-topambtenaar is onwaarschijnlijk, omdat dit kan worden uitgelegd als een al te grote greep van Financiën op DNB. Bovendien komt de president ook al van Financiën.

Wetenschapper
Of gaat de minister terug naar de traditie en benoemt hij een wetenschapper? Van de zeven overheidscommissarissen in de afgelopen 85 jaar waren er zes afkomstig uit de wetenschap. Alleen Ton van de Graaf was een afwijking van deze lijn.
Als Den Haag voor een wetenschapper kiest, liggen enkele namen voor de hand. Te denken valt aan de hoogleraren Arnoud Boot en Sylvester Eijffinger. Beiden weten hoe een centrale bank en toezichthouder werkt, en beiden hebben financiële kennis. Boot is bovendien al lid van de Bankraad.
In bankierskringen wordt gepleit voor een oud-bankier. Niet eenvoudig, want vind maar eens een voormalige bankier die zonder een vlekje uit de financiële crisis is gekomen.

Meer artikelen Economie & Politiek
Lijndienst op vliegveld Maastricht is vertraagd
Shell vreest anticorruptiewet VS
Pensioengeld stroomt naar Azië
Japanse economie krimpt minder dan verwacht
Texaanse gouverneur Perry wil president van de VS worden
Italië en VK dringen aan op meer budgettaire eenheid in eurogebied
Clinton wil einde aan handel met Syrië
Toezichthouder VS gaat S&P-rating narekenen
Kernenergievrij Duitsland geen gelopen race
Kabinet Italië besluit tot belastingverhoging voor hoogste inkomens

[verwijderd] 15 augustus 2011 10:09

[verwijderd]

Lid sinds: 01 jan 0001

Laatste bezoek: 01 jan 0001
Aanbevelingen

Ontvangen: 0

Gegeven: 0
Aantal posts: 0

Hoe diversiteit eindelijk een trend kon worden
Trude Maas
fd, maandag 15 augustus 2011, 00:00
update: maandag 15 augustus 2011, 08:26

fd.nl/economie-politiek/columns/zaken...

Zakenkabinet
Ratio en emotie drijven ons. De ratio bracht ons het slingeruurwerk en Google Earth. Emotie stelt ons in staat lief te hebben en empathisch te zijn.

Ratio staat hoger in aanzien.
Politici zijn aan de ene kant exponent van die mix, via verkiezingen. Maar aan de andere kant hebben ze ook de opdracht die mix van ratio en emotie te beïnvloeden. Anders krijgen ze niets voor elkaar. Leiderschap noemen we dat ook wel eens. De kunst is de juiste mix van ratio en emotie te vinden.
Voorbeelden te over van onderwerpen waarbij het niet lukt. Van de hypotheekrenteaftrek tot de arbeidsmarkt en de pensioenen. De ratio zegt helder en duidelijk wat er moet gebeuren, maar de emotie is er nog niet aan toe. Daarvoor kunnen we gelukkig 'ze' - linkse dan wel rechtse hobbyisten in de politiek - de schuld geven. Maar voor zaken als ons huis niet isoleren en stand-bylichtjes laten branden moeten we toch echt bij onszelf te rade gaan. Om maar niet te spreken van doorgaan met roken of vet eten. We blunderen opgewekt door, bij ons volle verstand.

Emotie
Des te interessanter is het om te bedenken wat ons dan eigenlijk wel in beweging brengt. Neem nu Al Gore. We wisten sinds de Club van Rome dat er grenzen zijn aan de groei. Maar hem lukte het plots om CO2 op ons aller kaart te zetten. Toyota kon met zijn Prius als eerste incasseren. Het oogverblindende design kan de 'trigger' niet geweest zijn. Wat dan wel? Gore maakte met zijn beelden dat we allemaal bij de kudde van de bespaarders wilden horen. SUV rijden werd ineens iets voor loosers. Emotie dus.
Apple en Albert Heijn kunnen het ook, een hype maken.
Het draait dus ook om de emotie van je doelgroep goed kennen. Daarop inspelen, dan wel die beïnvloeden. Timing is belangrijk. De boodschapper. De beelden. En de ratio als de verpakking van de boodschap.

Als 'businesscase' verpakken
Zo heeft de 'case' voor diversiteit op de werkvloer een flinke impuls gekregen omdat McKinsey er een 'practice' op ging richten. In dat gezelschap wil menig ceo immers best graag gezien worden. En dat mag dan nog wat kosten ook. Zo kan diversiteit eindelijk een trend worden.
In onze wereld kun je heel veel slijten, mits het maar als 'businesscase' verpakt wordt. Bij de rationele kudde willen wij vaak liever horen dan bij de idealisten. Idealisme is niet trendy op dit moment. Idealisten moeten dat willen begrijpen en opportunistisch durven zijn. Zoek dus een rationele verpakking.

Richt je op beslissers
Nog een groot aantal onderwerpen ligt klaar om te promoveren tot de kerk van de businesscase. Sociale innovatie, langer werken, schooluitval, thuis oud worden, deeltijdpensioen, demotiesystemen, een leven lang leren, het nieuwe werken, 'corporate social responsibility', et cetera.
Richt je op de beslissers, denk na over hun angsten en hun motieven. Maak je los van je ideële motieven en bedenk iets waardoor ze 'dief uit eigen portemonnee' zijn. Zoek goede visualisaties. Creëer ook een kudde waar ze deel van uit willen maken, zoek een ambassadeur.

Idolen
Idolen kunnen goed meehelpen: Al Gore, U2, Máxima - zij hebben al een podium en kunnen daarna kennelijk ook heel andere items lanceren. Die trendsetters en ambassadeurs zijn schaars. Laten we leren ze te spotten. Ze zitten soms op heel onverwachte plekken. Zoals die vader van dat slachtoffer tijdens de rellen in het Verenigd Koninkrijk.
Benieuwd of de Britse premier David Cameron wijs genoeg is om die vader verder in positie te brengen, zodat hij zijn trend voor empathie kan lanceren. De beelden en de businesscase kunnen het probleem niet zijn.

Trude Maas is oud-PvdA-senator en bekleedt verschillende commissariaten.

Meer artikelen Zakenkabinet
Een polderende Nederlander in het Britse Manchester
Maak van AOW geen wisselgeld in het pensioenakkoord
Georganiseerde cliëntenmacht dwingt gewenste zorg af
Lang leve de jeugd van tegenwoordig
Negeer dat gejammer van de banken
Snelle groeiers luis in de pels van grote ondernemingen
Het socialisme heeft z'n beste tijd gehad
Jongeren gedijen in 'NU-cultuur' buiten het schoolgebouw
Overleven aan top sluit steeds meer 'normale' mensen uit
Kennisontwikkeling vraagt om tempo maken

[verwijderd] 15 augustus 2011 10:10

[verwijderd]

Lid sinds: 01 jan 0001

Laatste bezoek: 01 jan 0001
Aanbevelingen

Ontvangen: 0

Gegeven: 0
Aantal posts: 0

Kennisontwikkeling vraagt om tempo maken
Francine Houben
fd, maandag 09 mei 2011, 13:18
update: donderdag 09 juni 2011, 16:10

85.112.25.68:6081/fd/economie-politie...

Op maandag 4 april sta ik met natte voeten in de smeltende sneeuw in een veld net buiten Moskou. Op deze locatie komt de National Universtity of Research and Technology MISiS, een van de topuniverstiteiten van Rusland.
De universiteit heeft 100 hectare grond om niet gekregen van de ontwikkelingscombinatie Masshtab die een nieuwe wijk net buiten de Moskouse ringweg ontwikkelt waar de komende twintig jaar 300.000 mensen komen te wonen. Een strategische keuze: de universiteit als katalysator voor stadsontwikkeling. De campus komt tegen het geplande centrum aan te liggen en via een nieuwe tramlijn wordt het nieuwe stadsdeel aangesloten op het metronet van Moskou. Het programma van eisen van de universiteit zit goed in elkaar. Zeven faculteiten met 10.000 studenten en een staf van 3000 mensen en alle voorzieningen die daarbij horen, zoals een bibliotheek, een businesscentre, congresfaciliteiten, een modern sportpark, een bioscoop, cafés en winkels. De huisvesting van studenten en staf hoort tot de opgave.
Opmerkelijk is dat de universiteit de hoogte van de gebouwen gelimiteerd heeft tot zes verdiepingen en de studentenwoningen zelfs tot drie verdiepingen. Dat vind ik een mooi uitgangspunt want met die hoogte kan ik een aantrekkelijke openbare ruimte creëren. Zeker in vergelijking tot de kolossale, onaantrekkelijke woongebouwen die in Moskou als paddenstoelen uit de grond schieten met de nietszeggende openbare ruimte daartussen.

Locatie
De locatie is mooi. Zachtglooiend als een Limburgs landschap met in het dal een prachtig meertje dat nu bevroren is. Door wakken in het ijs te slaan, kan er in worden gevist. Aan de hoge kant van de heuvel ligt een bomenbos. Ik heb ooit dagenlang in de Transsiberië-expres gezeten en daardoor ervaren hoeveel van die eindeloze bossen er in Rusland zijn. Onze auto komt midden op de locatie vast te staan in de smeltende sneeuw. Ik besluit, in afwachting van redding, lopend het gebied te verkennen. Het geeft mij de tijd om na te denken over een plan dat we al over drie weken moeten presenteren.
's Middags bezoeken we de universiteit in de binnenstad, direct aan een metrostation. Het is een universiteit die voorkomt uit de Moscow Academy of Mines en het Moscow Steel Institute die in de vorige eeuw beide een prominente rol hebben gespeeld in de industrialisatie van de Sovjet-Unie. Nu wil de regering dat de technische universiteit een belangrijke en innovatieve rol speelt in de ontwikkeling van de Russische kenniseconomie met als doel een belangrijke speler te blijven in het internationale veld.

Jaren Vijftig
Alsof de tijd heeft stilgestaan snuif ik in de gebouwen de sfeer van de jaren vijftig op. Vol trots is men over prof. Abrikosov die in 2003 de Nobelprijs voor Natuurkunde won voor zijn werk op het gebied van supergeleiding. Als we door de werkplaatsen lopen waar praktisch onderzoek naar metalen wordt gedaan, geniet ik: dit is de sfeer waarom ik zo van technische universiteiten houd! Maar ze hebben echt nieuwe gebouwen nodig, dat ervaar je volop als je in de werkruimtes rondloopt.
Drie weken later, op 28 april, presenteren wij ons plan aan de internationale jury. Studenten en staf mogen in dezelfde collegezaal meeluisteren. Een voor Rusland ongekend open debat volgt. We hebben ingezet op het maken van een duurzame, gezonde en groene campus. Met veel ruimte en flexibiliteit voor innovatie. Een paar uur later wordt bekendgemaakt dat ons plan op brede steun kan rekenen en heeft gewonnen.
Gauw aan de slag, nog voor het einde van dit jaar moet gestart worden met de uitvoering. Tempo maken, dat is de voorwaarde die president Medvedev voor de financiering aan de technische universiteit heeft gesteld.
Internationale kennisontwikkeling vraagt om tempo maken!
Francine Houben heeft in het Zakenkabinet de portefeuille Schoonheid. Ze is architect-directeur van Mecanoo.

Meer artikelen Zakenkabinet
Een polderende Nederlander in het Britse Manchester
Maak van AOW geen wisselgeld in het pensioenakkoord
Georganiseerde cliëntenmacht dwingt gewenste zorg af
Lang leve de jeugd van tegenwoordig
Negeer dat gejammer van de banken
Snelle groeiers luis in de pels van grote ondernemingen
Het socialisme heeft z'n beste tijd gehad
Jongeren gedijen in 'NU-cultuur' buiten het schoolgebouw
Overleven aan top sluit steeds meer 'normale' mensen uit
Kennisontwikkeling vraagt om tempo maken

[verwijderd] 15 augustus 2011 10:12

[verwijderd]

Lid sinds: 01 jan 0001

Laatste bezoek: 01 jan 0001
Aanbevelingen

Ontvangen: 0

Gegeven: 0
Aantal posts: 0

Lang leve de jeugd van tegenwoordig
Trude Maas
fd, maandag 11 juli 2011, 08:50

85.112.25.68:6081/fd/economie-politie...

Zakenkabinet
Negatief praten over ‘de jeugd van tegenwoordig’ is van alle tijden. De jeugd doet meestal veel niet goed. Nou ja, de kinderen van andere ouders natuurlijk.
Voor eigen kroost leggen we, zo is bekend, mildere maatstaven aan. In mijn tijd was dat het fenomeen nozem, rock-’n-roll, en meisjes met minirokken. De wereld is er niet door vergaan weten we nu. Nu is het comazuipen, blowen, gamen en nog zo wat. Ook dat zal dus wel voorbijgaan.
Bij een normale bevolkingsopbouw nemen de jongeren het gelukkig vanzelf wel over, en gaan zij op hun beurt dus zeuren over de generatie na hen. Nu wij echter te maken hebben met veel vitale oudjes en een bescheiden aantal jongeren, gaan dat overnemen langzamer. Te langzaam.

Schaamteloze bevoorrechting van ouderen
Naar mijn menig is dat nu pas echt de gesel van de vergrijzing. De oudjes blijven te lang aan zet. Zodat er te veel kansen zijn voor die oudjes om goed voor zichzelf te zorgen. Je ziet dat in de discussie over de pensioenen en de woningmarkt.
Soms schaamteloze bevoorrechting van ouderen. En te weinig protest daartegen. In mijn tijd zongen Kees van Kooten en Wim de Bie nog ‘Ouwe lullen moeten weg’ (Youtube.com). Dat geluid hoor ik nu niet. Nu hoor ik meer dat oude lullen juist moeten blijven. Jammer, want ik heb soms een beter gevoel bij de jeugd van tegenwoordig dan bij mijn eigen generatiegenoten.

Duurzaamheid wordt toch een businesscase
In de stad waar ik woon tellen we zo’n 60.000 studenten. Dat zie je aan de linkse samenstelling van het gemeentebestuur. Ze stemmen dus wel. Hoewel we ook weten dat het democratisch proces dat ze van ons erven, hen weinig inspireert. Ze hebben ook duidelijke meningen over de eisen die ze stellen aan hun toekomstige werkgevers. De maatschappelijke relevantie, de zorg voor de omgevingsschade tellen mee bij de keuze. En ze realiseren zich in toenemende mate dat er voor hen ook echt iets te kiezen valt.
‘Voor u tien anderen’, krijgen de scouters te horen. Dat is even schrikken. Dus zie ik bedrijven die ik daar niet eerder van verdacht, workshops over maatschappelijk verantwoord ondernemen voor studenten organiseren, en summer courses over duurzaamheid. Mooi, denk ik dan, maar opportunistisch. Duurzaamheid wordt dus toch een businesscase.

Expliciet beleid
Via de arbeidsmarkt, niet via moreel besef. Ook goed. Het aantal initiatieven voor betrokkenheid bij de stad waar ze studeren, liegt er ook niet om. Het neemt allerlei vormen aan. Van hand- en spandiensten bij de Weekendschool, het organiseren van sportevenementen in de Vogelaarwijken, tot druk op de universiteit om eerder in de studie de aansluiting bij het echte leven in de stad te zoeken. Zo is er bijvoorbeeld een initiatief om te onderzoeken hoe valorisatie (het uitnutten van onderzoeksresultaten voor algemeen en commercieel belang) vormgegeven kan worden bij de alfa- en gammavakken. Tot nu toe praten we immers voornamelijk over valorisatie bij de exacte vakken.
Het leuke is dat die druk uit de studenten zelf komt. Zij willen graag expliciet beleid zien. En richten zelf alvast al bedrijven op om de maatschappelijke vraag en het academisch aanbod bij elkaar te brengen. In ‘mijn tijd’ waren de bezettingen op meer macht voor onszelf gericht. Oeps… Zou er dan toch echt iets veranderd zijn? Een slimme stad heeft ook slimme bestuurders, dus dat initiatief wordt heus wel opgepakt.
Ik zou trots zijn als mijn 375 jaar oude Alma Mater het voortouw neemt. Een fraai cadeau van de studentengemeenschap aan de universiteit en aan de stad in dit lustrumjaar. Een belangrijke stap in civil society. Lang leve de jeugd van tegenwoordig.
Trude Maas is oud-PvdA-senator, bekleedt meerdere commissariaten en is voorzitter Utrecht Development Board.

Meer artikelen Zakenkabinet
Een polderende Nederlander in het Britse Manchester
Maak van AOW geen wisselgeld in het pensioenakkoord
Georganiseerde cliëntenmacht dwingt gewenste zorg af
Lang leve de jeugd van tegenwoordig
Negeer dat gejammer van de banken
Snelle groeiers luis in de pels van grote ondernemingen
Het socialisme heeft z'n beste tijd gehad
Jongeren gedijen in 'NU-cultuur' buiten het schoolgebouw
Overleven aan top sluit steeds meer 'normale' mensen uit
Kennisontwikkeling vraagt om tempo maken

[verwijderd] 15 augustus 2011 10:13

[verwijderd]

Lid sinds: 01 jan 0001

Laatste bezoek: 01 jan 0001
Aanbevelingen

Ontvangen: 0

Gegeven: 0
Aantal posts: 0

Negeer dat gejammer van de banken
Linda Woudstra
fd, maandag 04 juli 2011, 00:00
update: maandag 04 juli 2011, 11:22

fd.nl/economie-politiek/columns/zaken...

Net nu ik absoluut niet meer van plan ben om te verhuizen, wordt de overdrachtsbelasting teruggebracht naar 2%. Weliswaar is het goed dat die verhuisboete eindelijk het onderspit delft, maar verhuizen is voor mij geen optie meer.
Nu ook mijn man ondernemer is geworden, kunnen wij de bank niet meer met een simpele loonstrook overtuigen om met ons een mooie hypotheek af te sluiten.
Dat geldt niet alleen voor mij, maar ook voor het groeiende aantal - werkloze - zzp'ers en andere op de rand van het faillissement verkerende mkb-bedrijven. Sinds 2008 gaan maandelijks tot twee keer zoveel bedrijven op de fles als daarvoor, waaronder een groot aantal gestruikelde eenpitters. Afgelopen meimaand - vakantiegeldmaand - was weer een toppertje met 878 faillissementen versus 681 in de maand ervoor (cijfers van kredietmanagementbureau Graydon).

Werkende middenklasse wordt getroffen
Niet verwonderlijk dat het aantal wanbetalers ook schrikbarende vormen aanneemt. In 2010 kon € 15 mrd niet worden geïnd en het eerste kwartaal van 2011 verliep zo bedroevend dat zelfs veel incassobedrijven failliet gaan. Wat bij de bedrijven begint, druppelt uiteindelijk door naar de burgers. Ik kan mij niet aan de mening onttrekken dat de financiële tegenslagen en problemen vooral de werkende middenklasse treffen, de mensen die eigenlijk het geld moeten verdienen, maar nu uitgekleed lijken te worden.
In mijn woonplaats was deze week een netwerkbijeenkomst van het 'Soest Netwerkt' op LinkedIn dat al meer dan 700 leden telt en als doel heeft met elkaar meer lokaal zaken te doen. Dat lokale is een mooie dekmantel, want in werkelijkheid wil iedereen gewoon heel graag zakendoen, maakt niet uit met wie. Voorafgaand aan het evenement stuurden velen een kennismakingsmail rond. Daaruit kwam vooral een beeld naar voren van voornamelijk 40-plussers die als zzp'ers het merk 'ik' aan de man proberen te brengen. Uiteraard trof ik geen spoor van pessimisme. Vol goede moed werd melding gemaakt van het eigen kunnen.

Eigen pensioenvoorzieningen aangelegd
Na het lezen van veel van deze e-mails bekroop mij echter het nare gevoel dat geen mens uit deze bijeenkomst iets meer zou kunnen halen dan een hoop contacten. Waarom? Omdat het werk er niet is. Correctie, niet op het niveau dat we gewend waren, want aardbeienplukkers zijn op dit moment veel gevraagd.
Het type Soester zzp-generatie hoor je echter niet. Die mensen zijn al vanaf het vroege begin van hun arbeidsloopbaan geconfronteerd met tegenslagen. Zij hebben geleerd dat niemand naar ze omkijkt en hebben hun eigen pensioenvoorzieningen aangelegd in de vorm van spaarrekeningen. Tenminste, als ze verstandig waren en het geld niet in aandelen hebben weggezet.

Niet van dat laffe gedoe alsjeblieft!
Deze spaartegoeden worden nu aangesproken. 'Ik teer in op mijn vermogen' is een nette manier om te zeggen dat je al maanden niet meer facturabel bent geweest.
Een vette jaarrekening met mooie winstcijfers behoort op dit moment voor de meeste zzp'ers niet tot de mogelijkheden. Nu je huis verkopen betekent dan ook voor velen dat de bank geen nieuwe hypotheek verstrekt. Dat wordt dan huren. Dus moet die 2% overdrachtsbelasting zeker niet voor een jaar gelden.
Niet van dat laffe gedoe alsjeblieft! Zet definitief een streep door deze belasting en negeer het gejammer van de banken. Het enige wat we op dit moment namelijk nog hebben, de kurk van deze wankele economie, is het niet aflatende optimisme van de zzp'ers. Zij ontmoeten elkaar en spreken elkaar tot nu toe nog steeds moed in. Laten we dat alsjeblieft niet de nek om draaien.
Linda Woudstra is directeur van Regeltante bv en Yellow & Blue Consultancy bv.

Meer artikelen Zakenkabinet
Een polderende Nederlander in het Britse Manchester
Maak van AOW geen wisselgeld in het pensioenakkoord
Georganiseerde cliëntenmacht dwingt gewenste zorg af
Lang leve de jeugd van tegenwoordig
Negeer dat gejammer van de banken
Snelle groeiers luis in de pels van grote ondernemingen
Het socialisme heeft z'n beste tijd gehad
Jongeren gedijen in 'NU-cultuur' buiten het schoolgebouw
Overleven aan top sluit steeds meer 'normale' mensen uit
Kennisontwikkeling vraagt om tempo maken

[verwijderd] 15 augustus 2011 10:13

[verwijderd]

Lid sinds: 01 jan 0001

Laatste bezoek: 01 jan 0001
Aanbevelingen

Ontvangen: 0

Gegeven: 0
Aantal posts: 0

Maak van AOW geen wisselgeld in het pensioenakkoord
Ila Kasem
fd, maandag 01 augustus 2011, 00:00
update: dinsdag 09 augustus 2011, 09:56

fd.nl/economie-politiek/columns/zaken...

Zakenkabinet
Sociale partners hebben hun best gedaan. Was het Akkoord van Wassenaar uit 1982 amper een A4'tje, het pensioenakkoord van juni vorig jaar en de uitwerking van juni dit jaar is een fors pak papier.
Het is zeer de vraag of het overeind blijft, want er zijn de nodige vraagtekens bij te zetten. Wat dan ook volop gebeurt. Maar vrijwel alle vragen betreffen het aanvullend pensioen. Het verbaast mij dat niemand zich schijnt af te vragen wat dit akkoord eigenlijk voor de AOW betekent, het fundament van ons pensioenstelsel. Want ik vrees dat dit akkoord daarop net zo gaat inwerken als betonrot op een galerijflat.

Geen kapitaalgedekte regeling
Qua systematiek voorziet de AOW in een uitkering op bestaansminimum vanaf een zekere leeftijd. De kosten van die uitkering worden door de samenleving opgebracht in het jaar waarin ze worden gemaakt. Niet alleen door 65-minners, maar in toenemende mate ook door 65-plussers zelf, omdat een groeiend deel van die kosten uit algemene middelen wordt gedekt. Gaan we even voorbij aan de illusie van een AOW-reservefonds (alsof daar ooit écht geld in gereserveerd is geweest), dan is de AOW in volle omvang omslaggefinancierd. Prima. Dramatische problemen ontstaan evenwel wanneer je nu gaat doen alsof het een kapitaalgedekte regeling is. Alsof er dus op enig moment een met AOW gevuld spaarvarkentje voor jou klaarstaat. Dat je dus even nog kunt laten staan als je het geld nog niet nodig hebt of juist wat eerder kunt aanspreken als je denkt of vindt dat je de inhoud al wel nodig hebt.

Dat laatste was de poldertrouvaille om de AOW-leeftijd naar 66 te verhogen en te zeggen dat je toch op je 65ste met AOW mag. Het is het type compromis dat de polder een slechte naam bezorgt. Je laat het water stijgen, maar trekt laarzen aan en roept dat je nog steeds droge voeten hebt.

Trouvaille
De trouvaille ziet er ongeveer als volgt uit. We gaan de komende jaren de AOW wat extra verhogen zodat die in 2020, als de leeftijd volgens het akkoord naar 66 gaat, op 106,5 % van de huidige 100% uitkomt. Die AOW mag je dan toch op je 65ste laten ingaan, maar dan gaat er wel 6,5% af. Je krijgt dan blijvend een lagere uitkering. Die uitkering is niet lager dan nu, maar wel blijvend lager dan je buurman, die dan op zijn 66ste met pensioen gaat.
De tweede fout is te denken dat wie in 2020 voor AOW op leeftijd 65 kiest, zich mag vergelijken met een AOW'er in 2011. Dat is theorie. Het is onlogisch dat 'ik' in 2020 bij een (veelal als gedwongen beleefde) 'keuze' voor 65 evenveel krijg als mijn 74-jarige linkerbuurman toen die in 2011 met AOW ging. Ik krijg dus gewoon blijvend 6,5% minder dan mijn rechterbuurman, die misschien fluitend tot 66 doorgaat. Erger nog, ik krijg maar liefst 13% minder dan die topverdiener met tweemaal modaal, die zegt: 'Ach, doe mij dat AOW'tje maar als ik 67 wordt.'

Fouten stapelen zich op
En nu stapelen de fouten zich op. Want hoe verhoudt de verhoogde AOW zich eigenlijk tot het bestaansminimum? Is de 106,5% van 2020 het bestaansminimum, dan zakt de AOW op 65 daar dus stevig (en blijvend) onder. Maar als de 100% van de AOW op 65 het bestaansminimum is, dan ligt AOW op 66 daar dus boven. Laat staan een AOW bij keuze voor ingang op 67.
Mijn conclusie is dat het huidige pensioenakkoord de op de solidariteit tussen generaties gebaseerde AOW om zeep helpt. Het is ook nog eens de verkeerde insteek. Als het om participatie gaat - en daar moet het om gaan - dan moet het mes in de aanvullende pensioenen en moet dáár de startleeftijd omhoog.
Ila Kasem is managing partner bij Van de Bunt Adviseurs, bestuurslid Nederlandse Stichting voor Psychotechniek en lid raad van advies Van der Kruijs, partner in executive search.

Meer artikelen Zakenkabinet
Een polderende Nederlander in het Britse Manchester
Maak van AOW geen wisselgeld in het pensioenakkoord
Georganiseerde cliëntenmacht dwingt gewenste zorg af
Lang leve de jeugd van tegenwoordig
Negeer dat gejammer van de banken
Snelle groeiers luis in de pels van grote ondernemingen
Het socialisme heeft z'n beste tijd gehad
Jongeren gedijen in 'NU-cultuur' buiten het schoolgebouw
Overleven aan top sluit steeds meer 'normale' mensen uit
Kennisontwikkeling vraagt om tempo maken

Recente artikelen van Marcel Tak

Reacties

Meedoen aan de discussie?

Onderwerpen:

Lees verder op het IEX netwerk Let op: Artikelen linken naar andere sites

Gesponsorde links