Nu de resultaten van het derde kwartaal bekend zijn blijken de verrassingen in de laatste meldingen te zitten. We hebben het hier over de AEX-fondsen. Met name Boskalis en Air France-KLM publiceerden winstcijfers boven verwachting, waarbij ook de vooruitzichten voor de winstcijfers over geheel 2010 verhoogd werden.
Andere meevallende kwartaalcijfers waren er van Aegon, ASML, Royal Dutch Shell en Unilever. De meeste cijfers waren wel, zoals dat heet, "in de prik". Lichte tegenvallers waren er bij Akzo Nobel, Ahold en Heineken, en bij Philips en Arcelor Mittal met name over de vooruitzichten voor geheel 2010. TNT en BAM rapporteerden teleurstellende resultaten.
De belangrijkste lange termijntrends zijn de vergrijzing en ‘de-leveraging’ van schulden in de westerse wereld en de groei van economie en consumentisme in de emerging markets. En tussendoor maken we van alles mee, zoals weer een IPO van General Motors, de grootste uit de geschiedenis als we ook de preferente aandelen en de mogelijk extra toewijzing erbij tellen.
Boeienkoning
Een collega van mij heeft het over een "Houdini-act". Ruim honderd jaar geleden bewees boeienkoning Harry Houdini dat het mogelijk is om je zelfs uit de meest benarde posities te bevrijden. Dit geldt ook voor General Motors. Toen het oude GM failliet ging in 2009 verkocht het de beste assets, waaronder de Cadillac- en Chevroletdivisie, aan een nieuwe onderneming en deze is dus nu weer naar de beurs gebracht.
De koers steeg de eerste uren met 8% en eindigde 3% hoger op $34,19. Praktisch de gehele free float van de aandelen ging de eerste dag over de kop (450 miljoen stukken). In totaal is de marketcap maar liefst 51 miljard dollar en staan er 1,5 miljard gewone aandelen uit. De grootste verkoper was de Amerikaanse overheid, die haar belang verminderde van 61% tot ca 36% en maar liefst 13,6 miljard dollar toucheerde.
Zo verdienen ze in ieder geval iets terug aan de 49,5 miljard staatssteun. Om quitte te spelen moet de overheid de resterende aandelen zien te verkopen op gemiddeld $53 per aandeel.
Rate in China
Een ander opvallend bericht kwam van het Chinese credit rating bureau Dagong, dat is weer eens wat anders dan de Amerikaanse S&P, Moody’s en Fitch. Interessant is te weten of zij hogere dan wel lagere credit ratings van landen hebben uitstaan dan de genoemde drie en ja u raadt het al, China wordt door Dagong hoger aangeschreven dan door de genoemde drie.
Bij Dagong krijgt China een rating van AA+ (de hoogste rating, want Dagong kent geen AAA), terwijl deze bijvoorbeeld bij S&P A+ is. Dagong zegt in zijn analyses te kijken naar het vermogen om welvaart te creëren en vervolgens naar de buffers. Verslechteren deze condities dan gaat de kredietwaardigheid omlaag. Ook zijn er hogere ratings zijn voor bijvoorbeeld Rusland (A vs BBB+ bij S&P), Brazilië (A- vs BBB+ bij S&P) en India (BBB, vs BBB- bij S&P).
Welke landen hebben lagere ratings? Het verbaast u niet: de VS (A+), het VK AA-) en Frankrijk (AA-), terwijl S&P voor genoemde landen een triple A heeft. Onlangs heeft Dagong de rating op de VS van AA zelfs op A+ gesteld, ‘vanwege de verslechterde schuldaflossingcapaciteit en de drastische vermindering van de intentie van de regering om schulden af te lossen’.
Chauvinistische ratings
Opvallend is dat de SEC de toegang van Dagong tot de Amerikaanse markt weigert omdat het ratingbureau niet voldoet aan de federale beursreglementen. Dagong wil graag toegang tot deze markt om naar eigen zeggen China’s belangen als grootste crediteur te beschermen; zij heeft immer bijna 1000 miljard dollar aan Amerikaanse obligaties uitstaan. Moody’s, S&P en Fitch zullen, chauvinistisch als ze zijn, niet gauw de rating van hun eigen land naar beneden brengen.
Misschien moeten we dit ook niet willen. Dagong is mogelijk ook chauvinistisch. De Fransen pleiten daarnaast voor een Europees credit ratingbureau. Zouden zij wat te verbergen hebben? Het grootste risico vor 2011 in de Eurozone is misschien wel een ‘downgrading’ van Frankrijk. Maar ook dat zal voorbijgaan!