Het stille leed dat Shell heet, toevallig had ik het gisteren ook over gepensioneerden die van dividend leven. Als ze slechts in enkele aandelen en niet in een mandje beleggen, raakt de crisis hen vol. Royal Dutch Shell en de banken zijn bij ons de grote voorbeelden: geskipte dividenden dus. En wat lees ik nu? Het kan wel eens gedaan zijn met de aandeelhoudersverwennerij?
Geplukt uit - zie dit blogje vandaag- van ook al FT en ook alweer van Robin Wigglesworth. Hoeveel uur heeft die man in een dag? Waar ik als eerste aan denk bij dit plaatje: hoe lager de rente, hoe meer junk en hoe minder AAA? U weet het, sinds 1982 zitten de rentes in een neergaande trend.
Nu komt het, want FT meent dat de heilige shareholders return hier de oorzaak van is en ook dat bedrijven (hierdoor) geen vet meer op de botten hebben. Ergo, als er dan een zwarte zwaan landt, is het mis. Bij ons is mean & lean Booking.com hier het symbool van. Geen dividend, maar wel gelijk in maart al hand ophouden.
FT beweert nog iets. Namelijk dat het wel eens gedaan kan zijn met de aandeelhoudersverwennerij.
Dit is en blijft koffiedik kijken, feit is dat in de laatste vijftig jaar aandelen wereldwijd 10% per jaar bruto deden. Technologische revolutie? Ik denk het.
In de 350 jaar daarvoor deden ze 7% bruto per jaar. Vraag uzelf af of aandelen 10% blijven doen. Ik ga daar niet vanuit en reken zelf in mijn sommen met 7%. Hier is de herbelegde MSCI World Index in dollars sinds 1969. Ik teken blind voor nog een keer vijftig jaar zo.
Kijk ik dat Shellstukje van mij nog even na en ik val echt van mijn stoel. Wat veel... Hoe een sáái aandeel lééft.