De kennisvoorsprong van actieve fondsmanagers weegt zelden op tegen de hogere kosten die zij in rekening brengen, aldus Loege Schilder van Care IS vermogensbeheer. Daarom kiest hij consequent voor ETF’s, maar maakt daarbij wel uitgesproken keuzes.
Het beleggingsuniversum is overzichtelijk bij Care IS, dat het bij de IEX Gouden Stier eind vorig jaar schopte tot Beste Keuze in vermogensbeheer. De portfoliomanagers van de vermogensbeheerder selecteerden vijftien gespecialiseerde ETF’s, en stellen daarmee de portefeuilles samen voor de vijf verschillende risicoprofielen.
Jullie kiezen voor gespecialiseerde ETF’s, waarom niet gewoon een wereldindexfonds?
‘De standaard wereldindex wordt ingevuld op basis van de marktwaarde van bedrijven. Overgewaardeerde bedrijven met een hoge marktkapitalisatie hebben dus de zwaarste weging.
Die geven een grote kans op een terugval. Denk even terug aan 2008, toen bestond de wereldindex voor 40 procent uit financiële waarden. In 2000 was de IT-sector dominant. Beide sectoren stortten daarna in en deden de eerstvolgende tien jaar niets meer. Niet zo gunstig als je daar via een indexfonds zwaar in had gezeten.’
Welke ETF’s zien jullie dan wel zitten?
‘We beleggen onder meer via ETF’s in factorindices. Die bestaan uit aandelen met specifieke kenmerken, bijvoorbeeld op het vlak van winstgevendheid, boekwaarde of waardering. Er is genoeg wetenschappelijk bewijs dat factorbeleggen tot hogere rendementen leidt. Zo’n individuele categorie kan natuurlijk ook een tijdje underperformen, dat ondervangen we door spreiding over verschillende factoren.’
Welke factoren zijn interessant?
‘Bijvoorbeeld aandelen met geringe volatiliteit, zoals in de nutssector of de voedingindustrie. De tandpasta en pindakaas van Unilever blijven we altijd kopen, ook als het slecht gaat met de economie. Als op de beurs paniek ontstaat, scoren laag-volatiele bedrijven soms zelfs nog een plusje. Omdat veel beleggers ervan uitgaan dat volatiele aandelen meer kans geven op outperformance, zijn die vaak overgewaardeerd. Op de lange termijn doen laag-volatiele aandelen het naar mijn overtuiging wat beter.’
Nog een kansrijke factor?
‘Smallcaps, ook daarin beleggen we via een ETF. Kleine bedrijven zijn natuurlijk wel wat risicovoller. Ze zijn vaak minder gespreid, geografisch of met hun producten, en de aandelen zijn minder liquide. Daarom zijn ze structureel ondergewaardeerd. Om die risico’s te beheersen, spreiden we enorm, met een smallcapfonds dat ongeveer vier duizend verschillende aandelen in portefeuille heeft.’
Je ziet geen enkel voordeel in actieve aandelenselectie?
‘Kijk, wij maken natuurlijk ook gebruik van onze marktkennis om onze ETF-portefeuille zo goed mogelijk samen te stellen. Maar in actief beheerde aandelenfondsen geloven we voor onze aanpak inderdaad niet. Ik kan me best voorstellen dat er specifieke terreinen zijn, bijvoorbeeld private equity, waarbij de fondsmanager een informatievoorsprong heeft die zich uitbetaalt. Maar wil je beleggen in een dwarsdoorsnede van de wereldwijde beurzen, zoals wij, dan is de marktinformatie zo breed beschikbaar dat het niet lukt om de extra kosten van actief beheer te compenseren. Een actief fonds is gemiddeld 1 procent duurder dan een indexfonds, en ongeveer 80 procent van de actieve beheerders behaalt dat extra rendement niet.’
Nadat de vijftien trackers waarmee jullie de portefeuilles invullen zijn uitgekozen, speelt jullie visie geen rol meer?
‘Onze verwachtingen voor de markt niet, nee. Wel onze visie op risicobeheersing. Een voorbeeld. Wij gebruiken de wereldindex als referentie voor onze beleggingsportefeuille. De Verenigde Staten maken 60 procent van de MSCI uit, omdat daar nu eenmaal meer bedrijven aan de beurs genoteerd zijn. Maar wij vinden zo’n sterke concentratie riskant. Zulke risico’s passen niet bij ons streven naar vermogensbehoud. We kijken daarom liever naar de economische weging van een land, en dan kom je voor de VS op 25 procent. Daarom stappen we wat zwaarder in ETF’s waarin emerging markets en Europa sterker vertegenwoordigd zijn.’
Dat heeft dus niets te maken met een visie op de Amerikaanse aandelenmarkt?
‘Niets, het gaat ons puur om risicobeheer. Als je goed wilt beleggen, moet je niet proberen de koers van morgen te voorspellen. Je kunt beter kijken naar patronen uit het verleden en voorbereid zijn op een herhaling daarvan. Dat hebben we afgekeken van Ray Dalio van het Amerikaanse hedgefonds Bridgewater. Voorspellen is gewoon te lastig. Al waag ik me er natuurlijk ook wel eens aan.’
En, wat verwacht je van 2020?
‘Ik zie een paar gunstige voortekenen. Traditioneel levert een jaar waarin Amerikaanse presidentsverkiezingen worden gehouden een koerswinst op van gemiddeld 11 procent. Omdat de zittende president herkozen wil worden, neemt hij in de aanloop doorgaans beslissingen die positief zijn voor de beurs. Dat geldt ongetwijfeld ook voor Donald Trump. Daarnaast willen de internationale centrale banken de economie blijven stimuleren, nu er enige vertraging lijkt op te treden. Historisch gezien bedraagt het rendement op wereldwijde aandelen gemiddeld 8 procent per jaar, ik denk dat het dit jaar nog wel iets hoger kan.’
De recessievrees die vorig jaar zomer ontstond, is niet op jullie overgeslagen?
‘Niet echt. Onder meer omdat de zorgen vooral Europa golden, en het aandeel daarvan in de wereldeconomie beperkt is. Die bestaat voor twee derde uit China, India en de VS, en vooral in China gaat het juist wat beter. Bezorgde klanten hebben we gebeld met de boodschap dat er geen reden was om ongerust te zijn. Dat kwam uit. Maar met voorspellingen blijf ik voorzichtig. De wereld verandert snel. Als ik hier vanmiddag de deur uitloop, kan alles alweer anders zijn. Daar moet je op voorbereid zijn.’