Beleggers met een langetermijnhorizon kunnen de staalsector links laten liggen. De meeste staalbedrijven hebben moeite om hun kapitaalkosten goed te maken.
Door hun matige winstgevendheid is het voor deze bedrijven ook lastig om eigen aandelen in te kopen. Daar heeft de rest van de beurs wél van geprofiteerd. Verder is er wereldwijd al vele jaren sprake van overcapaciteit in de staalsector, met dank aan China.
China
Dat is goed voor ongeveer de helft van de productie van (en ook de vraag naar) staal. Het land probeert nu zijn capaciteit omlaag te brengen, maar dat is een geleidelijk proces. De koers van staalbedrijven is al fors gedaald en een recessie min of meer ingeprijsd. Dit betekent dat structurele ontwikkelingen aan de vraagkant de komende jaren wel een positieve verrassing kunnen opleveren.
Vorig jaar maart voerde president Trump een importheffing van 25% in op staal, maar daar hebben de aandelen van Amerikaanse staalbedrijven niet van geprofiteerd. Vooruitlopend op de heffing legde iedereen namelijk extra voorraden staal aan, waardoor de staalprijzen aanvankelijk zelfs stegen.
Die prijsprikkel en de protectionistische maatregelen zorgden voor één miljoen ton extra capaciteit. Maar de vraag naar Amerikaans staal steeg slechts met een half miljoen ton, doordat het aantal verkochte auto’s daalde, de olie-industrie vertraagde en de huizensector afkoelde. Per saldo staan de koersen van Amerikaanse staalbedrijven nu fors lager.
Toekomst
Maar de cyclus kan snel toeslaan in de staalindustrie. Door de hoge vaste kosten kan een bescheiden winst binnen enkele kwartalen omslaan in een groot verlies. Beleggers kijken dan ook niet naar de huidige winstgevendheid van een bedrijf, maar naar de mate waarin het in de toekomst voor positieve verrassingen kan zorgen.
Door de cyclische winstontwikkeling overdrijft de markt, zowel omhoog als omlaag. Door de omgekeerde rentecurve in de VS en de sterke afzwakking van de inkoopmanagersindices is een recessie deels al verdisconteerd in de koersen. Gemiddeld staan die bij staalbedrijven 25 procent onder de top van vorig jaar en 65 procent onder die vóór de Grote Financiële Crisis.
Op het moment dat eindgebruikers de voorraden hebben opgesoupeerd en een recessie kan worden uitgesteld, kunnen de koersen profiteren van een cyclisch winstherstel.
In het huidige technologietijdperk lijkt staal een achterhaalde belegging. Koolstof en aluminium hebben de toekomst.
Lichtpuntjes
Toch valt er wel wat positiefs te melden. Trump moet bijvoorbeeld nog steeds zijn verkiezingsbelofte inlossen en één biljoen dollar in infrastructuur investeren. Op dit vlak is veel achterstallig onderhoud. En dan hebben we het niet over een stalen hek van ruim drieduizend kilometer bij de Mexicaanse grens.
Voor het grote Belt & Road-initiatief wordt er door de Chinezen veel geïnvesteerd in infrastructuur. Maar zowel in de VS als in China ontbreekt het nog aan financiering. Er gaat wereldwijd wel meer geld naar defensie – en daar profiteert de staalindustrie ook van. Ook de energietransitie is niet mogelijk zonder aanzienlijke investeringen in de (deels stalen) infrastructuur.
Structureel en cyclisch bestaat er dus opwaarts potentieel. En het grootste staalbedrijf ter wereld staat genoteerd aan de Amsterdamse beurs.
Vanaf deze maand schrijft Han Dieperink regelmatig columns in IEX Magazine. IEX Premium-leden krijgen het magazine elke twee weken in de bus. U kunt als Premium-abonnee de meest recente nummers ook downloaden vanaf onze site.
Han Dieperink is voormalig CIO bij Rabobank en is nu zelfstandig ondernemer (HD Capital & Advisory).Deze publicatie is niet bedoeld als (individueel) beleggingsadvies noch als een uitnodiging of een aanbod effecten of andere financiële instrumenten te kopen of te verkopen.