Vandaag negen jaar geleden verscheen het getal van de duivel op het S&P 500 koersenbord: 666,79. Het bleek uiteindelijk de bodem na de kredietcrisis.
De bullmarket die er op volgde en die officieel tot op de dag van vandaag voortduurt, heeft vele bijnamen gekregen. The most hated rally ever is misschien wel de meest beklijvende.
Wat dat betreft is de eerste de beste reactie die ik op deze tweet krijg exemplarisch. Het kan niet, het zal niet en het mag niet.
Nog zo'n beroemd gezegde die o zo van toepassing is op deze bullmarket:
A bullmarket has to climb a wall of worry
En bulls waren er amper, deze bullmarket. Kijk maar eens goed naar deze grafiek van het beroemde Amerikaanse AAII beleggerssentiment. U ziet dat er in slechte tijden (2000-2003 en 2007-2008) vaak heel wat meer stieren waren dan sinds 2009.
Eerlijk zeggen, hoe veel jaar heeft het bij u geduurd voor u toe gaf dat u ongelijk had en dat we in een bullmarket zaten of zitten? Om heel eerlijk te zijn, geloof ik het zelf nog amper. De krach van 2008 en 2009 hakte er daarvoor te hard in. Ik heb mede daarom afgeleerd een mening over de markt te hebben.
Dat heeft mij geen windeieren gelegd. Als maandelijkse lange termijnbelegger ben ik blijven inleggen in die krach en ook die gehele bullmarket die er tot op de dag van vandaag op volgde. Als ik op mijn eigen meninkjes en visietjes was afgegaan, had ik nooit een cent belegd. Ik geloofde ook mijn ogen ook niet.
Want wat een ellende in al die jaren sinds Lehman Brothers in september 2008. Uit de losse pols, u weet er vast ook nog wel een paar:
- Failliete financials
- Centrale banken on-steroids
- Overheidsbegrotingen aan puin
- Voortdurende economische malaise
- EU-crises
- Oplopende schulden
- Extreme rentedalingen
- Terreur(dreiging)
- Politike radicaliserinng en verharding
En toch stegen die beurzen maar door. Ongetwijfeld lekte er geld door van de centrale banken naar de aandelenmarkten, maar hoeveel weet niemand. Wat echt aandelen echt drijft, had alleen niemand het over: oplopende winsten en daarmee eindeloos overnames, buybacks en dividendverhogingen.
Dat is wat ik heb geleerd van die crisis en die bullmarket. Dat ik niet al te stellige meningen moet hebben over het Umfekld van de aandelenbeurs, maar gewoon dom en simpel naar omzet- en winstgroei moet kijken. Er is hier zelfs een beursgezegde over:
Wie wacht tot alle problemen de wereld uit zijn, vindt nooit een moment om te beleggen
Dat moment kwam in januari van dit jaar? Is het tijd om in ste stappen, was de vraag die alle beursmensen die maand kregen. Want ineens, na bijna negen jaar stijgen, konden we alles afvinken: economie, sentiment, beurs, begroting en noem maar op. Voorlopig staat de markttop ook die maand. Toeval?
Vrijdag is het negen jaar geleden dat de AEX bodemde. Helaas heb ik geen daggrafiek meer, meer hier ziet u de cijfers van die dag. Inderdaad, 194,99. Het sentiment was toen dat we nog veel en veel lager gingen. Ik zag zelfs technische koersdoelen van 25 (ja, vijfentwintig) voor de AEX voorbijkomen.
Mijn conclusie over al die jaren: beleggen is lucratief, een mening hebben is duur.
Als u het niet goed kan lezen:
