Hahaha, lang leve Britse humor!
Voor wie zich afvraagt wie Nick Leeson is: in 1996 was hij handelaar bij Barings in het Verre Oosten. Hij ging, niet gehinderd door enige controle, zijn boekje verder te buiten met speculeren op de Nikkei 225. Een aardbeving in Kobe (toen de stad, vandaag het staalbedrijf, het kan verkeren) deed hem de das om.
Dat niet alleen, hij trok met zijn verliezen Barings omver. ING nam de bank voor 1 pond over, maar ik geloof dat er intussen niets meer van bank, onderdelen en naam over is. Op bijvoorbeeld Wiki leest u het onwaarschijnlijke verhaal van Leeson, die wel een paar jaar heeft moeten brommen voor zijn grollen.
De film Roque Trader (in zijn geheel te zien op YouTube) is ook op hem gebaseerd. Tot zover, die Nikkei 225 dus. Ja, het klopt.
Van hier tot Tokio
Ik ken u langer dan vandaag. Voor u begint te roeptoeteren dat Jeroen of ik de Nikkei 225 langer terug mag halen, voilà. Let wel, dit is een maandgrafiek, dus die top van vandaag vindt u nog niet terug. Wel die beruchte 38.957,00 van 29 december 1989. Deze grafiek staat ook in het rijtje legendarische beursbubbels.
Ik geef u nog een grafiek (in euro's) van de Nikkei 225 en Dow Jones – beide zijn stockpick indices – waaruit per saldo blijkt dat... Nou, kijk maar. Zowel mijn collega's als ik hebben Datastream drie keer laten draaien, maar dit rolde er toch echt uit. Helaas is het wel zonder herbelegd dividend, die data hebben we niet.
Ondanks dat de index al bijna dertig jaar niet eens in de buurt is geweest van die top, hebben Japanse grijsaards die hun hele leven in de Nikkei 225 hebben belegd, heel wat beter gepresteerd dan hun Amerikaanse leeftijdgenoten. Koe-kontanalyse van hier tot – kuch – Tokio, maar toch.
