In deel I van Op zoek naar altenatieven beschreef ik het feit dat steeds meer grote particuliere beleggers (high net worth individuals, HNWI) zich zorgen maken om de financiële markten. Om hun vermogen bescherming te bieden en tegelijkertijd ook een mooi rendement te scoren, kijken zij steeds vaker naar alternatieve beleggingen.
Vandaag het vervolg.
Bling
Goud is weer terug van weggeweest. Grote hedgefundmanagers zoals Odey, Soros, Druckenmiller, Singer en zo verder hebben allemaal posities in goud genomen.
Dat ze niet de enige zijn met deze mening is bijvoorbeeld duidelijk te zien aan GLD, een goud-ETF die in het eerste kwartaal een enorme inflow heeft kunnen verwelkomen, die meer dan 10 keer zo hoog was dan vorig jaar. De vorige keer dat zoiets gebeurde, markeerde het begin van een enorme bull rally in goud.
Mijnen
Maar daar blijft het niet bij, want ze zijn ook bereid meer risico te nemen door tevens in goudmijnbedrijven te beleggen. Dit soort beleggingen heeft veel meer risico dan direct in goud beleggen, maar als het positieve scenario voor goud daadwerkelijk uitkomt, dan gaan deze aandelen vele malen over de kop.
Sterker nog, sinds begin dit jaar zijn er al wat goudmijnbedrijven die al meer dan 200% gestegen zijn (hetzelfde geldt natuurlijk ook voor zilver). Het betreft hier dan de junior miners, maar ook grotere spelers zoals Barrick Gold zijn dit jaar al meer dan 100% gestegen. Dit hebben de HNWI toch goed gezien!
Zorgelijk
Maar helaas, althans naar mijn mening, zoekt de groep HNWI ook foute alternatieve beleggingscategorieën op. Zo is een populaire categorie leveraged credit. Dit betekent zoveel als beleggen met geleend geld in (met name) bedrijfsleningen.
Door de lage spaarrente en de vermogensbelasting, voelt een groot gedeelte van deze groep zich geforceerd om meer risico te nemen voor (veel te bescheiden) potentiële rendementen.
Met geleend geld beleggen, ofwel met een hefboom is niets mis mee, maar risico van dergelijke positie moet wel goed worden geschat. Met een internationale business cyclus die naar beneden draait, met stijgend aantal wanbetalers en defaults, kunnen er in deze hoek harde klappen gaan vallen.
Het rendement van veel van dit soort beleggingen wegen niet op tegen het onderliggende risico wat genomen wordt.
Passé
Een andere categorie, die ik zelf zeer goed ken, is merger arb, ofwel overname-arbitrage.
Stel bedrijf A wordt overgenomen voor 103 euro, dan noteert het aandeel niet direct 103 euro maar lager (er vanuit gaande dat er geen andere kapers op de kust zijn), want het blijft altijd de vraag of de deal doorgaat door onzekerheid omtrent aanmelding aantal aandelen, benodigde toestemming van kartelautoriteiten, et cetera
Dus stel dat aandeel 100 euro noteert en dat het naar schatting twaalf maanden duurt voor de aandeelhouders krijgen betaald, dan ligt er dus een jaarrendement van 3% op het bord.
Dat is leuk, maar de hedgefunds die merger arb doen, die lenen daar dus ook nog een bak geld bij, wardoor zij een veelvoud van deze 3% kunnen scoren (vaak met hefboom van meer dan 3). Leuk als de deal inderdaad doorgaat, maar stel dat dit niet het geval is, dan wordt het uiterst pijnlijk.
Het aandeel in dit voorbeeld kan dan weer zakken naar het niveau van voor het bod, zeg 80 euro, wat met een hefboom van 3 betekent dat deze positie 60% in de min gaat.
Het zijn dus asymmetrische posities en dus met een verhoogd risicoprofiel. Sommigen hanteren bepaalde constructies om de positie heen, om dit risico n te perken en de belegger doet er dus goed aan hiernaar te informeren.
Verder, gezien de newsflow van de afgelopen tijd, wordt duidelijk dat steeds meer overnamedeals toch geen doorgang vinden, waardoor de categorie aan populariteit zal inboeten, wat dus gelijk staat aan redemptions (geld wordt ontrokken aan deze funds), wat weer tot paniek kan leiden en gating (limieten op terugtrekken van geïnvesteerd geld). Oppassen dus.
Kudos
Het is in ieder geval bemoedigend te zien dat de grote particuliere beleggers wel stappen durven te nemen om hun vermogen en betere toekomst te geven. Niet alle stappen kan ik mij in vinden, maar het feit dat er niet halsstarrig wordt vastgehouden aan de status-quo, is iets waar ik deze groep om bewonder.