Nog niet zo lang geleden was Ordina onderwerp van een televisieprogramma. Volgens de journalisten van Zembla hadden medewerkers van Ordina ambtenaren teveel in de watten gelegd om zodoende grote orders binnen te kunnen slepen. Ordina moest door het stof en de koers kelderde. Toen Zembla later nog een keer uitpakte, geloofde de markt het wel en reageerde de koers niet meer.
Dat het ook anders kan verlopen bewijst de huidige soap rond Lumber Liquidators, een vloerenleverancier uit de Verenigde Staten. Lumber Liquidators heeft meer dan 350 zaken verdeeld over de VS en Canada en een omzet net hoger dan 1 miljard dollar.
Het bedrijf dat vooral laminaten levert was onderwerp van gesprek in het veelbekeken programma ’60 minutes’. Lumber Liquidators (LL) werd ervan beschuldigd dat haar in China gefabriceerde laminaat niet voldoet aan de eisen van de Amerikaanse toezichthouders.
Koersval
Vooral de hoeveelheid formaldehyde, sinds 2004 erkend als een kankerverwekkende stof, zou de toegestane hoeveelheid ruim overschrijden. Medewerkers van het tv-programma togen met verborgen camera’s naar een aantal Chinese fabrieken waar het laminaat van LL gemaakt werd en deden zich voor als potentiele kopers.
Alle fabrieken waar zij kwamen gaven toe meer formaldehyde te gebruiken dan toegestaan om zo kosten te besparen en gaven en passant toe de bijgeleverde kwaliteitscertificaten te vervalsen. Een jaar geleden had een analist al zijn vraagtekens gezet bij de winstmarges van Lumber Liquidators; het bedrijf bleek veel ruimere marges te hebben dan concurrenten.
Een aantal dagen voor de bewuste uitzending kondigde Lumber zelf aan dat zij onderwerp van gesprek zou zijn op televisie; en daar niet van haar voordeligste kant getoond zou worden. Dat kostte het aandeel alvast 25%. Daags na de uitzending ging er nog eens 20% af. Oprichter en grootaandeelhouder van LL, Tom Sullivan, zei de in het tv-programma uitgevoerde testen niet te erkennen en hield vol te voldoen aan de Amerikaanse eisen.
Shorters en milieuactivisten
Wat nu zo bijzonder is aan deze koersval is de innige samenwerking tussen shortsellers enerzijds en milieuactivisten anderzijds. Volgens een reporter op Marketwatch, een Amerikaanse beurssite:
The company is being sued by environmentalists, backed by a group of Wall Street short sellers, who accuse the company of violating California’s toxic-warning statute.
Volgens Marketwatch was op de dag voor de uitzending ruim 30% van de uitstaande aandelen geshort. Kassa dus voor shortend Wall Street. En het spel is nu pas echt op de wagen. Een milieugroepering (zonder winstoogmerk!) sleept LL voor de rechter en bereidt een zogenaamde class action voor, een gezamenlijke rechtszaak waarin het aangeklaagde bedrijf in één klap alle slachtoffers zou moeten compenseren.
Verdienen aan de goede zaak
Voor de shorters is het feest dus nog niet over, er zit wellicht meer in het vat. De messen worden aan beide kanten geslepen waardoor de koers de komende tijd heftig heen en weer zal vliegen.
Wat is nu de moraal van het verhaal? Moeten milieuactivisten zich wel laten steunen door hedgefunds? Dienen de hedgefunds een goede zaak, ondanks dat ze er wellicht dik aan gaan verdienen? Allemaal vragen waar de honderdduizenden gezinnen, die zich op dit moment afvragen of hun pas aangeschafte laminaatvloer nou wel of niet kankerverwekkend is, even geen boodschap aan hebben.
Zij mogen proberen de beweringen van het tv-programma enerzijds en de tegenwerpingen van het bedrijf zelf anderzijds, op waarde te schatten. Met als inzet hun eigen gezondheid.