Terwijl de koersen van aandelen en obligaties door het dak schieten, ligt de grondstoffenhandel er een stuk minder prettig bij. De prijs van een vat olie is in een halfjaar tijd meer dan gehalveerd. IJzererts? Sinds 2011 ging er tweederde van de prijs af. IJzererts was de laatste vijf jaar nooit zo goedkoop. Dat geldt trouwens ook voor koper. Nikkel is hard op weg om een vijfjaarsdieptepunt aan te tikken.
Enfin, terwijl Amerika herstelt, Europa het ergste achter de rug lijkt te hebben en China iets minder hard groeit, verkeren de grondstoffenmarkten in ernstig mineur. Hetgeen de logische vraag opwerpt: wordt 2015 het jaar van de ommekeer? Nou, dat zou best wel eens kunnen. Want:
1. De olieprijs gaat ooit wel weer omhoog.
Grote kans dat het olieaanbod de komende tijd drastisch zal afnemen. Door de oplaaiende burgeroorlog neemt de Libische olieproductie af. Amerikaanse investeringen in nieuwe olieprojecten worden inmiddels op de lange baan geschoven. Ook de grote oliebedrijven houden hun investeringen tegen het licht. De termijnmarkten voor olie geven een termijnprijs van circa 60 dollar aan voor het einde van dit jaar. Dat is ruim 30% hoger dan de huidige prijs.
2. Chinese vraag blijft stijgen
De Chinese grondstoffenhonger mag dan ietsje minder zijn, maar van een economische recessie van China is geen enkele sprake. Integendeel, de Chinese economie groeit nog altijd met meer dan 7% op jaarbasis. De Chinese omschakeling van een exportgedreven economie naar eentje waar meer ruimte is voor particuliere consumptie zal de vraag, en daarmee met name de prijzen van palladium, platina en nikkel aanjagen.
3. Het aanbod zal afnemen
Een deel van de grondstoffen wordt tegenwoordig verhandeld tegen prijzen die onder de productiekosten liggen. Dat valt voor de grondstoffenexploitanten niet vol te houden. Verliesgevende mijnen zullen op termijn worden gesloten, waardoor het aanbod krimpt en de prijzen weer kunnen stijgen.
4. Toenemende welvaart frontier markten
Niet alleen China, maar al die andere opkomende markten en zogenaamde frontier states zijn druk bezig hun welvaart te vergroten. Dat resulteert in een sterke vraag naar auto’s, infrastructuur, consumentenartikelen en energie. Dat zal de prijs van grondstoffen aanjagen.
Op het moment van schrijven komt Goldman Sachs door met een rapport waarin de gehele grondstoffen op negatief wordt gezet. Dat moet niet heel ernstig worden opgevat, want de zakenbank verandert makkelijk van mening. Als de prijzen stijgen, dan komt diezelfde Goldman even zo makkelijk met een bullish rapport.
Nee, het heersende negativisme biedt kansen. Als niemand er nog in gelooft, springt het sein voor de contraire belegger op groen. Te denken valt aan een (niet al te grote) positie in Carmignac Portfolio Commodities of ING Basic Materials Fund, twee fondsen met een verschillende aanpak.
Even voorstellen:
- “Carmignac Portfolio Commodities is een internationaal aandelenfonds dat voornamelijk belegt in de sectoren van edelmetalen, industrie, energie, hout en landbouwgrondstoffen. Het zoekt de beste groeikansen via een gepaste selectie van waarden met een sterk potentieel.”
- ING Basic Materials Fund: “Het fonds belegt wereldwijd in aandelen van grondstof gerelateerde bedrijven, zoals mijnbouwconcerns, chemieondernemingen en papierfabrikanten. Interessante economische trends en thema’s, zoals de verstedelijking in opkomende markten, vormen hierbij een belangrijk uitgangspunt. De beheerder wordt gesteund door gespecialiseerde analisten.”
Rendement:
- Carmignac: +14,24% (1 jaar), +1,00% (gemiddeld per jaar over laatste 5 jaar)
- ING: +14,42% (1 jaar), +3,72% (gemiddeld per jaar over laatste 5 jaar)
Waardering Morningstar:
- Carmignac: vier sterren
- ING: twee sterren
Belangrijkste posities
- Carmignac: energie (47%), basismaterialen (39%), industrie (9%)
- ING: basismaterialen (94%), cyclische consumentenproducten (6%)
Regioverdeling
- Carmignac: Verenigde Staten (50%), Canada (32%), Verenigd Koninkrijk (12%)
- ING: Verenigde Staten (35%), Eurogebied (20%), Verenigd Koninkrijk (16%)
Beweeglijkheid (standaarddeviatie)
- Carmignac: 12,36%
- ING: 14,05%
Kosten
- Carmignac: 1,15% per jaar
- ING: 0,80% per jaar
Conclusie
Ondanks de prijsdalingen in de grondstoffensector hebben beide fondsen het vorig jaar heel prima gedaan. Over de laatste vijf jaar deed het fonds van ING het wel een stuk beter dan de Franse concurrent Carmignac.
De helft van de posities van Carmignac is energiegerelateerd. Het fonds van ING laat energie geheel links liggen. Dat is ook meteen het belangrijkste verschil tussen beide fondsen. Wie niet gelooft in de wederopstanding van olie en gas of principieel niets met fossiele brandstoffen te maken wil hebben, gaat voor ING Basic Materials.
Wie breder gespreid wil zitten in grondstoffen heeft met Carmignac Portfollio Commodities ook een prima fonds in de portefeuille.