De Volkskrant heeft een artikel waar half beleggend Nederland op Twitter over valt. Het gaat om dit artikel van Peter de Waard in de Volkskrant:
Ik ben het hele artikel gaan lezen en merk op dat de bovenstaande beleggers toch wel een punt hebben. Een bloemlezing uit het Volkskrantartikel:
Als daar het gemiddelde dividend van 3 procent bij wordt opgeteld komt het totale rendement op een Nederlandse aandelenportefeuille uit op bijna 9 procent. Weinig mensen zullen een dergelijke salarisverhoging hebben gehad. Hiermee heeft Thomas Piketty, de econoom van het jaar, een nieuw bewijs dat het veel gemakkelijker is geld met geld te verdienen dan geld met arbeid.
Obligaties deden het nog beter dan aandelen. Door de enorme vraag liepen de koersen op. Het gevolg was wel dat het rendement op tienjarige leningen daalde tot 0,67 procent in Nederland en 0,54 procent in Duitsland.
Ondanks stijgende koersen was het ook voor beleggers geen ontspannen jaar. Integendeel. Volatiliteit, een vloek die bijna al in het oud-Nederlands woordenboek was bijgezet, keerde terug. De koersen schoten het hele jaar wild op en neer.
Om te eindigen met de volgende open deur:
Beleggers hebben veel van deze onzekerheden al ingeprijsd. Wat ze niet hebben kunnen inprijzen, zijn de gebeurtenissen in 2015 waarvan niemand nu nog weet heeft, zoals een jaar geleden een nog verdere daling van de rente en een halvering van de olieprijs. Net als in de sport volgen na de juichkreten ook altijd de tranen.
Dat maakt beleggen juist zo leuk. We weten met z'n allen niet wat er in 2015 gaat gebeuren. Iedereen heeft zijn eigen visie en denkt een richting op, maar voorspellen kunnen we niet. Kijk maar naar alle verschillende voorspellingen afgelopen weken op IEX. De één zegt dit, de ander zegt dat en uiteindelijk praten we met onze portemonnee, met wat we kopen.
Op obligaties daalde de rente naar nieuwe lows en het rendement voor bestaande obligatiehouders liep op. De Volkskrant heeft wat moeite met deze, toch vrij eenvoudige, begrippen. Geeft ook niks, ze lijken op elkaar, zullen we maar zeggen.
Het beleggen in aandelen vergelijken met het hebben van een baan is belachelijk. Ik bedoel: in 2008 kregen werknemers toch ook geen salariskorting van 60%? Daarnaast neemt een aandeelhouder risico en een werknemer niet. Ik ben het beide, dus ik weet waar ik over praat.
Als ondernemer of belegger loop ik het risico (een deel van) mijn in geld uitgedrukte vermogen te zien verdampen. Daarnaast loopt een ondernemer het risico zonder werk of opdrachten te komen zitten, een belegger in zo'n bedrijf ziet zijn aandeel dan minder waard worden. Dit soort risico's loopt een werknemer in veel mindere mate.
Tijd en arbeid voor geld of geld voor een aandeel in een bedrijf?
Met mijn vaste baan geniet ik inkomen en zekerheid. Ik heb voor een bepaalde periode de zekerheid dat ik salaris ontvang en daarvoor lever ik arbeid en tijd in. Het is een ruil: tijd en arbeid voor geld.
Met beleggen lever ik een stukje van mijn verdiende salaris, ofwel geld in en word ik mede-eigenaar van een bedrijf of schuldeiser. Ook dit zijn ruildeals. Ik ruil mijn geld voor een stukje van een bedrijf. Of ik ruil mijn geld nu voor een claim op meer geld, of rentebetalingen over een x aantal jaar. Met beleggen zet je geld aan het werk in plaats van te werken voor geld.
Volatiliteit
Als laatste wil ik opmerken dat alleen het einde van het jaar volatiel was. Tot september was het zelfs erg rustig op de beurzen. De AEX-volatiliteit bleef kalmpjes de hele zomer kalmpjes onder 20 noteren met een uitschieter tot 17,4. Pas op 15 december schoot de volatiliteitsindex echt omhoog.
Ach, wat moeten we er nog meer op zeggen. Laten we het er op houden dat wij beleggers gelukkig beter begrijpen waarom we beleggen, dan deze Volkskrant-verslaggever. Want wat was er ook alweer in het jaar 2000? Iets met internetaandelen, ofzo? :-)