Minister-president Mark Rutte spoorde ons aan de wereld van zijn zonnige zijde te zien. "Koop dat huis, koop die auto en ga met vakantie. Neem dat beetje risico. Met zijn allen verslaan we het CPB." Ongewild bevestigde onze premier de zesjescultuur, zoals onlangs weer is vastgesteld bij de middelbare scholieren, in ons land. Wat een gebrek aan ambitie van onze premier! Het CPB verslaan is natuurlijk een fluitje van een cent.
Zeker volgens lieden als de karaktermoordende Sylvester Eijffinger, die de nieuwe CPB-directeur Laura van Geest bij voorbaat als incompetent wegzette. Het had van echte lef getuigd als Rutte ons voorhield de ECB te verslaan, dan wel de Oeso. Of het hoogst haalbare: het IMF. Met het CPB legt Rutte de lat erg laag. Het is alsof we tevreden moeten zijn met een plaatsje in de finale van het Europese Songfestival. Gelukkig denkt Anouk daar anders over, en pakt zij zaterdagavond de felbegeerde toppositie met haar prachtige Birds.
Ambitie, dat is wat het land nodig heeft, in plaats van slappe oproepen meer te consumeren. Rutte krijgt echter navolging. 'De beste verkoper van Nederland' is een actie van het Nederlandse bedrijfsleven om een eind te maken aan het somberen over de economie. Met deze actie kunt u prijzen winnen, zoals een bezoek aan een Nederlandse Coca Cola fabriek. Zo'n uitje naar de Amerikaanse frisdrankengigant is natuurlijk de ultieme prijs voor wie het best Nederland kan promoten.
Management bij speech
Terug naar het gebrek aan ambitie. Het verslaan van het IMF had het doel van onze premier moeten zijn. Afgelopen vrijdag bracht het Internationale Monetaire Fonds een rapport over Nederland uit. Voor zover u zich door Rutte, het Nederlandse bedrijfsleven en Anouk uit het economische moeras omhoog aan het trekken was, kunt u die pogingen acuut staken. Volgens het IMF dan. De risico's voor de Nederlandse economie zijn namelijk erg groot. Verder dalende huizenprijzen en saneringsijver door met schulden overladen Nederlandse huishoudens, drukken de economische groei.
Dat de huizenprijzen zo sterk zijn gedaald, is mede te danken aan de onzekerheid die de overheid zelf schept met halfbakken maatregelen, voeg ik daar aan toe. En de financiële zelfreiniging van Nederlandse huishoudens kan tegen de achtergrond van de crisis, maar ook met een hogere toekomstige zelfredzaamheid in het vooruitzicht, alleen maar als positief worden ervaren. Maar goed, ondertussen zitten we opgescheept met een welhaast chronische onderconsumptie.
De consumptie aanwakkeren door management bij speech ziet De Nederlandsche Bank kennelijk ook niet zitten. In een opmerkelijk rapport(je) attendeert DNB ons er op dat voor 9 miljard euro in de consumptieve sfeer gebracht kan worden door besparingen op pensioenpremies over te hevelen naar werknemerslonen. Het macro-economisch model DELFI van DNB beslist namelijk dat u die extra middelen gaat consumeren, IMF of geen IMF. De economische groei wordt door een dergelijke actie de komende jaren tot wel een half procent op jaarbasis verhoogd.
Bot wapen
DNB gaat dit plannetje vast en zeker doorsturen naar 'De beste verkoper van Nederland'. Let op mijn woorden, binnenkort brengt de voltallige directie van DNB een bezoekje aan die colafabriek. Het geldpompplan is een slecht idee. Die geforceerde consumptie politiek kan tot een kortstondig succesje leiden, maar heeft niets te maken met het aanpakken van (structurele) problemen. In dit verband zegt een blik op de spaarmarkt voldoende.
We zien dat de doelbewust politiek van lage rente geen negatieve invloed op het spaargedrag heeft. Integendeel, er wordt meer gespaard dan ooit. Daarnaast is het gevaar aanwezig dat de markten met risicodragend kapitaal (aandelen) worden opgeblazen. De Duitse minister van Financiën Wolfgang Schäuble heeft dat deze week terecht opgemerkt. De lage rente is een bot wapen geworden, met effecten die tegengesteld zijn dan waarop gehoopt.
Overheden en monetaire autoriteiten moeten niet de illusie hebben de economie met lage rentes en consumptiestimulerende maatregelen langdurig te kunnen beïnvloeden. Een terugkeer naar een normale (rente)politiek en het stoppen met aansporingen, zowel in woord als in daad, meer te consumeren, is effectiever dan kunstmatige ingrepen die uiteindelijk marktverstorend werken.
Want een structureel goedwerkende markt, zowel wat betreft consumptie als met betrekking tot beleggen en sparen, vormt de basis voor toekomstige (Nederlandse) welvaart. Met huiver schrijft ik deze woorden, want voor je het weet loop ik ook door de colafabriek.