Recent las ik in De Telegraaf een column van onafhankelijk financieel planner Herman Bouter die me uit het hart is gegrepen. In de column gaat hij in op risico en rendement. En dat is inderdaad een onderwerp dat van vitaal belang is als het om beleggen gaat.
Een onderwerp dat niet altijd goed begrepen wordt, merk ik. Zelfs niet door sommige Nederlandse aanbieders voor vermogensbeheer, vindt Bouter. En daar ben ik het helemaal mee eens!
Modern en adequaat portfoliobeheer van een beleggingsportefeuille is uiteraard sterk beïnvloed door de publicatie in 1952 van de Amerikaan Harry Markowitz. Hierin vestigde hij de aandacht op hoe een belegger door middel van diversificatie het risico dat inherent is aan zijn beleggingsportefeuille kan reduceren.
Portefeuillebeheer
Deze publicatie is niet te overschatten als het gaat om de invloed op het moderne denken over beleggingsportefeuilles en risicobeheer. Want het artikel van Markowitz vormt de grondslag van de zogeheten Moderne Portefeuille Theorie (MPT).
Het komt erop neer dat een beleggingsportefeuille zo samen moet worden gesteld (uit een combinatie van diverse typen beleggingen, assetclasses), dat een zo hoog mogelijk verwacht rendement optreedt, bij een zo laag mogelijke verwachte afwijking van dat rendement (schommelingen in dat totale rendement in opeenvolgende periodes, ook wel volatiliteit genoemd).
Markowitz kreeg in 1990 de Nobelprijs voor de Economie, samen met Merton Miller en William Sharpe voor hun wetenschappelijke bijdragen aan de MPT. Zo modificeerde econoom Sharpe, samen met John Lintner, het model van Markowitz om het binnen de beleggingsportefeuille meer praktisch toe te kunnen passen.
Zijn Capital Asset Pricing Model (CAPM) stelt dat een deel van het risico, te weten het systematisch risico, van elk individueel beleggingsobject onvermijdbaar is, maar dat een ander deel, het specifieke (niet-systematische) risico, door diversificatie kan worden geëlimineerd.
Lage correlatie
Het risico van een beleggingsportefeuille kan dus worden gemanaged door beleggingen met een onderling lage correlatie in de portefeuille op te nemen. Inmiddels zijn er ook al weer moderne inzichten als het gaat om MPT en CAPM.
Maar dat risico in een beleggingsportefeuille kan worden gemanaged door verschillende assetclasses op te nemen die onderling minder correleren is uiteraard een bekend gegeven. Vandaar dat ik ook schrok toen ik die column van Bouter las dat een grote Nederlandse aanbieder van vermogenbeheer bij een behoedzaam beleggingsprofiel soms voor 100% in Europese aandelen belegt!
Dat kan niet waar zijn, was mijn eerste gedachte, net als die van Bouter. Want bij een behoedzaam profiel denk je als professioneel belegger uiteraard in eerste instantie aan een goed opgebouwde mix binnen een beleggingsportefeuille van verschillende assetclasses.
Risico en mogelijk rendement staan als het om behoedzaam beleggen gaat niet meer op verantwoorde wijze tot elkaar in verhouding bij een portefeuille die voor 100% met aandelen is gevuld. Ik hoop dat deze aanbieder dat snel inziet!